Nieuwsarchief

De Asbestos Diseases Foundation of Australia vraagt aandacht voor mensen die in het verleden door verbouwing aan eigen huis aan asbest zijn blootgesteld en daardoor nu ziek worden. Zij worden de derde golf asbestslachtoffers genoemd. Ook vrouwen zijn hiervan het slachtoffer, gezien de toename van het aantal vrouwen met mesothelioom in Australie. Volgens de Australische regering krijgen op dit moment jaarlijks 500 mannen en 100 vrouwen de diagnose mesothelioom. Naar schatting zal dit toenemen tot totaal 900 in 2020. Bron: AAP Newsfeed, 25 november 2012.

Waarom lijkt de onrust bij bewoners van Kanaleneiland in Utrecht veel groter dan de onrust na de asbestvondst 3 weken daarvoor in Voorstenkamp (Nijmegen) en Kraaijenberg (Wijchen)? Dat in Utrecht de paniek toesloeg en in Nijmegen minder, heeft vooral te maken met een andere aanpak van GGD en woningcorporatie. Hoewel woningcorporatie Talis ook in Nijmegen de sanering snel ter hand nam – de eerste 19 woningen zijn al asbestvrij – werd anders dan in Utrecht niet halsoverkop besloten tot massale evacuatie. Een week of maand langer in schadelijke asbestvezels verblijven leidt volgens de GGD niet tot een groter gezondheidsrisico. Bij asbest gaat het altijd over de blootstelling over een periode van vele jaren. Die boodschap is in Nijmegen in buurtbrieven en informatieavonden helder gecommuniceerd. Bewoners hoeven alleen maar naar een hotel voor de paar dagen dat de sanering duurt. Wat de mindere paniek wellicht verklaart. Bron: De Gelderlander, 13 oktober 2012.

De film Devils Dust belicht het Australische asbestdrama sinds 1970. Het is het verhaal van asbestslachtoffer Bernie Banton en het asbestverleden van zijn werkgever, multinational en voormalig asbestproducent James Hardie. Bron: Safety At Workblog, 29 oktober 2012

Bij de Utrechtse asbestaffaire in Kanaleneiland hebben de gemeente en woningcorporatie Mitros fout op fout gestapeld. Dat schrijft communicatiedeskundige Remco de Boer in ‘Verloren vertrouwen’. Het boek over de asbestcrisis van afgelopen zomer verschijnt na het weekend. Na de vondst van asbest in een flat in Kanaleneiland moesten honderden bewoners hun huis verlaten, sommigen voor bijna een half jaar. Volgens De Boer was de situatie nooit zo uit de hand gelopen als de gemeente en Mitros beter hadden gecommuniceerd. Ook werden belangrijke onderzoeksrapporten geheim gehouden en is de bewoners onnodig angst aangejaagd. Bron: RTV Utrecht.nl, 28 november 2012

Skammeritz e.a. analyseerden medische dossiers van 122 mesothelioompatienten die tussen 1984 en 2010 in een Deense kliniek waren behandeld. De groep bestond voor 90,2 % uit mannen. De gemiddelde leeftijd bij diagnose was 65 jaar. Bij 91% was asbestblootstelling als oorzaak aanwijsbaar. Gemiddeld leefden de patienten nog 1,05 jaar na diagnose. De tijd tussen het eerste moment van asbestblootstelling en de diagnose was gemiddeld 42 jaar. Bron: Skammeritz, E. & Omland, L.H. (2012).

Nederlandse banken zijn betrokken bij de financiering van sloop van zeeschepen in ontwikkelingslanden, waar op grote schaal de hand wordt gelicht met arbeidsvoorwaarden en milieurichtlijnen. Bij financiering van scheepsbedrijven controleren banken onvoldoende of bij de sloop aan het einde van de levenscyclus van schepen, voldoende waarborgen zijn ingebouwd om dat ecologisch en arbeidsvoorwaardelijk fatsoenlijk te laten verlopen. Dat blijkt uit het onderzoek ‘Nederlandse bankgroepen en scheepsslopen’ dat is uitgevoerd door de FNV, Oxfam Novib, Amnesty International en IKV Pax Christi. In Bangladesh, India en Pakistan wordt vaak de beaching-methode toegepast, waarbij schepen het strand worden opgevaren en vervolgens worden gesloopt. Volgens de onderzoekers komen daarbij veelal giftige stoffen vrij die zowel zee als strand vervuilen. Werknemers lopen gezondheidsrisico’s, onder meer omdat asbest in stukken moet worden gezaagd. Afspraken over salaris of werktijden zijn er nauwelijks. Bron: NRC, 16 november 2012.

