Nieuwsarchief

Twee aan mesothelioom overleden oud-werknemers zijn tijdens hun werk voor scheepswerf Wilton Fijenoord in de jaren 50 en begin jaren 60 aan asbest blootgesteld. In twee uitspraken oordeelt het Hof Den Haag de verzekeraar van de scheepswerf aansprakelijk voor de kosten ten gevolge van de geleden gezondheidsschade. Samenvattend, na weging van alle omstandigheden, oordeelt het Hof: de werkgever heeft in beide zaken niet duidelijk gemaakt wat zij heeft gedaan om blootstelling van haar personeel, aan het gevaar van asbest, dat haar bekend was althans had kunnen zijn, te voorkomen of effectief, dus aan de bron, te beperken. De schade van werkgever Wilton-Fijenoord is gedekt door een aansprakelijkheidsverzekering (AVB). De verzekeraar had kunnen weten waaraan zij begon toen zij ver na uitdiensttreding van [de oud-werknemer] een AVB-verzekering sloot met een asbestverwerkend bedrijf. Bron: Hof Den Haag, 18 december 2012, BY 6205 en 6208
Bij een oud-werknemer die van 1959 tot 1967 bij de Schelde had gewerkt oordeelt het Hof Den Bosch de scheepswerf aansprakelijk omdat deze niet pas na publicatie van het proefschrift van haar bedrijfsarts Stumphius in 1969 op de hoogte zal zijn geweest van het risico van mesothelioom. De bedrijfsarts is immers al in 1962 begonnen met zijn onderzoek en uit zijn proefschrift blijkt dat hij niet uitsluitend onderzoek heeft verricht naar het risico op het ontstaan van de ziekte asbestose, maar ook naar het risico op het ontstaan van mesothelioom als gevolg van de blootstelling aan asbest. Dat dit geen ondergeschikt onderdeel was van zijn onderzoek, blijkt reeds uit de titel van zijn proefschrift evenals uit het feit dat een hoofdstuk aan dat onderwerp is gewijd. Bron: Hof Den Bosch, 18 december 2012, BY7010.

Moleculaire biomarkers zijn het meest veelbelovend voor de toekomstige behandeling van mesothelioom, volgens een overzichtsstudie van Rosario, Lin en Kamp (2012). Bron: Rosario, C.M. e.a. (2012).

Thoraxchirurg Philippe Nafteux van het universitair ziekenhuis in Leuven is een specialist op het gebied van asbest-, slokdarm- en longkanker. Acht tot tien keer per jaar voert hij een ingrijpende operatie uit bij mesothelioompatienten. Volgens de chirurg kan slechts 10 tot 15 procent van de asbestpatienten deze zware operatie aan en komt op tijd. Een op de drie leeft daarna nog meer dan vijf jaar. Nafteux weet dat er in Nederland studie is gedaan naar operatieve behandelingen, maar dat de resultaten onvoldoende waren. Artsen in Nederland geven de optie van behandeling elders echter niet altijd door. Dat is naar zijn mening niet juist. Volgens een patient vergoedt zorgverzekeraar CZ de behandeling niet omdat deze niet voldoet aan de stand van de wetenschap en praktijk. Gelvez Zapata schrijft in een kort geleden gepubliceerde overzichtsstudie dat een multimodale behandeling inclusief operatie bij een geselecteerde groep patienten met pleuraal mesothelioom een optie zou kunnen zijn. Bron: Dagblad De Limburger, 15 december 2012, 2 maart 2013, Gelvez Zapata, S.M. e.a. (2013).

In de Verenigde Staten is discussie over de vraag of werkgevers in het verleden wettelijk verplicht waren huisgenoten te waarschuwen voor de asbest waarmee ze via de werkkleding van werknemers in aanraking konden komen. Zes staten hebben dit inmiddels erkend, tien andere niet. In 34 staten is daarover nog geen gerechtelijke uitspraak gedaan. Bron: Asbestos Hub, 11 december 2012.

Het illegaal verwijderen van asbest levert een renovatiebedrijf uit Den Haag een boete van € 5000 op. Het vastgoedbedrijf dat de opdracht hiervoor gaf draait op voor alle kosten van de juiste verwijdering en afvoer van de brokstukken. Poolse werknemers, die geen van allen Nederlands spraken, hadden onbeschermd een woning gesloopt en het aanwezige asbest onverpakt in containers gegooid en in de tuin neergezet. De werknemers zijn hierdoor blootgesteld aan asbest. Een ander bedrijf kreeg 2500 euro boete omdat bij het verwijderen van asbestplaten van een dak een plaat naar beneden viel in een winkelstraat. De steigerconstructie had zo moeten zijn dat de plaat niet op straat terecht had kunnen komen, oordeelde de rechter. Bron: rijksoverheid.nl, 21 december 2013, de stentor, 5 februari

De gemeente Utrecht is altijd verantwoordelijk bij een crisis. Dat zei burgemeester Wolfsen op 20 december tijdens een debat met de gemeenteraad over het rapport dat is gemaakt over de asbestcrisis in Kanaleneiland, afgelopen zomer. Hij ging diep door het stof en erkende opnieuw dat er fouten zijn gemaakt. In het rapport van de onafhankelijke commissie Jansen staat dat de crisisorganisatie en de communicatie afgelopen zomer onvolledig en rommelig is verlopen. Het stadsbestuur heeft alle aanbevelingen en conclusies uit het rapport overgenomen en werkt aan verbeteringen. Bron: RTV Utrecht, 21 december 2013.

