Nieuwsarchief

Wegenbouwer Baars moet de nabestaanden van een voormalig grondwerker een vergoeding van minimaal 50.000 euro betalen voor immateriële schade. De grondwerker had in 1972 en 73 gewerkt aan de aanleg van een riolering met asbesthoudende (eterniet) buizen. In 2001 overleed hij op 50-jarige leeftijd aan de gevolgen van longvlies- en buikvlieskanker. Twee jaar geleden stapten de nabestaanden naar de rechter, omdat Baars stelde jegens overledene niet tekort te zijn geschoten in de op haar rustende zorgplicht. Destijds werden ter bescherming mondkapjes ter beschikking gesteld. Daarnaast voert Baars aan dat het indertijd niet algemeen bekend was dat het bewerken van producten, waarin witte asbest verwerkt is, zeer gevaarlijk is en stringente veiligheidsmaatregelen nodig zijn ter bescherming van degenen die deze producten bewerken. In de periode, waarin [overledene] voor Baars werkzaam is geweest, werd het werken met witte asbest nog niet zo riskant geacht dat het treffen van specifieke maatregelen noodzakelijk werd geacht. Daar zijn blijkens de overgelegde stukken overigens ook uitzonderingen op. Volgens de nabestaanden was het namelijk al sinds 1964 bekend dat de geringste blootstelling aan welke vorm van asbest dan ook kon leiden tot longvlies- of buikvlieskanker. Baars kan bovendien niet aantonen of de asbest in de buizen daadwerkelijk witte asbest was. Hieruit leidt de rechter af dat Baars zich toen en nu niet daadwerkelijk in de samenstelling hiervan heeft verdiept. De rechter stelt vast dat Baars als werkgever indertijd heeft nagelaten de maatregelen te treffen die redelijkerwijs nodig zijn om te voorkomen dat haar werknemer (overledene) in de uitoefening van zijn werkzaamheden door blootstelling aan asbest schade lijdt. Volgens advocaat Ruers is dit de eerste keer dat de rechter zich uitspreekt over het werken met eterniet-buizen en asbestziekten. Naar aanleiding van deze uitspraak roept FNV Bouw mogelijke slachtoffers in het grondwerk op zich te melden. Bron: rechtspraak.nl, LJN:AU5960, Kanton Rechtbank Maastricht, 2 november 2005, Metro 11 november 2005, FNV Bouw, 11 november 2005.

Begin november zijn de resultaten gepresenteerd van een onderzoek in opdracht van het ministerie van VROM naar de regionale spreiding van het maligne mesothelioom (longvlies-/buikvlieskanker) in Nederland. De analyse is gebaseerd op de zgn. COROP indeling die Nederland verdeelt in 40 gebieden die optelbaar zijn tot provincies. Elk COROP-gebied is een samenvoeging van gemeenten. De Nederlandse Kankerregistratie heeft over de periode 1989 tot en met 2002 gegevens ter beschikking gesteld van alle geregistreerde gevallen van longvlies- en buikvlieskanker ouder dan 25 jaar. De resultaten laten zien dat de regionale spreiding van de gevallen van longvlieskanker samenvalt met bekende gebieden met asbestindustrieën met beroepsgroepen met de hoogste risico’s op mesothelioom, met name scheepswerven, asbest-productiebedrijven en asbestisolatie-verwerkende bedrijven. Gebieden waar longvlieskanker in de periode 1989 tot en met 2002 meer dan gemiddeld werd geregistreerd, zijn: de regio rond Rotterdam, Amsterdam, Haarlem, de Zaanstreek, Zeeland, Zuid Limburg, Twente en de kop van Noord Holland. Bron: Burdorf A, Siesling S, Sinninghe Damsté H. Regionale spreiding van het maligne mesothelioom in Nederland. Deelrapport 1. Rotterdam / Enschede: Erasmus MC Rotterdam, 2005.
Begin november zijn de resultaten gepresenteerd van een onderzoek in opdracht van het ministerie van VROM naar de regionale spreiding van het maligne mesothelioom (longvlies-/buikvlieskanker) in Nederland. De analyse is gebaseerd op de zgn. COROP indeling die Nederland definieert in 40 gebieden die optelbaar zijn tot provincies. Elk COROP-gebied is een samenvoeging van gemeenten. De Nederlandse Kankerregistratie heeft over de periode 1989 tot en met 2002 gegevens ter beschikking gesteld van alle geregistreerde gevallen van longvlies- en buikvlieskanker ouder dan 25 jaar. De resultaten laten zien dat de regionale spreiding van de gevallen van longvlieskanker samenvalt met bekende gebieden met asbestindustrieën met beroepsgroepen met de hoogste risico’s op mesothelioom, met name scheepswerven, asbest-productiebedrijven en asbestisolatie-verwerkende bedrijven. Gebieden waar longvlieskanker in de periode 1989 tot en met 2002 meer dan gemiddeld werd geregistreerd, zijn: de regio rond Rotterdam, Amsterdam, Haarlem, de Zaanstreek, Zeeland, Zuid Limburg, Twente en de kop van Noord Holland. Bron: Burdorf A, Siesling S, Sinninghe Damsté H. Regionale spreiding van het maligne mesothelioom in Nederland. Deelrapport 1. Rotterdam / Enschede: Erasmus MC Rotterdam, 2005. [img=]figuur regionale spreiding mesot[/img] Tabel: COROP-gebieden waar pleuramesothelioom meer dan gemiddeld voorkwam in de periode van 1989 t/m 2002. Bron: Burdorf A, Siesling S, Sinninghe Damsté H. Regionale spreiding van het maligne mesothelioom in Nederland. Deelrapport 1. Rotterdam / Enschede: Erasmus MC Rotterdam, 2005.