In 2010 adviseerde de Gezondheidsraad dat de normen voor blootstelling aan asbest in Nederland moeten worden aangescherpt. Basis voor dit advies was onder andere een meta-analyse van asbest en longkanker door Lenters e.a. (2011). Een berekening op basis van uitsluitend studies met een kwalitatief betere schatting van de asbestblootstelling laat, volgens Lenters, een gemiddeld hoger risico op longkanker zien dan als studies van mindere kwaliteit in de berekening worden meegenomen. Berman & Case (2012) hebben kritiek op de door Lenters en de Gezondheidsraad toegepaste methode. Zij stellen dat er weinig bewijs is dat na uitsluiting van kwalitatief minder goede studies op basis van slechts enkele kwalitatief goede studies een nauwkeuriger risico-inschatting kan worden gemaakt. Berman & Case zijn er juist voor om zoveel data als mogelijk in de analyse mee te nemen. Lenters en collega s weerleggen deze kritiek o.a. met de mededeling dat het uitsluiten van kwalitatief mindere studies slechts een van de drie toegepaste methodes was om de risicoschatting te maken. Bron: Berman, W. & Case, B.W. (2012), Lenters, V. e.a. (2012), Lenters, V. e.a. (2011), Gezondheidsraad advies d.d. 3 juni 2010/IAS Nieuws d.d. juni 2010.

De financiele klappen die woningcorporaties op dit moment incasseren, kunnen ertoe leiden dat asbest uit sociale woningen minder snel wordt verwijderd. Dat laat Aedes weten, de koepelorganisatie van Nederlandse wonincorporaties. In het regeerakkoord van het kabinet Rutte II staat onder andere dat verhuurders een heffing gaan betalen, in 2014 komt dat neer op 2 miljard euro in totaal. Daarnaast mag de huurprijs niet meer zijn dan 4,5% van de WOZ-waarde. Voor veel corporaties zijn dit moeilijke maatregelen. Volgens onderzoek van NOS gaat het de woningcorporaties 3,8 miljard euro kosten om het asbest te verwijderen uit alle 1,4 miljoen sociale woningen waar het inzit. Toch is dat niet een concreet cijfer volgens Aedes, omdat een groot gedeelte niet verwijderd hoeft te worden. Vaak levert asbest geen problemen op en wordt aan nieuwe huurders uitgelegd waar ze niet moeten boren of schuren, vertelt een voorlichter van Aedes. Denk daarbij bijvoorbeeld aan dakplaten. In de meeste gevallen weten woningcorporaties wel ongeveer waar asbest zit en houden ze er rekening mee dat het weggehaald moet worden. Aedes wil wel benadrukken dat asbest zal worden verwijderd, wanneer dat om gezondheidsredenen nodig is. Bron: binnenlandsbestuur.nl, 20 november 2012

Zestig procent van de sociale huurwoningen in Nederland bevat asbest. Dat blijkt uit een rondgang onder woningcorporaties door de NOS naar aanleiding van de asbest-affaire in Utrecht afgelopen zomer. In het overgrote deel van de huizen gaat het om ongevaarlijk asbest, zolang het niet wordt geschuurd en er niet in wordt geboord of gezaagd. Het asbest-vrij maken van alle sociale huurwoningen in Nederland kost naar schatting 3,8 miljard euro. Per huis zou het gemiddeld 2800 euro kosten. Bron: NOS, 18 november 2012.

De gemeente Utrecht gaat asbestgedupeerden in Kanaleneiland niet apart registreren. Bewoners hadden daarom gevraagd toen raadsleden vorige maand op bezoek waren in het gebied. De bewoners willen dat er bewijs is als jaren later blijkt dat ze ziek zijn geworden van het asbest. Volgens de gemeente is extra registratie niet nodig, omdat de inwoners al staan ingeschreven bij de gemeentelijke basisadministratie. Ook kunnen ze een kopie van huurcontract bewaren. De huisarts van de slachtoffers kan desgevraagd melding van het asbest maken in hun patientendossier. Het IAS ontwikkelt momenteel een digitaal register waarin mensen die met asbest in aanraking zijn geweest t.z.t. wel de gegevens over hun blootstelling vast kunnen leggen. Bron: RTV Utrecht, IAS, 8 november 2012.