Nieuwsarchief

De burgemeester van het Canadese “Asbestos” wil een nieuwe naam voor zijn gemeente, omdat Asbestos te veel aan kanker doet denken. Een deel van de 6.700 inwoners van Asbestos is het niet met hem eens. Daarom komt er een publiek debat, waarna over de naamsverandering zal worden gestemd. Asbestos dankt zijn naam aan de gelijknamige delfstof, die er sinds de jaren 1870 wordt gewonnen. Nu werken er nog maar 300 mensen gedurende de helft van het jaar in de asbestindustrie, tegenover 3.000 op het hoogtepunt in de jaren zeventig. Bron: De Standaard, 15 juli 2006.

Het Franse asbestslachtoffercompensatiefonds FIVA heeft in 2005 8469 claims ontvangen van asbestslachtoffers of nabestaanden. Dit betekent een stijging van 5,3% ten opzichte van 2004. 96% van de aanvragers is man met een gemiddelde leeftijd van 62 jaar. 85% is via het werk met asbest in aanraking gekomen. Meer dan de helft komt uit Noord Frankrijk. Sinds de oprichting in 2001 heeft FIVA 31.262 aanvragen ontvangen en meer dan een biljoen euro aan vergoedingen uitgegeven. De vergoeding voor een kwaadaardige aandoening door asbest ligt rond de 60.000 euro. Bron: Financial Times, 11 juli, Europees Vakbondsinstituut Hesa, 26 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=679

Sinds maart dit jaar kunnen niet-beroepsgebonden asbestslachtoffers in Japan een vergoeding aanvragen voor medische kosten en overlijdenskosten. Er zijn inmiddels 4000 aanvragen gedaan, door slachtoffers zelf of nabestaanden. 70% (2710) van de aanvragen komt van omwonenden van asbestfabrieken, waarvan slechts een klein deel (209) is geaccepteerd. In 207 gevallen ging het hierbij om mesothelioom, in 2 gevallen om asbestgerelateerde longkanker. 30% (1257) betreft aanvragen van nabestaanden van (ex-)werknemers die meer dan vijf jaar geleden aan mesothelioom of asbestgerelateerde longkanker zijn overleden. Hiervan zijn 111 aanvragen geaccepteerd. Bron: The Asai Shmibun, Europees Vakbondsinstituut Hesa, 6 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=664

Het Japanse milieu-agentschap (Environmental Restoration and Conservation Agency) heeft erkend dat het overlijden van een man aan mesothelioom te wijten is aan indirecte blootstelling aan asbest via de werkkleding van zijn vader. Deze beslissing gaat in tegen de uitspraak van het Japanse Hooggerechtshof dat er onvoldoende bewijs voor deze relatie was. Bron: The Yomiuri Shimbun, 15 juli 2006.

In mei dit jaar kondigde Het Britse “House of Lords” een ruling af die stelde dat asbestslachtoffers of hun nabestaanden alle werkgevers aansprakelijk moeten stellen waar zij mogelijk met asbest in aanraking zijn geweest. Voorheen kon men, net als in Nederland, een volledige schadevergoeding eisen van de zogenaamde “meest gerede werkgever”. Nu was dat niet meer zo. Hierop kwam veel protest van vakbonden, slachtofferverenigingen en advocaten die zagen dat veel slachtoffers met lege handen bleven zitten omdat werkgevers niet meer opgespoord konden worden. Inmiddels heeft de Britse regering deze situatie teruggedraaid door een voorstel goed te keuren dat inhoudt dat slachtoffers slechts één relevante werkgever voor de volledige schade aansprakelijk kunnen stellen. Bron: Europees Vakbondsinstituut Hesa, 26 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=676

De Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) vraagt de mening aan deskundigen en organisaties over de gezondheidsrisico’s van verschillende soorten asbest en substituten. Dit aan de hand van een conceptdocument dat opgesteld is door het International Programme for Chemical Safety en de International Agency for Research on Cancer. Het document stelt dat er geen veilige drempelwaarde voor asbestblootstelling is en dat de substituten veiliger zijn. Blootstelling van werknemers en andere gebruikers is moeilijk controleerbaar en asbestverwijdering is erg duur en moeilijk op een veilige manier uit te voeren. Bron: Europees Vakbondsinstituut Hesa, 26 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=675