Patiënten in Nederlandse ziekenhuizen krijgen aanzienlijk minder vaak nieuwe kankermedicijnen dan patiënten in andere EU-staten. Dit blijkt uit een vergelijkende studie door onderzoekers van het Erasmus MC in Rotterdam en het VU Medisch Centrum Amsterdam. De studie vergeleek de gezondheidszorgsystemen van Oostenrijk, Belgie, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Zweden, Engeland en Nederland. Volgens de onderzoekers missen de Nederlandse ziekenhuizen een goede financieringsregeling voor medicijnen die binnen het ziekenhuis toegediend worden. Deze ongelijkheid heeft grote gevolgen voor de patiënt. “Omdat het medicijn niet in een pil zit maar in een infuus, krijgen ernstige zieke patiënten niet de behandeling die ze nodig hebben”. Patiënten met mesothelioom werden hier in de eerste helft van dit jaar mee geconfronteerd door problemen over de vergoeding van het medicijn Alimta. Dit medicijn wordt alleen in het ziekenhuis in een chemokuur toegediend. Bron: Artsennet.nl, 3 november 2005. Meer http://www.artsennet.nl/content/articles/6778/AMGATE_6059_1_TICH_R1617191138258223/

In Californië is bij onderzoek geconstateerd dat naarmate mensen dichter bij een natuurlijke asbestvindplaats wonen het risico op longvlieskanker (pleuraal mesothelioom) groter is. Voor buikvlieskanker (peritoneaal mesothelioom) geldt dit niet. Buikvlieskanker wordt normaal gesproken veroorzaakt door hogere blootstellingsniveaus dan longvlieskanker. De resultaten lijken erop te wijzen dat ook mensen die relatief ver van een asbestvindplaats wonen een verhoogd risico op longvlieskanker hebben. Goldberg en Luce menen dat deze resultaten de stelling ondersteunen dat ook lage niveaus van asbestblootstelling kankerverwekkend kunnen zijn. Bron: 1. Pan XL, Day HW, Wang W, Beckett LA, Schenker MB (2005). Residential proximity to naturally occurring asbestos and mesothelioma risk in California. Am J Respir Crit Care Med. 2005 Oct 15.172(8):1019-25 , 2. Goldberg M, Luce D. (2005). Can exposure to very low levels of asbestos induce pleural mesothelioma? Am J Respir Crit Care Med. 2005 Oct 15.172(8):939-40.

Pan XL, Day HW, Wang W, Beckett LA, Schenker MB (2005). Residential proximity to naturally occurring asbestos and mesothelioma risk in California. Am J Respir Crit Care Med. 2005 Oct 15.172(8):1019-25

Rationale: Little is known about environmental exposure to low levels of naturally occurring asbestos (NOA) and malignant mesothelioma (MM) risk.

