Nieuwsarchief

Asbest veroorzaakt longvlieskanker (mesothelioom) doordat cellen van het afweersysteem een signaalstof (TNF-alfa) produceren die zorgt dat longvliescellen die door asbest aangetast zijn, niet sterven. Cellen uit het afweersysteem nemen de asbestvezels op, maar kunnen die niet verteren, wat ze normaal gesproken wel met schadelijke indringers doen. Ze blijven vervolgens te veel van de signaalstof TNF-alfa produceren. Die stof start processen die de longvliescellen beschermen tegen de giftige werking van asbest. De kankerverwekkende stoffen die rond de asbestvezels ontstaan, kunnen vervolgens jarenlang hun gang gaan.Dit schrijven onderzoekers van enkele Amerikaanse universiteiten in een op 23 juni j.l. online gepubliceerd artikel in de Proceedings of the National Academy of Sciences. Bron: NRC, 24 juni. Yang, H. et al. (2006). TNF- inhibits asbestos-induced cytotoxicity via a NF-B-dependent pathway, a possible mechanism for asbestos-induced oncogenesis. Gevonden op: www.pnas.org
Haining Yang, Maurizio Bocchetta, Barbara Kroczynska, Amira G. Elmishad, Yuanbin Chen, Zemin Liu, Concetta Bubici, Brooke T. Mossman, Harvey I. Pass, Joseph R. Testa, Guido Franzoso, and Michele Carbone, (2006). TNF- inhibits asbestos-induced cytotoxicity via a NF-B-dependent pathway, a possible mechanism for asbestos-induced oncogenesis. Proceedings of the National Academy of Sciences, 23th june 2006.

Abstract

Asbestos is the main cause of human malignant mesothelioma (MM). In vivo, macrophages phagocytize asbestos and, in response, release TNF- and other cytokines that contribute to carcinogenesis through unknown mechanisms. In vitro, asbestos does not induce transformation of primary human mesothelial cells (HM). instead, asbestos is very cytotoxic to HM, causing extensive cell death. This finding raised an apparent paradox: How can asbestos cause MM if HM exposed to asbestos die? We found that asbestos induced the secretion of TNF- and the expression of TNF- receptor I in HM. Treatment of HM with TNF- significantly reduced asbestos cytotoxicity. Through numerous technical approaches, including chemical inhibitors and small interfering RNA strategies, we demonstrate that, in HM, TNF- activates NF-B and that NF-B activation leads to HM survival and resistance to the cytotoxic effects of asbestos. Our data show a critical role for TNF- and NF-B signaling in mediating HM responses to asbestos. TNF- signaling through NF-B-dependent mechanisms increases the percent of HM that survives asbestos exposure, thus increasing the pool of asbestos-damaged HM that are susceptible to malignant transformation. Cytogenetics supported this hypothesis, showing only rare, aberrant metaphases in HM exposed to asbestos and an increased mitotic rate with fewer irregular metaphases in HM exposed to both TNF- and asbestos. Our findings provide a mechanistic rationale for the paradoxical inability of asbestos to transform HM in vitro, elucidate and underscore the role of TNF- in asbestos pathogenesis in humans, and identify potential molecular targets for anti-MM prevention and therapy.

Australische onderzoekers constateerden dat mesothelioom bij medewerkers van een olie-raffinaderij meer dan gemiddeld voorkomt. Waarschijnlijk komt dit door blootstelling aan asbest, hoewel bij de betreffende groep geen verhoogde incidentie van longkanker gevonden werd, een vorm van kanker die ook een relatie heeft met asbestblootstelling. De onderzoekers concluderen daarom dat raffinaderijpersoneel dat met asbest heeft gewerkt geen verhoogd risico op longkanker heeft.

Bron: Gun RT et al., (2006). Update of mortality and cancer incidence in the Australian petroleum industry cohort. Occupational Environmental Medicine, 63(7):476-81.

Gun RT, Pratt N, Ryan P, Roder D. (2006). Update of mortality and cancer incidence in the Australian petroleum industry cohort. Occupational Environmental Medicine, 63(7):476-81.