De vondst van asbest leidt vaak tot paniek. Die paniek is overbodig en asbestsanering kan veel goedkoper en toch effectief, aldus Sibbe Harmsma van Advies en Ingenieursbureau Arcadis. Als experts het probleem maar nuchter en reeel bekijken en tot een dito aanpak komen. Zolang asbest in gebonden toestand verkeert, is er geen gevaar. Dat ontstaat pas als asbest beschadigd raakt en de losse vezels zich in de lucht kunnen verspreiden (bijvoorbeeld bij sloop, verbouw, renovatie). Ook dan is er vooral gevaar wanneer hoge concentraties vezels vrijkomen en mensen daar ook aan worden blootgesteld. Er gaan enorme bedragen om in asbestsanering. Kijk je nuchter en professioneel naar asbestsaneringen, dan blijken die snelheid en hoge kosten lang niet altijd nodig.
Vaak kan met gerichte veiligstellingen en maatregelen het (gezondheids)risico worden uitgeschakeld en kan de sanering op een later, beter passend moment – effectief en veel goedkoper – worden aangepakt en opgelost. Bijvoorbeeld door de sanering onderdeel te laten zijn van een toch al geplande of te plannen grotere operatie: tijdens onderhoud, sloop of renovaties. Verder zou de aanpak van de problematiek veel meer van een risicobenadering moeten uitgaan: waar de grootste risico’s zijn kunnen tijd en geld het meest doeltreffend worden ingezet. Voorbeeld hiervan is een onlangs in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu uitgevoerde maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA). Daarin staat dat een verbod op asbesthoudende daken en gevelpanelen tussen 1,1 en 2,1 miljard euro zou kosten en dat de gezondheidsbaten uiterst gering zullen zijn. Deze conclusie wordt gekoppeld aan de aanbeveling de prioriteit te leggen bij het saneren van objecten met een hoog risicoprofiel, plekken met een hoge kans op blootstelling aan aanzienlijke concentraties vezels. Bron: Cobouw, 11 december 12

De gemeente Utrecht gaat een eigen informatiepakket samenstellen over hoe te handelen als ergens asbest wordt aangetroffen. Informatie over de gezondheidsrisico’s van vrijkomende asbest is een rijkstaak, maar de gemeente is altijd verantwoordelijk bij een crisis. Na de gebeurtenissen in de ‘asbestwijk’ Kanaleneiland wil de gemeente zelf alvast de zaken op orde hebben. Bron: ANP, 10 december, RTV Utrecht, 21 december 2012.

De uitzending van KRO Brandpunt van zondag 2 december 2012 meldde hoe de angst voor asbest bestuurders verlamt en de maatschappij onnodig op hoge kosten jaagt. Angst en paniek bepalen de keuzes aldus de reportage. Staatssecretaris Mansveld (I&M) is het niet eens met dit beeld. Zij schrijft aan de Tweede Kamer dat de overheid voor asbest terecht strenge normen hanteert. Die zijn gebaseerd op een rapport van de Gezondheidsraad uit 2010. Niet in alle gevallen leidt de aanwezigheid van asbest echter tot blootstelling. Asbest dat goed zit ingesloten, kan niet tot blootstelling leiden. De regelgeving kent dan ook geen verplichting om in alle gevallen, uitsluitend op basis van de geconstateerde aanwezigheid van asbest, over te gaan tot bijvoorbeeld sluiting of ontruiming van het betreffende gebouw. De eigenaar van het gebouw en het bevoegd gezag dienen op basis van een lokaal uitgevoerde risico-inschatting gepaste maatregelen te nemen. Daar vindt dan ook de afweging plaats welke maatregelen proportioneel zijn. Bron: brandpunt.kro.nl, 2 december,
rijksoverheid.nl, 20 december 2012.

De provincie Utrecht heeft de miljoenenstrop rond het asbestdebacle over zichzelf afgeroepen. Dat zegt de advocaat van vastgoedondernemer De Waal die het provinciehuis eerder dit jaar kocht.
De rechter bepaalde dat het provinciebestuur de ondernemer 66.000 euro per dag moet betalen zolang het oude provinciehuis niet asbestvrij is. Die boete ging bovendien met terugwerkende kracht in waardoor de teller nu al op anderhalf miljoen euro staat. Ook moet de provincie er alsnog voor zorgen dat al het asbest uit het pand wordt verwijderd. Bron: rtv Utrecht, 17 december 2012.