In de omgeving van de vroegere asbestfabriek in het Vlaamse Kapelle-op-den-Bos zullen nog veel mensen sterven aan longziekten veroorzaakt door blootstelling aan asbest. Niet alleen werknemers, maar ook familieleden en omwonenden hebben de schadelijke vezels ingeademd, en sterven twintig of dertig jaar later aan longvlies- of buikvlieskanker. Het asbestprobleem is in België te lang verzwegen, zowel door de overheid als door het bedrijf Eternit. Dit schrijven de journalisten Marleen Teugels en Nico Krols in het Belgische weekblad Knack. Terwijl vanaf midden jaren tachtig in meerdere landen een verbod op asbest werd uitgevaardigd, bleef de Belgische industrie asbest produceren tot 1998. Eternit verdedigt zich door te zeggen dat er nog onvoldoende alternatieven beschikbaar waren voor asbest, dat de verpakking sinds het begin van de jaren tachtig wel een waarschuwing droeg en dat de risico’s moeilijk in te schatten waren. Werknemers en hun familieleden die ziek worden, krijgen van Eternit een eenmalige uitkering van 42.000 euro bovenop de beroepsziektenuitkering. Milieu-slachtoffers krijgen echter niets. Bron: De Standaard, 5 juli 2006.

De top van multinational James Hardie heeft in 2006 flinke salarisverhoging gehad ondanks de toezegging dat dit pas zou gebeuren nadat het asbestcompensatiefonds in werking is gesteld. Dat is nog niet het geval wegens een meningsverschil tussen James Hardie en de Australische belastingdienst. James Hardie wil de kosten van het fonds volledig van de belastingen af kunnen trekken. De Australische belastingdienst is hiertoe niet bereid. Bron: The Australian, 7 juli 2006.

Thailand importeert jaarlijks ongeveer 200.000 ton chrysotiel (wit asbest) voor gebruik in de bouw in cementproducten. De Thaise directeur van het Industrieel Bureau voor Gevaarlijke Stoffen meldt op 14 mei in de Thaise krant The Nation dat het risico op kanker door het wonen en werken in een gebouw met asbest vele malen kleiner is dan door roken (resp. 2,37 per 10.000 in vergelijking tot 880 per 10.000 door roken). Dit risico moet genomen worden omdat het substituut voor asbest voor Thailand veel te duur is. Hij wordt daarin ondersteund door de Zwitserse toxicoloog prof. David Bernstein die stelt dat niet alle asbestsoorten gevaarlijk zijn. We kunnen, volgens Bernstein, chrysotiel, onder bepaalde condities veilig gebruiken. Hij voegt daaraan toe dat Japan een asbestboycot ging ondersteunen nadat geconstateerd was dat havenarbeiders risico hadden op longkanker, echter zonder in aanmerking te nemen dat de slachtoffers ook zware rokers waren. Bernstein meldt verder onafhankelijk te zijn in zijn oordeel, iets wat op 21 mei tegengesproken wordt door Laurie Kazan Allen van het International Ban Asbestos Secretariat. Zij vermeldt dat Bernstein aanzienlijke financiële steun heeft gekregen van de Canadese asbestindustrie voor het verkondigen van de stelling dat wit asbest ongevaarlijk is. Ook vertelt zij dat er ontegenzeggelijk internationaal wetenschappelijk en epidemiologisch bewijs is dat alle soorten asbest gevaarlijk zijn. Bron: The Nation (Thailand), 14 en 21 mei 2006.

Op 14 mei j.l. demonstreerden in Brussel honderden asbestslachtoffers en hun familieleden tegen het beleid van de Belgische regering. De Belgische overheid is namelijk nog steeds niet bereid het leed van deze slachtoffers te erkennen. Alleen bepaalde groepen beroepsgebonden slachtoffers komen in aanmerking voor een schadevergoeding. In de rechtspraak wordt “verwijtbaar gedrag” niet erkend, iets waarvan Belgische werkgevers profiteren. Bron: International Ban Asbestos Secretariat, 20 mei 2006.

Meer http://www.ibas.btinternet.co.uk/Frames/f_brus_dem_asb_vic_0506.htm