OBJECTIVES: To update the analysis of the cohort mortality and cancer incidence study of employees in the Australian petroleum industry. METHODS: Employees of Australian Institute of Petroleum member companies were enrolled in the cohort in four industry-wide surveys between 1981 and 1999. Mortality of 16,547 males and 1356 females was determined up to 31 December 2001 and cancer incidence to 31 December 2000. Cause specific mortality and cancer incidence were compared with those of the Australian population by means of standardised mortality ratios (SMRs) and standardised incidence ratios (SIRs). Associations between increased incidence of specific cancers and employment in the petroleum industry were tested by trends according to period of first employment, duration of employment, latency, and hydrocarbon exposure, adjusting for personal smoking history where appropriate. RESULTS: There was a significant elevation of the incidence of mesothelioma (SIR 1.77, 95% CI 1.05 to 2.79), melanoma (SIR 1.37, 95% CI 1.19 to 1.58), and prostate cancer (SIR 1.18, 95% CI 1.04 to 1.34). The SIRs of all leukaemias and of acute non-lymphocytic leukaemia (ANLL) were not significantly different from unity, but all 11 ANLL cases were clustered in the middle to high hydrocarbon exposure categories. Tanker drivers had a significantly elevated incidence of kidney cancer (12 cases v 5.84 expected, SIR 2.05, 95% CI 1.06 to 3.59). Lung cancer incidence was significantly reduced (SIR 0.69, 95% CI 0.57 to 0.83) CONCLUSIONS: Most cases of mesothelioma are probably related to past exposure to asbestos in refineries. No occupational cause has been identified for the excess of melanoma, or prostatic or bladder cancer. The possibility of a causal relationship between cancer of the kidney and hydrocarbon exposure warrants further study. It is uncertain whether benzene exposures, particularly past levels of exposure, have been high enough to cause ANLL.

Sinds 1980 zijn de sterftecijfers van 4187 ex-werknemers van een Poolse fabriek van asbestproducten vergeleken met de Poolse bevolking in het algemeen. Zowel longkanker als mesothelioom kwamen bij de asbestwerkers vaker voor. Bij vrouwen was het verschil nog groter, volgens de onderzoekers een aanwijzing dat vrouwen wellicht gevoeliger voor asbest zijn dan mannen. Er werd geen direct verband gevonden tussen het hebben van asbestose (een stoflongziekte) en een verhoogd risico op longkanker. Bron: Wilczynska U. et al., (2005) Mortality from malignant neoplasms among workers of an asbestos processing plant in Poland: results of prolonged observation. International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health 18(4):313-26.
Wilczynska U, Szymczak W, Szeszenia-Dabrowska N., (2005). Mortality from malignant neoplasms among workers of an asbestos processing plant in Poland: results of prolonged observation. International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health 18(4):313-26.

ABSTRACT

OBJECTIVES: The study on mortality from cancer among workers of an asbestos plant manufacturing asbestos yarn, cloth, cords, packings, stuffing, brake linings and asbestos-rubber sheets was launched in the 1980s. The present paper discusses the results of further tracing of asbestos workers of the same plant. MATERIALS AND METHODS: The study cohort covered 4497 workers employed at the asbestos plant in 1945-1980. The follow-up of the cohort continued until 31 December 1999. Deaths by causes were analyzed using standardized mortality ratio (SMR) calculated by the person-years method. The mortality pattern of the general population of Poland was used as reference. RESULTS: The availability of the cohort was 93.1% (2805 men and 1382 women were traced). Mortality from malignant neoplasms in total (281 deaths among men, SMR = 118, 95%CI: 105-133 and 135 deaths among women, SMR = 159, 95%CI: 133-188) as well as that from lung cancer (102 deaths among men, SMR = 126, 95%CI: 103-153 and 18 deaths among women, SMR = 259, 95%CI: 153-409) were significantly higher than in the general population. Unlike earlier stages of analysis, the present study revealed an increased risk of pleural mesothelioma (2 deaths among men, SMR = 510, 95%CI: 62-1842 and 3 deaths among women, SMR = 2033, 95%CI: 419-5941). Mortality analysis among workers with asbestosis and in those without diagnosed asbestosis, did not reveal direct association between the risk of asbestos-induced lung cancer and previously diagnosed asbestosis. CONCLUSIONS: The prolonged cohort tracing showed an increased risk of asbestos-related cancers. It concerned mainly workers hired by the plant between 1945-1955, when the working condition were most strenuous.

Thailand importeert jaarlijks ongeveer 200.000 ton chrysotiel (wit asbest) voor gebruik in de bouw in cementproducten. De Thaise directeur van het Industrieel Bureau voor Gevaarlijke Stoffen meldt op 14 mei in de Thaise krant The Nation dat het risico op kanker door het wonen en werken in een gebouw met asbest vele malen kleiner is dan door roken (resp. 2,37 per 10.000 in vergelijking tot 880 per 10.000 door roken). Dit risico moet genomen worden omdat het substituut voor asbest voor Thailand veel te duur is. Hij wordt daarin ondersteund door de Zwitserse toxicoloog prof. David Bernstein die stelt dat niet alle asbestsoorten gevaarlijk zijn. We kunnen, volgens Bernstein, chrysotiel, onder bepaalde condities veilig gebruiken. Hij voegt daaraan toe dat Japan een asbestboycot ging ondersteunen nadat geconstateerd was dat havenarbeiders risico hadden op longkanker, echter zonder in aanmerking te nemen dat de slachtoffers ook zware rokers waren. Bernstein meldt verder onafhankelijk te zijn in zijn oordeel, iets wat op 21 mei tegengesproken wordt door Laurie Kazan Allen van het International Ban Asbestos Secretariat. Zij vermeldt dat Bernstein aanzienlijke financiële steun heeft gekregen van de Canadese asbestindustrie voor het verkondigen van de stelling dat wit asbest ongevaarlijk is. Ook vertelt zij dat er ontegenzeggelijk internationaal wetenschappelijk en epidemiologisch bewijs is dat alle soorten asbest gevaarlijk zijn. Bron: The Nation (Thailand), 14 en 21 mei 2006.

