Nieuwsarchief

Overijssel heeft als eerste provincie een inventarisatie gemaakt van de plekken waar asbest in bodem, wegen of gebouwen zit. De zogenoemde asbestsignaleringskaart geeft per gemeente de vervuiling aan. Het is een interactieve kaart waarop veranderingen, zoals saneringen of nieuwe vindplaatsen, bijgehouden kunnen worden. Tot 2020 kost het opruimen van asbest in wegen en bodem Overijssel 230 miljoen en Gelderland 160 miljoen. In de provincies Overijssel en Gelderland is de asbestvervuiling groot omdat er twee asbestfabrieken stonden, Asbestona in Harderwijk en Eternit in Goor. Bewoners hebben van het gratis af te halen asbestafval hun paadjes en erven verhard. Bron: Volkskrant, 30 september 2006. Meer www.volkskrant.nl

Een artikel in het 8-septembernummer van het tijdschrift Binnenlands Bestuur beschrijft de ernst van de asbestvervuiling in Harderwijk en omgeving. De plaatselijke Asbestonafabriek heeft de gemeente met een kostbare erfenis opgezadeld. Torenhoge saneringskosten belemmeren ambitieuze plannen met het havenfront en nieuwbouwwijken. Bron: Binnenlands Bestuur, 8 september 2006, nr. 35, p. 30-31. Asbest remt ambities Harderwijk af.

Volgens Rob Bleijerveld van de stortplaats VBM op de Maasvlakte wordt er elke week op de Maasvlakte-deponie 100 ton asbestafval gestort. Er is ruimte genoeg. Ook de 54 ton van het schip de Otapan kan er bij. Intussen wordt er ook gewerkt aan andere verwerkingsmethodes die gericht zijn op hergebruik van asbestafval. Er bestaat bijvoorbeeld een procédé waarbij asbest veertig minuten in een bak met geconcentreerde natronloog wordt gehouden bij een temperatuur van tweehonderd graden Celsius. In een aantal stappen ontstaat zo een silicaathoudend eindproduct dat, in elk geval in theorie, in bouwstoffen zoals stenen gestopt kan worden. Voordeel van deze methode is dat er weinig energie en chemicaliën aan te pas hoeven komen. Bron: De Volkskrant, 30 september 2006.

Het asbestschip de Otapan is onderweg terug naar Nederland, nadat Turkije weigerde het schip voor sloop toe te laten omdat het meer asbest bevat dan op de formulieren was aangegeven. Nog niet duidelijk is waar de Otapan in Nederland aan zal leggen, wie het schip gaat slopen en wie de kosten daarvan op zich gaat nemen. Bron: Ministerie VROM, 23 september 2006, diverse kranten eind september 2006.

In Azië wordt in de bouw veel gebruik gemaakt van wit asbest (chrysotiel). Ook bij de herstelwerkzaamheden na de Tsunami. Thailand is de grootste gebruiker. De vele miljoenen die geschonken zijn om de Tsunami schade te herstellen kunnen daarom in de toekomst leiden tot een nieuwe ramp, een epidemie van asbestziekten. Deze zorg werd geuit op een asbestconferentie die in juli in Bangkok gehouden werd. Bron: South China Morning Post, 14 augustus 2006.

Bijna een op de zes werknemers van de scheepswerf Alang in het westen van India heeft symptomen van asbestose, een stoflongziekte door asbest. Dat stelt een commissie van experts in een rapport over de werkomstandigheden op de werf, dat in opdracht van het Indiase Hooggerechtshof is opgesteld. Bron: Trouw/Novum/ANP, 6 september 2006. Meer www.trouw.nl

De Nederlandse autoriteiten hebben gemerkt dat het niet eenvoudig is om een schip met asbest buiten Nederland te laten slopen. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het nieuws over het Mexicaanse schip de Otapan dat voor sloop van Amsterdam naar Turkije gezonden was maar daar niet toegelaten wordt. De Turkse autoriteiten protesteren omdat uit onderzoek zou blijken dat er op het schip veel meer asbest aanwezig is dan de Nederlandse autoriteiten hebben gemeld. Wat er met de Otapan gaat gebeuren, is onduidelijk. Vooralsnog ligt het voor het Griekse eiland Lesbos. Het stoomschip Rotterdam is voor renovatie in Polen, maar er gebeurt al lange tijd niets omdat eerst een aantal (niet gemelde) jute zakken met kleding met asbestresten verwijderd moet worden en terug naar Nederland gestuurd. De Polen doen dat niet. De Franse overheid was eerder dit jaar al gedwongen het Franse schip de Clemenceau naar Frankrijk terug te halen maar heeft recentelijk een succesje behaald met het schip “France”. Ondanks protesten van milieu-organisaties heeft het Indiase hooggerechtshof namelijk toegestemd in de sloop van dit schip op een Indiase werf. Het voormalige cruise-schip bevat meer dan 900 ton asbest en andere gevaarlijke stoffen. Bron: NOS, ANP, Financial Times: diverse data in augustus.

Sinds 28 juli 2006 zijn de regels voor het verwijderen van asbest veranderd. Dat meldt het ministerie van SZW in haar nieuwsbrief van 21 augustus. Ook gewone aannemers mogen nu asbest verwijderen als het risico op vrijkomen van asbestvezels laag is. Voor werkzaamheden met hoog risico zijn in het nieuwe Arbobesluit de beschermende maatregelen juist aangescherpt. Zowel de FNV als asbestdeskundige Henny de Swart zijn verontrust dat nu ook gewone aannemers in sommige gevallen asbest mogen verwijderen. ‘Dat is spelen met de gezondheid van werknemers’, aldus Nederlands grootste vakcentrale. Bron: nieuwsbrief ministerie van SZW 21 augustus 2006, FVN Nieuws 28 maart 2006, BWTinfo 10 mei 2006. Meer szw.nl
www.bwtinfo.nl

Het asbestschip de Otapan is op 21 juli uit de Amsterdamse haven richting Turkije vertrokken om daar gesloopt te worden. Het schip kan niet op eigen kracht varen, waardoor boten van het korps landelijke politiediensten de Otapan binnen de Nederlandse territoriale wateren hebben begeleid. Het schip gaat naar Turkije omdat slopen in Nederland te kostbaar is. Bron: ANP, Zibb.nl, 28 juli 2006. Meer www.zibb.nl

Steeds meer mensen worden nu ziek door blootstelling aan gevaarlijke stoffen tijdens de schoonmaak van het WTC-terrein vlak na de ramp van 11 september 2001. Het grootste leed is veroorzaakt doordat de torens implodeerden en niet omvielen. Hierdoor werden ze in korte tijd verpulverd tot fijn stof bestaande uit cementpoeder en asbest. Onderzoek laat zien dat de meeste schoonmakers geen beschermende maskers droegen of deze niet gebruikten. Advocaten van de schoonmakers zeggen dat er geen centraal distributiepunt van maskers was noch een verantwoordelijke instantie die de werknemers verplichtte om de maskers te dragen. Het is echter de plicht van werkgevers om werknemers te beschermen. De gemeente New York verdedigt zich met de bewering dat al het mogelijke is gedaan om de schoonmakers bescherming te geven, maar dat een aantal van hen de waarschuwingen negeerde, omdat men de maskers te warm vond of daardoor niet met elkaar kon communiceren. De advocaten van de schoonmakers stellen dat de maskers niet geschikt waren om lang op te hebben, terwijl het werk vele uren en dagen in beslag nam. Bron: The New York Times, 5 juni 2006.