Nieuwsarchief

Met de slogan “Asbest: dodelijk serieus – voorkom contact” is de EU een campagne gestart om mensen die met asbest in aanraking kunnen komen te wijzen op de gevaren en manieren waarop men zich kan beschermen. Dit in navolging van vastgelegde afspraken in de “Declaratie van Dresden” naar aanleiding van een asbestconferentie in 2003. De campagne is vooral gericht op werknemers in de asbestverwijdering. Bron: Het Europese Agentschap voor veiligheid en gezondheid, nieuwsbrief 63, 13 september 2006. Meer http://osha.europa.eu/campaigns/asbestos/index_html/

Britse asbestslachtoffers met mesothelioom die vroeger voor een fabriek van Turner & Newall in Leeds hebben gewerkt krijgen na een juridische strijd van vijf jaar 20% van de oorspronkelijk toegekende vergoeding. In 2001 ging het bedrijf failliet na een golf van claims van mesothelioomslachtoffers. Bron: newsinferno.com, 9 september 2006. Meer http://www.newsinferno.com/archives/1234

De Japanse fabriek Kubota compenseert nu ook mesothelioomslachtoffers die tussen 1954 en 1995 binnen anderhalve kilometer van de de asbestfabriek hebben gewoond. Eerder was de grens 1 km rondom de fabriek. Dit betekent dat nu 13 mesothelioompatiënten wel in aanmerking komen voor een vergoeding. In de fabriek werd met het meest gevaarlijke blauwe asbest (crocidoliet) gewerkt. Bron: The Yomiuri Shimbun, 25 augustus 2006. Meer www.yomiuri.co.jp

De burgemeester van het Canadese “Asbestos” wil een nieuwe naam voor zijn gemeente, omdat Asbestos te veel aan kanker doet denken. Een deel van de 6.700 inwoners van Asbestos is het niet met hem eens. Daarom komt er een publiek debat, waarna over de naamsverandering zal worden gestemd. Asbestos dankt zijn naam aan de gelijknamige delfstof, die er sinds de jaren 1870 wordt gewonnen. Nu werken er nog maar 300 mensen gedurende de helft van het jaar in de asbestindustrie, tegenover 3.000 op het hoogtepunt in de jaren zeventig. Bron: De Standaard, 15 juli 2006.

Het Franse asbestslachtoffercompensatiefonds FIVA heeft in 2005 8469 claims ontvangen van asbestslachtoffers of nabestaanden. Dit betekent een stijging van 5,3% ten opzichte van 2004. 96% van de aanvragers is man met een gemiddelde leeftijd van 62 jaar. 85% is via het werk met asbest in aanraking gekomen. Meer dan de helft komt uit Noord Frankrijk. Sinds de oprichting in 2001 heeft FIVA 31.262 aanvragen ontvangen en meer dan een biljoen euro aan vergoedingen uitgegeven. De vergoeding voor een kwaadaardige aandoening door asbest ligt rond de 60.000 euro. Bron: Financial Times, 11 juli, Europees Vakbondsinstituut Hesa, 26 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=679

Sinds maart dit jaar kunnen niet-beroepsgebonden asbestslachtoffers in Japan een vergoeding aanvragen voor medische kosten en overlijdenskosten. Er zijn inmiddels 4000 aanvragen gedaan, door slachtoffers zelf of nabestaanden. 70% (2710) van de aanvragen komt van omwonenden van asbestfabrieken, waarvan slechts een klein deel (209) is geaccepteerd. In 207 gevallen ging het hierbij om mesothelioom, in 2 gevallen om asbestgerelateerde longkanker. 30% (1257) betreft aanvragen van nabestaanden van (ex-)werknemers die meer dan vijf jaar geleden aan mesothelioom of asbestgerelateerde longkanker zijn overleden. Hiervan zijn 111 aanvragen geaccepteerd. Bron: The Asai Shmibun, Europees Vakbondsinstituut Hesa, 6 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=664

Het Japanse milieu-agentschap (Environmental Restoration and Conservation Agency) heeft erkend dat het overlijden van een man aan mesothelioom te wijten is aan indirecte blootstelling aan asbest via de werkkleding van zijn vader. Deze beslissing gaat in tegen de uitspraak van het Japanse Hooggerechtshof dat er onvoldoende bewijs voor deze relatie was. Bron: The Yomiuri Shimbun, 15 juli 2006.

In mei dit jaar kondigde Het Britse “House of Lords” een ruling af die stelde dat asbestslachtoffers of hun nabestaanden alle werkgevers aansprakelijk moeten stellen waar zij mogelijk met asbest in aanraking zijn geweest. Voorheen kon men, net als in Nederland, een volledige schadevergoeding eisen van de zogenaamde “meest gerede werkgever”. Nu was dat niet meer zo. Hierop kwam veel protest van vakbonden, slachtofferverenigingen en advocaten die zagen dat veel slachtoffers met lege handen bleven zitten omdat werkgevers niet meer opgespoord konden worden. Inmiddels heeft de Britse regering deze situatie teruggedraaid door een voorstel goed te keuren dat inhoudt dat slachtoffers slechts één relevante werkgever voor de volledige schade aansprakelijk kunnen stellen. Bron: Europees Vakbondsinstituut Hesa, 26 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=676

De Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) vraagt de mening aan deskundigen en organisaties over de gezondheidsrisico’s van verschillende soorten asbest en substituten. Dit aan de hand van een conceptdocument dat opgesteld is door het International Programme for Chemical Safety en de International Agency for Research on Cancer. Het document stelt dat er geen veilige drempelwaarde voor asbestblootstelling is en dat de substituten veiliger zijn. Blootstelling van werknemers en andere gebruikers is moeilijk controleerbaar en asbestverwijdering is erg duur en moeilijk op een veilige manier uit te voeren. Bron: Europees Vakbondsinstituut Hesa, 26 juli 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/newsevents/newsfiche.asp?pk=675

In de omgeving van de vroegere asbestfabriek in het Vlaamse Kapelle-op-den-Bos zullen nog veel mensen sterven aan longziekten veroorzaakt door blootstelling aan asbest. Niet alleen werknemers, maar ook familieleden en omwonenden hebben de schadelijke vezels ingeademd, en sterven twintig of dertig jaar later aan longvlies- of buikvlieskanker. Het asbestprobleem is in België te lang verzwegen, zowel door de overheid als door het bedrijf Eternit. Dit schrijven de journalisten Marleen Teugels en Nico Krols in het Belgische weekblad Knack. Terwijl vanaf midden jaren tachtig in meerdere landen een verbod op asbest werd uitgevaardigd, bleef de Belgische industrie asbest produceren tot 1998. Eternit verdedigt zich door te zeggen dat er nog onvoldoende alternatieven beschikbaar waren voor asbest, dat de verpakking sinds het begin van de jaren tachtig wel een waarschuwing droeg en dat de risico’s moeilijk in te schatten waren. Werknemers en hun familieleden die ziek worden, krijgen van Eternit een eenmalige uitkering van 42.000 euro bovenop de beroepsziektenuitkering. Milieu-slachtoffers krijgen echter niets. Bron: De Standaard, 5 juli 2006.