In twee artikelen wordt ingegaan op het arrest Karamus/Nefalit van de Hoge Raad d.d. 31 maart j.l. waarin gesteld werd dat, bij onzekerheid over het aandeel in de schade van de werknemer en de tekortkoming van de werknemer, de rechter de werkgever tot vergoeding van de gehele schade mag veroordelen met vermindering van het aandeel dat aan het eigen toedoen van de werknemer valt toe te schrijven. Hiermee aanvaardde de Hoge Raad, volgens het persbericht van de griffie, het leerstuk van de proportionele aansprakelijkheid. Advocaat Kortmann schrijft in het Nederlands Juristenblad dat dit arrest voldoende aanwijzingen biedt dat de Hoge Raad welbewust heeft gekozen voor een systeem van gedeeltelijke aansprakelijkheid, maar niet voor proportionele aansprakelijkheid. Dit omdat van proportionele aansprakelijkheid alleen sprake is als zij in evenredig verband staat tot het theoretische aandeel van de aansprakelijke persoon. In het arrest is nergens te lezen dat Nefalits aansprakelijkheid in principe beperkt blijft tot haar theoretische aandeel. De Hoge Raad houdt de werkgever verplicht tot vergoeding van de “gehele schade van de werknemer”. Het Britse “House of Lords” heeft kort geleden daarentegen wel het systeem van proportionele aansprakelijkheid aanvaard door te stellen dat een werkgever uitsluitend aansprakelijk kan worden gesteld voor het asbestblootstellingsrisico dat hijzelf heeft veroorzaakt.

In Letselschademagazine vragen advocaten van Kampen en Mac Lean zich af waarom de Hoge Raad 55% aanhoudt als verdeling van de aansprakelijkheid. Nu op grond van art. 7:658 BW is komen vast te staan dat blootstelling aan asbest de longkanker heeft kunnen veroorzaken, is daarmee immers in beginsel 100% aansprakelijkheid gegeven en niet 55%. Nefalit heeft immers geen bewijs aangedragen dat de mogelijk andere oorzaak “het roken” ook de schade zou hebben kunnen veroorzaken. Het resultaat van dit arrest is daarmee in beginsel gunstig voor werkgevers en verzekeraars, die onder druk staan van een stijging van bedragen die per claim uitgekeerd moeten worden. Bron: Kortmann, J.S. (2006). Karamus/Nefalit: proportionele aansprakelijkheid? NJB 26, 1404-12. Kampen, T.A.van & Mac Lean, M. (2006). Proportionele aansprakelijkheid: verdeling van aansprakelijkheid of van schade? Letselschademagazine Bulletin 2006, 4. Meer stichtingpiv.nl

Yarborough vindt in zijn onderzoek geen ondersteuning voor de hypothese dat chrysotiel asbestvezels (wit asbest) mesothelioom kunnen veroorzaken. Deze conclusie baseert hij op analyse van resultaten van 71 epidemiologische cohort-studies van mensen die beroepsmatig aan ruwe asbestvezels zijn blootgesteld. Bron: Yarborough, C.M. (2006). Chrysotile as a cause of mesothelioma: an assessment based on epidemiology. Critical reviews in Toxicology Feb.36(2):165-87.
Yarborough, C.M. (2006). Chrysotile as a cause of mesothelioma: an assessment based on epidemiology. Critical reviews in Toxicology Feb.36(2):165-87.

AbstractThere has been a longstanding debate about the potential contribution of chrysotile asbestos fibers to mesothelioma risk. The failure to resolve this debate has hampered decisive risk communication in the aftermath of the collapse of the World Trade Center towers and has influenced judgments about bans on asbestos use. A firm understanding of any health risks associated with natural chrysotile fibers is crucial for regulatory policy and future risk assessments of synthesized nanomaterials. Although epidemiological studies have confirmed amphibole asbestos fibers as a cause of mesothelioma, the link with chrysotile remains unsettled. An extensive review of the epidemiological cohort studies was undertaken to evaluate the extent of the evidence related to free chrysotile fibers, with particular attention to confounding by other fiber types, job exposure concentrations, and consistency of findings. The review of 71 asbestos cohorts exposed to free asbestos fibers does not support the hypothesis that chrysotile, uncontaminated by amphibolic substances, causes mesothelioma. Today, decisions about risk of chrysotile for mesothelioma in most regulatory contexts reflect public policies, not the application of the scientific method as applied to epidemiological cohort studies.