Objectives: To conduct a cancer registry-based case control study of residential proximity to NOA with MM in California.

Methods: Incident MM cases (n = 2,908) aged 35 yr or more, diagnosed between 1988 and 1997, were selected from the California Cancer Registry and frequency matched to control subjects with pancreatic cancer (n = 2,908) by 5-yr age group and sex. Control subjects were selected by stratified random sampling from 28,123 incident pancreatic cancers in the same time period. We located 93.7% of subjects at the house or street level at initial diagnosis. Individual occupational exposure to asbestos was derived from the longest held occupation, available for 74% of MM cases and 63% of pancreatic cancers. Occupational exposure to asbestos was determined by a priori classification and confirmed by association with mesothelioma.

Main Results: The adjusted odds ratios and 95% confidence interval for low, medium, and high probabilities of occupational exposures to asbestos were 1.71 (1.32-2.21), 2.51 (1.91-3.30), and 14.94 (8.37-26.67), respectively. Logistic regression analysis from a subset of 1,133 mesothelioma cases and 890 control subjects with pancreatic cancer showed that the odds of mesothelioma decreased approximately 6.3% for every 10 km farther from the nearest asbestos source, an odds ratio of 0.937 (95% confidence interval = 0.895-0.982), adjusted for age, sex, and occupational exposure to asbestos.

Conclusions: These data support the hypothesis that residential proximity to NOA is significantly associated with increased risk of MM in California.

In opdracht van het Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu is in de periode november 2004 tot augustus 2005 een onderzoek verricht naar de relatie van milieublootstelling aan asbest en de sterfte aan mesothelioom onder vrouwen in de regio Goor. De twee kernvragen bij dit onderzoek werden bevestigend beantwoord, namelijk: longvlieskanker kwam in de periode 1989-2002 bij vrouwen in de regio rond Goor vijf keer zo veel voor als in Nederland in het algemeen. Bij mannen was dit 2 x zo veel. Bovendien werd bij de helft van de vrouwen de extra incidentie veroorzaakt door milieublootstelling aan asbest in erven en weggetjes. Op grond van deze resultaten wil staatssecretaris Van Geel de Gezondheidsraad laten onderzoeken of de normen die aangeven wat toelaatbare risico’s zijn van asbest voor de volksgezondheid, scherper moeten. Bron: vrom.nl, 4 november 2005. Meer http://www.vrom.nl/pagina.html?id=16541

Een ex-dienstplichtige stelt dat de bekendwording in de jaren 1996/97 dat hij tijdens zijn militaire dienst in het NAVO-commandocentrum Cannerberg in de jaren 1970/71 gedurende negen maanden blootgesteld is geweest aan asbest en het besef dat hij als gevolg daarvan een ernstige longziekte kan krijgen, hebben geleid tot een in het kader van de Wet in aanmerking te nemen psychische aandoening. Het ministerie van Defensie stelt echter dat bij betrokkene sprake is van een gegeneraliseerde angststoornis, meebrengend dat hij buitensporig reageert op allerlei stressvolle omstandigheden. Van deze aandoening had hij al last vóór 1996/97 dus vóórdat zijn militaire dienst begon. Er is voor zijn psychische klachten derhalve niet specifiek een relatie te leggen met de zogenoemde Cannerbergaffaire.

In zijn aan de rechtbank uitgebrachte rapport heeft deskundige prof. Van Os aangegeven dat bij betrokkene in de periode 1997 tot 2003 sprake is van significante psychische problematiek welk het beste is te duiden als een aanpassingsstoornis. Zowel het nieuws over de asbestblootstelling in 1997 als de houding van de (vroegere) werkgever nadat de kwestie aldaar ter tafel was gebracht worden door Van Os gezien als stressoren van deze aandoening. De Centrale Raad van Beroep komt in hoger beroep- anders dan de rechtbank – tot de slotsom dat in het rapport van prof. Van Os wél voldoende steun is te vinden voor het standpunt van de ex-dienstplichtige.

