Nieuwsarchief

Het Gerechtshof Arnhem oordeelde op 5 juni jl. voormalig asbestverwerker Eternit aansprakelijk voor gezondheidsschade veroorzaakt door asbestcementafval afkomstig van de fabriek in Goor. Een 62-jarige vrouw uit Arnhem heeft daardoor de ziekte mesothelioom opgelopen. Zij is daaraan op 27 april 2000 overleden. Haar erfgenamen hebben een vordering tot vergoeding van schade tegen Eternit ingesteld. Het slachtoffer en haar echtgenoot, die op korte afstand van het bedrijfsterrein van de Eternit fabriek een boerenbedrijf hadden, haalden in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw met regelmaat asbestcementafval bij de Eternitfabriek. Het hof oordeelde dat Eternit in de periode 1967 – 1970 op de hoogte moet zijn geweest van de serieuze gezondheidsrisico’s van asbest en dus niet niet zomaar het asbestafval aan derden ter beschikking had mogen stellen. Bron: Gerechtshof Arnhem, 5 juni 2007, BA6364, 2006/586.

Het Amerikaanse bedrijf Grace & Co is op verschillende manieren betrokken bij asbestclaims. In 2001 vroeg het bedrijf uitstel van betaling aan wegens de vele claims in dat jaar. Ca. 100 claims hadden betrekking op een voormalige vermiculiet-asbestmijn in Libby, Montana. Op dit moment verdedigt het bedrijf zich nog steeds tegen de aanklacht dat het willens en wetens milieuwetten overtrad en de gevaren van asbest probeerde te verdoezelen. Onlangs oordeelde een federale rechter dat de aanklagers niet konden bewijzen dat Grace & Co het plaatsje Libby bewust in gevaar had gebracht. Een andere claim tegen het bedrijf betreft een groep huiseigenaren die in het bezit zijn van met asbest bewerkte “Zonolite” vloer-isolatie, ooit door Grace verkocht. Een rechter oordeelde in december j.l. dat het gezondheidsrisico van dit product zeer gering is, namelijk kleiner dan het risico aan een fiets-ongeval te overlijden. Het Hooggerechtshof oordeelde in een civiele procedure dat Grace & Co verantwoordelijk gehouden wordt voor de totale kosten van de schoonmaak van de mijn die geschat worden op 54,5 miljoen us dollar. Bron: Washington Post, 14 mei 2007.

De hoogte van vergoedingen voor kwaadaardige aandoeningen als asbestgerelateerde longkanker en mesothelioom is in de VS tussen 2004 en 2006 gestegen. Het aantal claims voor niet-kwaadaardige asbestziektes is in dezelfde periode sterk afgenomen. De asbestlasten voor Amerikaanse bedrijven en verzekeraars zullen de komende jaren niet afnemen, aldus Austern en Bhagavatula. Bron: Austern, D. & Bhagavatula, R. (2007). Not over yet. Best’s Review, april 2007, p. 74-78.

Voor het eerst houdt een Nederlandse rechter een bedrijf aansprakelijk voor een asbestprodukt dat schade heeft veroorzaakt aan een klusser: iemand die in zijn eigen tijd, buiten zijn werk, het asbestprodukt had gebruikt en daardoor ziek is geworden. Het bedrijf Nefalit (voorheen Asbestona) moet een voorschot van € 30.000 betalen aan een 59-jarige man met mesothelioom. De man had in 1976 asbesthoudende vloerplaten verzaagd tijdens de verbouwing van een huis in Elsloo. De rechter stelt dat Nefalit in 1976 had kunnen weten dat asbest kan leiden tot mesothelioom en nagelaten heeft voor de gevaren te waarschuwen. De rechter neemt bij voorhand aan dat de ziekte ontstaan is door blootstelling aan asbest en kent daarom het voorschot toe. Het beroep van Nefalit op verjaring is onaanvaardbaar naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Bron: rechtbank Maastricht, 16 april 2007, 117841 / KG ZA 07-92.

Britse advocaten pleiten voor een gelijk niveau van vergoedingen voor asbestslachtoffers in Engeland, Wales en Schotland. Momenteel krijgen nabestaanden van Schotse asbestslachtoffers vergoedingen die oplopen tot 30.000 pond terwijl voor Engelsen de grens ligt op 10.000 pond. Bron: The Herald, 16 april 2007.