Onderzoeker Fattman en collega’s vonden in een experiment dat het anti-oxidant enzym extracellular superoxide dismutase (EC-SOD) de longen van muizen beschermde tegen injecties met crocidoliet, de meest gevaarlijke blauwe asbestvezels (crocidoliet). Anti-oxidanten zijn vitamines, minieralen of enzymen die bepaalde schadelijke stoffen in het lichaam, de zgn. vrije radicalen, tegengaan. Het bekendste anti-oxidant enzym is het superoxide-dismutase (SOD)-enzym. Bron: Fattman CL, Tan RJ, Tobolewski JM & Oury TD (2006). Increased sensitivity to asbestos-induced lung injury in mice lacking extracellular superoxide dismutase. Free Radical Biology & Medicine 40 Feb 15.40(4):601-7.
Fattman CL, Tan RJ, Tobolewski JM & Oury TD (2006). Increased sensitivity to asbestos-induced lung injury in mice lacking extracellular superoxide dismutase. Free Radical Biology & Medicine 40 Feb 15.40(4):601-7.

Abstract

Asbestosis is a chronic form of interstitial lung disease characterized by inflammation and fibrosis that results from the inhalation of asbestos fibers. Although the pathogenesis of asbestosis is poorly understood, reactive oxygen species may mediate the progression of this disease. The antioxidant enzyme extracellular superoxide dismutase (EC-SOD) can protect the lung against a variety of insults. however, its role in asbestosis is unknown. To determine if EC-SOD plays a direct role in protecting the lung from asbestos-induced injury, intratracheal injections of crocidolite were given to wild-type and ec-sod-null mice. Bronchoalveolar lavage fluid (BALF) from asbestos-treated ec-sod-null mice at 24 h, 14 days, or 28 days posttreatment showed increased inflammation and total BALF protein content compared to that of wild-type mice. In addition, lungs from ec-sod-null mice showed increased hydroxyproline content compared to those of wild-type mice, indicating a greater fibrotic response. Finally, lungs from ec-sod-null mice showed greater oxidative damage, as assessed by nitrotyrosine content compared to those of their wild-type counterparts. These results indicate that depletion of EC-SOD from the lung increases oxidative stress and injury in response to asbestos.

Op vrijdag 19 mei 2006 vond het 3e Symposium Asbest en Longziekten plaats. Ondanks het verbod asbest te verwerken blijven de gevolgen ervan helaas nog dagelijks merkbaar. Het is daarom van groot belang op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen op gebied van diagnostiek en therapie. Het programma was ´s ochtends voornamelijk voornamelijk medisch georiënteerd met een aantal internationaal bekende sprekers. Het middagprogramma was in overleg met het Instituut Astbestslachtoffers samengesteld. De situatie in Nederland op het gebied van asbest werd uitgebreid besproken. De rol van de overheid in deze, de mogelijkheid tot schadevergoeding en de bijdrage van het IAS maakten de middag tot een boeiend geheel.

Op 14 mei j.l. demonstreerden in Brussel honderden asbestslachtoffers en hun familieleden tegen het beleid van de Belgische regering. De Belgische overheid is namelijk nog steeds niet bereid het leed van deze slachtoffers te erkennen. Alleen bepaalde groepen beroepsgebonden slachtoffers komen in aanmerking voor een schadevergoeding. In de rechtspraak wordt “verwijtbaar gedrag” niet erkend, iets waarvan Belgische werkgevers profiteren. Bron: International Ban Asbestos Secretariat, 20 mei 2006.

Meer http://www.ibas.btinternet.co.uk/Frames/f_brus_dem_asb_vic_0506.htm

De Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) schat dat wereldwijd jaarlijks 100.000 mensen overlijden aan aandoeningen die het gevolg zijn van blootstelling aan asbest. In dat kader nam de algemene vergadering van de ILO op 15 juni een resolutie aan die tot doel heeft de blootstelling van werknemers aan asbest te beperken. De resolutie stelt dat een totale uitbanning van asbest in de toekomst en een streng gecontroleerd gebruik van asbest nu de beste middelen zijn om werknemers tegen blootstelling te beschermen.Verder mag de “Asbestos Convention 1986 (No. 162)” niet gebruikt worden als rechtvaardiging voor een voortdurend gebruik van asbest. Bron: ILO, 15 juni 2006. Meer http://www.ilo.org/public/english/bureau/inf/pr/2006/34.htm