Bron: rechtspraak.nl, 3 november 2005: LJN: AU5527, Centrale Raad van Beroep, 04/1151 MPW

Op 26 oktober j.l. werd in Frankrijk een overheidsrapport gepubliceerd waarin vermeld staat dat in Frankrijk tussen 1965 en 1995 35.000 mensen aan de gevolgen van asbestblootstelling zijn overleden en dat er in de komende 25 jaar nog zo’n 60 tot 100 duizend sterfgevallen verwacht kunnen worden. Zowel de laksheid van de overheid als de manipulatie door de industriële asbestlobby tussen 1982 en 1995 worden in het rapport aan de kaak gesteld. Dit heeft ervoor gezorgd dat in Frankrijk langer dan in andere landen het beleid van ‘gecontroleerd gebruik van asbest’ werd gevoerd. Bron: Internationaal Asbestsecretariaat, 28 oktober 2005. Meer

http://www.ibas.btinternet.co.uk/

Het laatste kwartaalnummer van de ‘International Journal of Occupational and Environmental Health’ is gewijd aan de manipulatie van het wetenschappelijk onderzoek door het bedrijfsleven. Gerefereerd wordt o.a. aan een aantal onderzoeken naar gezondheidsschade door asbest. Bekend zijn bijvoorbeeld de acties van de Canadese mijnindustrie om te voorkomen dat bekend werd dat chrysotiel (wit asbest) asbestose en mesothelioom kan veroorzaken.

Bron: Bron: Internationaal Asbestsecretariaat, 28 oktober 2005. Meer http://www.ibas.btinternet.co.uk/Frames/f_lka_corrup_science_05.htm.

Volgens directeur J. Laemers, van de directie Bouw van de Arbeidsinspectie is Nederland, in vergelijking met veel andere EU-lidstaten, op de goede weg met de asbestaanpak. Volgend jaar zal in Europees verband de aandacht gevestigd worden op het gevaar van asbest. “We hebben het probleem redelijk getackeld. Je ziet ook dat het in de maatschappij heel serieus wordt genomen. Niettemin zal ook ons land de gevolgen van het werken met asbest nog lange tijd ondervinden. De piek van de asbestdoden hebben we nog te goed. Tussen 2020 en 2025 krijgen we de hausse, we verwachten dat we nog 13.000 doden te betreuren hebben. Bij allemaal gaat het om asbestblootstelling uit het verleden”, aldus Laemers. Bron: cobouw.nl, 13 oktober 2005.

In het Amerikaanse CARET onderzoek werden 4060 beroepsmatig aan asbest blootgestelde mannen en 14.254 zware rokers gedurende 10 tot 18 jaar gevolgd. De onderzoekers vonden een relatief hoog risico op dikke darmkanker bij de subgroep zware rokers die aan asbest was blootgesteld geweest en bij wie op röntgenfoto’s van het longvlies niet-kwaadaardige abestgerelateerde afwijkingen waren te zien. Bron: Aliyu OA. et al. (2005). Evidence for Excess Colorectal Cancer Incidence among Asbestos-exposed Men in the Beta-Carotene and Retinol Efficacy Trial. Am J Epidemiol. Nov 1.162(9):868-78.

Aliyu OA, Cullen MR, Barnett MJ, Balmes JR, Cartmel B, Redlich CA, Brodkin CA, Barnhart S, Rosenstock L, Israel L, Goodman GE, Thornquist MD, Omenn GS.

Abstract

The relation between asbestos exposure and colorectal cancer remains controversial. The authors of this 1984-2004 US study examined the association among 3,897 occupationally exposed participants in the Beta-Carotene and Retinol Efficacy Trial (CARET) for chemoprevention of lung cancer, followed prospectively for 10-18 years. When a Cox stratified proportional hazards model was used, risks of colorectal cancer were elevated among male heavy smokers exposed to asbestos. Their relative risk was 1.36 (95% confidence interval: 0.96, 1.93) when compared with that for CARET heavy smokers not exposed to asbestos, after adjusting for age, smoking history, and intervention arm. The presence of asbestos-induced pleural plaques at baseline was associated with a relative risk of 1.54 (95% confidence interval: 0.99, 2.40). colorectal cancer risk also increased with worsening pulmonary asbestosis (p = 0.03 for trend). A dose-response trend based on years of asbestos exposure was less evident. Nonetheless, these data suggest that colorectal cancer risk is elevated among men occupationally exposed to asbestos, especially those with evidence of nonmalignant asbestos-associated radiographic changes.