Nieuwsarchief

Op 2 februari 2006 ontving de voorzitter van de Gezondheidsraad een adviesaanvraag van de staatssecretaris van VROM. De aanleiding hiervoor is dat uit twee studies is gebleken dat er significant meer slachtoffers dan verwacht zijn gevallen door blootstelling aan asbest die in wegen was verwerkt. De staatssecretaris wil graag nog dit voorjaar van de Gezondheidsraad advies over het toelaatbare risiconiveau voor asbest. Bron: Gr, graadmeter maart/april 2006. Meer http://www.gezondheidsraad.nl/pdf.php?ID=1355&p=1

Op 6 april j.l. zijn de Britse “Social Security (Industrial Injuries) (Prescribed Diseases) Regulations” voor een uitkering wegens asbestgerelateerde longkanker versoepeld. Dit door verdeling van de groep asbestgerelateerde longkanker in twee categorieën. De eerste categorie betreft mensen met longkanker en asbestose die beroepsmatig direct of indirect met asbest in aanraking zijn geweest. De tweede categorie omvat mensen met zgn. hoog-risicoberoepen, zoals isoleerders, die intensief aan asbest zijn blootgesteld, longkanker hebben gekregen, maar geen asbestose. Beide categorieën krijgen een volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering vanaf het moment dat zij na 6 april 2006 een claim indienen. Bron: International Ban Asbestos Secretariat, 13 april 2006. Meer http://www.ibas.btinternet.co.uk/

Het Zwitsers-Zweedse machine- en elektroconcern ABB heeft na een jarenlange juridische strijd een schikking kunnen treffen met Amerikaanse asbestslachtoffers. Aan de overeenkomst hangt een prijskaartje van 2 miljard dollar, of 1,5 miljard euro. De zaak bracht het concern in 2002 op de rand van het bankroet. Bron: De Tijd, 3 april 2006

De gemeenten Zaanstad en Wormerland gaan in kaart brengen of en waar er asbest in de Zaanse bodem aanwezig zou kunnen zijn. Dat hebben de gemeenten op 16 maart aangekondigd. Aanleiding voor de inventarisatie is een recent onderzoek van het ministerie van VROM. In Wormer stond van 1965 tot 1981 Van Gelder Papier, dat asbestvezels verwerkte. Forbo in Assendelft paste van 1968 tot 1979 asbest toe in de vinylproductie. Bron: NRC Handelsblad en Het Parool, 16 maart 2006.

De aangekondigde voorschotregeling voor milieuslachtoffers door asbest van het Rijk komt voor een 70-jarige inwoonster van Goor te laat. Ze overleed vorige week aan de gevolgen van mesothelioom (longvlies-/buikvlieskanker), opgelopen door asbestverhardingen bij haar woning. Voor haar dood klopte de vrouw bij de overheid aan voor smartengeld. Tevergeefs. Staatssecretaris Van Geel (milieu) deed ruim een maand geleden, tijdens een werkbezoek in Goor, de toezegging dat het rijk smartengeld gaat voorschieten aan inwoners van Goor en omgeving die mesothelioom hebben gekregen door asbest in het milieu. Dit naar aanleiding van een onderzoek waaruit bleek dat onder inwoners van Goor veel meer mesothelioom voorkomt dan elders in Nederland, ook bij mensen die niet in de plaatselijke Eternit-fabriek hebben gewerkt. Van Geel meldde toen ook dat de regeling terugwerkende kracht zal hebben. Maar wanneer het eerste voorschot smartengeld aan een (niet-beroepsgebonden) mesothelioomslachtoffer door het rijk wordt uitbetaald, is tot heden niet duidelijk. Bron: Tubantia Twentsche Courant, 28 maart 2006.

De meeste huizen die in het Verenigd Koninkrijk gebouwd zijn tussen 1950 en 1980 bevatten asbest. Wegens de voorspelling dat in 2050 asbestblootstelling aan ca. 185.000 Britten het leven zal hebben gekost, is de “British Lung Foundation” een bewustwordingscampagne gestart voor huiseigenaren die tevens klussen aan hun huis. Slechts 6 procent van de Britten kennen de ziekte maligne mesothelioom (longvlies-/buikvlieskanker), een vorm van kanker door asbest, terwijl in dit land elke vijf uur iemand aan deze ziekte overlijdt. Eigenaren die asbest uit hun huizen willen verwijderen worden verzocht contact op te nemen met de plaatselijke milieu-instantie voor informatie over hoe de asbest op een veilige manier weggehaald kan worden. Bron: Daily Mail, 28 februari 2006.

