Nieuwsarchief

Een nieuwe wet regelt dat Schotse asbestslachtoffers het recht hebben voor zichzelf volledige schadevergoeding te claimen zonder dat dit ten koste gaat van de rechten van hun nabestaanden op smartegeld. Voorheen moest er gekozen worden. Of het slachtoffer zelf claimde een (veelal lagere) vergoeding of zijn nabestaanden claimden een (meestal hoger) bedrag voor smartegeld. In het Verenigd Koninkrijk overlijden momenteel jaarlijks ongeveer 1900 mensen aan mesothelioom. Bron: allaboutmalignantmesothelioma.com, 9 oktober 2006. Meer www.allaboutmalignantmesothelioma.com

Ongeveer 3000 nabestaanden van asbestslachtoffers hebben eind september in Parijs gedemonstreerd voor een landelijke rechtszaak tegen bedrijven die toestonden dat hun werknemers in contact met asbest kwamen. Volgens een vooraanstaand rechter op het gebied van volksgezondheidszaken, zal het zeer moeilijk zijn om in zo’n grootschalige rechtszaak solide bewijs voor nalatigheid te vinden, gezien de verschillende wettelijke normen die golden op het moment van blootstelling aan asbest. In Frankrijk werd gebruik van asbest volledig verboden in 1997. Volgens de Franse asbestslachtoffervereniging Andeva overlijden op dit moment jaarlijksongeveer 3000 Fransen aan de gevolgen van asbestblootstelling, meestal door lonkanker. Andeva schat dat het aantal slachtoffers tot 2025 kan oplopen tot 100.000. Bron: International Herald Tribune, 30 september 2006. Meer www.iht.com

Advocaat Wouters stelt in Het Financieele Dagblad vragen bij de reikwijdte van het arrest Karamus/Nefalit van de Hoge Raad d.d. 31 maart j.l. Dit arrest stelt dat, bij onzekerheid over het aandeel in de schade van de werknemer en de tekortkoming van de werknemer, de rechter de werkgever tot vergoeding van de gehele schade mag veroordelen met vermindering van het aandeel dat aan het eigen toedoen van de werknemer valt toe te schrijven. Hiermee aanvaardde de Hoge Raad, volgens het persbericht van de griffie, het leerstuk van de proportionele aansprakelijkheid. Wouters vindt het arrest belangrijk, want op basis daarvan kan een slachtoffer mogelijk toch schadevergoeding krijgen, ook als hij niet in staat is om te bewijzen dat de oorzaak waarvoor hij iemand aanspreekt, tot zijn schade geleid heeft. Maar een aantal vragen met betrekking tot de reikwijdte blijft onbeantwoord. Is dit arrest beperkt tot de aansprakelijkheid van werkgevers voor beroepsziekten? Hoe wordt de schade verdeeld als er meer dan twee mogelijke oorzaken zijn? Betekent de uitspraak van de Hoge Raad dat in dat geval de kans moet worden vastgesteld dat ieder van de drie oorzaken tot de schade geleid heeft? Bron: Het Financieele Dagblad, 24 augustus 2006.

In het Verenigd Koninkrijk zijn acht docenten naar de rechter gestapt omdat zij menen kanker te hebben gekregen door het prikken van klassewerk op asbestpanelen. Asbest werd als bouwmateriaal in de Britse scholen tussen 1945 en 1975 gebruikt voor muur- en dakpanelen en als isolatie-materiaal. Bron: The Mirror, 8 september 2006.

De laatste maanden deden rechters in Spanje en Frankrijk belangrijke uitspraken die gevolgen hebben voor de rechten op vergoeding van asbestslachtoffers. Een Spaanse rechter wees een claim van 38 asbestslachtoffers (waarvan 8 met mesothelioom) af omdat ze hun asbestziekte hadden opgelopen voordat de Spaanse asbestregulering in 1982 van kracht werd. Het bedrijf Uralita is daarom niet aansprakelijk, hoewel de slachtoffers blootgesteld waren aan excessieve hoeveelheden asbest. De slachtoffers gaan in beroep tegen dit vonnis. In Frankrijk werd de bandenfabrikant Michelin door de rechter schuldig bevonden aan verwijtbare nalatigheid bij het blootstellen van werknemers aan asbest. Het bedrijf zal werknemers die door blootstelling aan asbest een vorm van longkanker krijgen een nog te bepalen bedrag aan schadevergoeding moeten betalen. De werknemers hadden in de jaren 60 en 70 buizen geïsoleerd met asbest. Enkele maanden terug stelde een Franse rechter voor het eerst een bedrijf, Alstom Power Boiler, aansprakelijk voor het in gevaar brengen van werknemers door blootstelling aan asbest, hoewel nog geen van de werknemers ziek is geworden. Isoleerders van het Noord Franse bedrijf werden tussen 1998 en 2001 blootgesteld aan asbest. Bron: Bron: Associated Press, Elsevier.nl/Business Week, 16 november 2006. International Ban Asbestos Secretariat, 14 september 2006. Meer www.ibas.btinternet.co.uk