Advocaat Wouters heeft kritiek op de kansberekening die in het arrest Karamus/Nefalit d.d. 31 maart 2006 is toegepast. Deze beoordeling voldoet niet omdat de kennis over de relatie tussen roken en asbestblootstelling als risicofactoren voor longkanker nog gebrekkig is. Medische ontwikkelingen moeten dus in de gaten gehouden worden. Bron: Wouters, J. (2007). Kansbepaling bij het arrest over roken en asbest. Advocatenblad, 19 januari, p. 18-21.

In juni 2006 bepaalde de Rotterdamse voorzieningenrechter dat Eternit in ieder geval in de periode vanaf 1969 tot 1979 ten onrechte niet heeft gewaarschuwd voor de aan het werken met asbest verbonden gezondheidsrisico’s. De man had in zijn werk als zelfstandige in de jaren 60 en 70 met asbestgolfplaten van Eternit gewerkt en had daardoor in 2005 de ziekte mesothelioom gekregen. De rechter stelt dat de man ook een eigen verantwoordelijkheid had om zich op de hoogte te stellen van de op zijn vakgebied belangrijke ontwikkelingen. In dat kader had hij kennis kunnen nemen van een brochure van de Arbeidsinspectie uit 1971 waarin uitdrukkelijk werd gewaarschuwd voor het werken met asbest. De voorzieningenrechter gaat daarom vooralsnog uit van een component “eigen schuld” van 50%. In een bodemprocedure zal dit eigenschuldverweer verder worden beoordeeld. Bron: Meijer, 2007. Jurisprudentie – Nr. 11 Vrz-rechter Rb. Rotterdam 1 augustus 2006. Milieu & Recht, 34, 1, p. 38.

Een groep verzekeraars heeft Philips voor de rechter gedaagd omdat het concern een dochteronderneming heeft verzwegen die ruwe asbest heeft verhandeld en Agent Orange heeft geproduceerd. Philips vindt dat de verzekeraars beter op hadden moeten letten. Zij hebben 15 miljoen euro aan premies ontvangen voor een wereldwijd contract voor het gehele concern en konden weten welke activiteiten daaronder vielen. De verzekeraars schatten dat de asbestclaims op kunnen lopen tot 2 miljard euro. De uitspraak van de rechter wordt binnen 8 weken verwacht. Bron: NRC, 8 maart 2007.

Schuld of opzet spelen volgens het arbobesluit geen rol bij een bedrijfsongeval. Ook als een werknemer door eigen roekeloos gedrag een arbeidsongeval krijgt, is de werkgever verantwoordelijk. Dat heeft de Raad van State bepaald. Deze uitspraak is niet in overeenstemming met de richting die de Hoge Raad ingegaan is in een arrest van maart 2006 (Keramus/Nefalit). In navolging van een advies van de Gezondheidsraad over aansprakelijkheid bij een samenloop van asbestbesmetting en roken, kende de Hoge Raad toen asbestschade deels toe aan de werkgever en deels aan de werknemer. Bron: rechtspraak.nl, 31 maart 2006, zorgkrant.nl 4 maart 2007. Meer www.zorgkrant.nl

Voormalig asbestverwerker Eternit in Goor moet 35.000 euro schadevergoeding betalen aan een man uit het Twentse Wierden. De man heeft mesothelioom opgelopen doordat zijn ouders in 1967 een pad op hun erf verhardden met asbesthoudend afval. In hoger beroep oordeelt het hof Arnhem dat Eternit in 1967 had kunnen weten dat het afval kankerverwekkend was. Het bedrijf heeft dus onrechtmatig gehandeld door het afval zonder enige waarschuwing of veiligheidsmaatregel mee te geven. Het hof verwerpt het beroep van Eternit op verjaring omdat dit naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Het is de eerste keer dat Eternit schadevergoeding moet betalen aan een niet-beroepsgebonden mesothelioomslachtoffer uit een plaats die niet onder het Eternit-protocol valt. Het Eternit-protocol biedt een vergoeding aan niet-beroepsgebonden mesothelioomslachtoffers uit de omgeving van de Eternit-fabriek. Wierden wordt daar niet toe gerekend. Bron: rechtspraak.nl, AZ9763,Gerechtshof Arnhem , 2006/597 – uitspraak 27 februari 2007.