Asbest is verboden in het Verenigd Koninkrijk maar komt nog voor in zo’n 1,5 miljoen winkels, fabrieken en kantoren. De werknemersorganisatie TUC is daarom een campagne gestart om bedrijven en hun veiligheidsmedewerkers bewust te maken van de risico’s van asbest. Op 27 februari j.l. werden een miljoen “asbestos kills” stickers en folders gestuurd naar werkplekken door heel het land. Sinds mei 2004 zijn Britse werkgevers wettelijk verplicht om de aanwezigheid van asbest in hun gebouwen te registreren, regelmatig te inspecteren en alle medewerkers in te lichten over de risico’s van asbest. Volgens de TUC weten veel werkgevers dit nog niet of negeren deze verplichting opzettelijk. Bron: Europees Vakbondsinstituut Hesa, 5 maart 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/

De overheid stelt voortaan alleen globale veiligheidseisen voor asbestwerkzaamheden. De gedetailleerde voorschriften zijn een zaak van de betrokken bedrijfstakken zelf. Het ministerie van Sociale Zaken en de bedrijfstak “asbest” hebben daarom op 8 maart j.l. in een convenant vastgelegd dat de certificatie voor veilige werkomstandigheden op nieuwe leest wordt geschoeid. Kern van de afspraak is dat de overheid zich terugtrekt en de gedetailleerde regelgeving overlaat aan de bedrijfstakken zelf. De overheid blijft er wel op toezien dat de afspraken binnen de bedrijfstakken voldoende zijn en blijft ook verantwoordelijk voor de aanwijzing van de onafhankelijke keuringsinstellingen, die de certificatie van bedrijven of werknemers beoordelen. Bron: Arbouw, 9 maart 2006. Meer www.arbouw.nl

Volgens een artikel in de februari-uitgave van het blad “Cancer Wire” wordt asbest in de Verenigde Staten nog steeds volop gebruikt, zowel in bestaande structuren als in nieuwe toepassingen. Het artikel is een weergave van een interview met Linda Reinstein, mede-oprichter van de Asbestos Disease Awareness Organization (ADAO), een asbestslachtoffervereniging. Volgens Reinstein overlijden er elk jaar 10.000 mensen in de VS aan een asbestziekte. Al die gevallen hadden voorkomen kunnen worden omdat de gevaren van asbest al sinds het begin van de 19de eeuw bekend waren. Reinstein denkt dat het asbestprobleem ernstig onderschat wordt, omdat asbestziekten zo moeilijk herkenbaar zijn. Hoeveel mensen zullen er daarom niet overlijden aan een “gewone” hartaaanval of “longontsteking” zonder dat asbest als oorzaak gezien wordt? Veel mensen hebben bovendien, zonder te weten, blootgestaan aan asbest via asbestproducten, asbest in de natuur of bijvoorbeeld via kleding van iemand die met asbest werkte. Volgens Reinstein is er sinds 1989 sprake van een paradox in de VS: er geldt geen asbestverbod maar een regulering om de blootstelling zoveel mogelijk te beperken, terwijl er geen veilige drempelwaarde voor blootstelling aanwijsbaar is. Daarnaast vermeldt Reinstein dat, hoewel bekend is dat asbest een tijdbom is, de productie in zogenaamde ontwikkelde landen als Rusland en Canada nog steeds doorgaat. Deze landen exporteren hun asbest naar ontwikkelingslanden waar nog onbeschermd met het materiaal gewerkt wordt. Tot slot vermeldt Reinstein dat de ADAO tegen het onlangs door de Senaat afgestemde voorstel voor een asbestcompensatiefonds is met als belangrijkste argumenten: de onjuiste medische criteria die toegepast worden, de verwachte bureaucratische rompslomp die vertragend zal werken en het te lage gereserveerde bedrag, dat onvoldoende zal zijn om alle asbestslachtoffers te compenseren. Bron: www. Newsinferno.com, 8 februari 2006. Meer http://www.newsinferno.com/archives/817

In december 2005 bereikte de Japanse regering overeenstemming over de compensatie van asbestslachtofferfamilies (slachtoffers en nabestaanden) met ingang van 2006. Inmiddels heeft een door de overheid ingestelde commissie bepaald aan welke criteria een ziekte moet voldoen om als asbestziekte beoordeeld te worden. Slachtoffers met mesothelioom komen allemaal in aanmerking omdat ervan uitgegaan wordt dat iedereen deze ziekte heeft opgelopen door blootstelling aan asbest. Bij longkanker ligt dat veel ingewikkelder. Van de 60.000 mensen die jaarlijks in Japan aan deze ziekte overlijden, wordt asbest in slechts 1 tot 3% van de gevallen als oorzaak gezien. De commissie heeft geconcludeerd dat de longkanker samen moet gaan met verdikking van het longvlies of verharding van het longweefsel. Daarbij beseft men dat daarmee niet alle gevallen van longkanker door asbest gedekt zijn. In gevallen van twijfel wordt daarom ook het arbeidsverleden in de beslissing meegenomen. Bron:The Yomiuri Shimbun, 17 februari 2006.