Een Franse rechter heeft de firma Alstom Power Boiler en haar directeur veroordeeld wegens het blootstellen van werknemers aan asbest. Het bedrijf maakt verwarmingsinstallaties voor electriciteitscentrales. Isoleerders van het Noord Franse bedrijf werden tussen 1998 en 2001 blootgesteld aan asbest. Nog niemand van hen is ziek geworden, maar de gevolgen van asbest worden vaak pas vele jaren later zichtbaar. De 150 werknemers die het bedrijf aangeklaagd hebben krijgen elk een vergoeding van 10.000 euro. Daarnaast moet het bedrijf een boete betalen en heeft de directeur negen maanden voorwaardelijk gekregen. Het is de eerste keer dat een Franse rechtbank een onderneming verantwoordelijk stelt voor het in gevaar brengen van haar werknemers door ze bloot te stellen aan asbest. Bron: Elsevier nieuws, 4 september 2006. Meer http://www.elsevier.nl/nieuws/laatste_24_uur/nieuwsbericht/asp/artnr/113396/

Duizenden Amerikaanse Vietnam-veteranen die door blootstelling aan asbest nu ziek worden hebben vrijwel geen mogelijkheden om schadevergoeding te claimen voor hun leed. Het Amerikaanse leger gebruikte in Vietnam asbest als brandwerend en isolerend middel. Veel veteranen worden nu ziek van dit asbestcontact. Zij mogen de regering niet aansprakelijk stellen. Bijna alle bedrijven die de asbestproducten leverden zijn nu failliet. Bron: allaboutmalignantmesothelioma.com, 14 augustus 2006. Meer http://www.allaboutmalignantmesothelioma.com/mesothelioma-news.htm

In de Verenigde Staten neemt het aantal collectieve asbest-rechtzaken sterk af. Een aantal staten heeft maatregelen genomen om de mogelijkheid van collectieve aansprakelijkstelling te beperken. Dit na ontdekking van fraude op verschillende gebieden: advocaten die slachtoffers betalen om claims bij hen te deponeren, gespecialiseerde artsen die te snel en onzorgvuldig de diagnose asbestziekte stelden en slachtoffers die eerst een claim indienden voor ziekte ten gevolge van blootstelling aan silicose en daarna nog een keer ten gevolge van asbestblootstelling. Bron: Associated Press Financial Wire, 28 augustus 2006.

Voormalig asbestverwerker Eternit in Goor is deels aansprakelijk voor het ontstaan van de ziekte mesothelioom bij een man die als zelfstandig aannemer van 1962 tot 1994 met Eternit-asbestplaten had gewerkt. De Rotterdamse rechter heeft Eternit veroordeeld tot het betalen van 20.000 euro schadevergoeding aan de nabestaanden. Volgens de rechter is niet alleen Eternit, maar ook het slachtoffer zelf voor 50 procent aansprakelijk voor het oplopen van de dodelijke asbestziekte. Eternit moet, aldus de uitspraak, tussen 1969 en 1979 afgeweten hebben van de gevaren die het werken met asbest met zich meebrengt. De fabriek had daarover betere voorlichting moeten geven. Vanaf ’79 had de man zelf zich beter op de hoogte moeten stellen van die gezondheidsrisico’s. Bron: Rechtspraak.nl, 1 augustus 2006, LJN: AY5429.

In twee artikelen wordt ingegaan op het arrest Karamus/Nefalit van de Hoge Raad d.d. 31 maart j.l. waarin gesteld werd dat, bij onzekerheid over het aandeel in de schade van de werknemer en de tekortkoming van de werknemer, de rechter de werkgever tot vergoeding van de gehele schade mag veroordelen met vermindering van het aandeel dat aan het eigen toedoen van de werknemer valt toe te schrijven. Hiermee aanvaardde de Hoge Raad, volgens het persbericht van de griffie, het leerstuk van de proportionele aansprakelijkheid. Advocaat Kortmann schrijft in het Nederlands Juristenblad dat dit arrest voldoende aanwijzingen biedt dat de Hoge Raad welbewust heeft gekozen voor een systeem van gedeeltelijke aansprakelijkheid, maar niet voor proportionele aansprakelijkheid. Dit omdat van proportionele aansprakelijkheid alleen sprake is als zij in evenredig verband staat tot het theoretische aandeel van de aansprakelijke persoon. In het arrest is nergens te lezen dat Nefalits aansprakelijkheid in principe beperkt blijft tot haar theoretische aandeel. De Hoge Raad houdt de werkgever verplicht tot vergoeding van de “gehele schade van de werknemer”. Het Britse “House of Lords” heeft kort geleden daarentegen wel het systeem van proportionele aansprakelijkheid aanvaard door te stellen dat een werkgever uitsluitend aansprakelijk kan worden gesteld voor het asbestblootstellingsrisico dat hijzelf heeft veroorzaakt.

In Letselschademagazine vragen advocaten van Kampen en Mac Lean zich af waarom de Hoge Raad 55% aanhoudt als verdeling van de aansprakelijkheid. Nu op grond van art. 7:658 BW is komen vast te staan dat blootstelling aan asbest de longkanker heeft kunnen veroorzaken, is daarmee immers in beginsel 100% aansprakelijkheid gegeven en niet 55%. Nefalit heeft immers geen bewijs aangedragen dat de mogelijk andere oorzaak “het roken” ook de schade zou hebben kunnen veroorzaken. Het resultaat van dit arrest is daarmee in beginsel gunstig voor werkgevers en verzekeraars, die onder druk staan van een stijging van bedragen die per claim uitgekeerd moeten worden. Bron: Kortmann, J.S. (2006). Karamus/Nefalit: proportionele aansprakelijkheid? NJB 26, 1404-12. Kampen, T.A.van & Mac Lean, M. (2006). Proportionele aansprakelijkheid: verdeling van aansprakelijkheid of van schade? Letselschademagazine Bulletin 2006, 4. Meer stichtingpiv.nl