Nieuwsarchief

De Rechtbank Rotterdam acht verzekeraar Allianz niet aansprakelijk omdat de werkgever niet tijdig in de procedure was betrokken, hetgeen op grond van artikel 7:954 lid 6 BW een vereiste is voor het kunnen instellen van een directe actie tegen de verzekeraar. Het betreft de zaak van een nabestaande van een ex-werknemer van scheepswerf Wilton Feyenoord die eind jaren 60 als lasser aan asbest was blootgesteld en daardoor in 2000 longkanker zou hebben gekregen. Bron: Rechtbank Rotterdam 30 januari 2008 274325/HA ZA 06-3399.

Een verdere ontwikkeling van de rechtspraak voor niet-loondienstgerelateerde asbestschade is nog steeds van belang, ook al bestaat er sinds 1 december 2007 een financiële tegemoetkomingsregeling voor niet-loondienstgerelateerde asbestslachtoffers. De overheid zal namelijk trachten om de betaalde voorschotten te verhalen op de verantwoordelijke partijen. Daarnaast kunnen slachtoffers ook zelf blijven kiezen voor de civielrechtelijke weg voor het verkrijgen van schadevergoeding en zullen zij daarop zijn aangewezen voor een vergoeding van hun volledige schade. Bron: Meijer, J.W.M.K. & Lindenbergh, S.D. (2008). Asbestschade buiten de werkomgeving. NJB, nr. 8, 22 februari, pag. 436-443.

In hoger beroep oordeelde een Australische rechter dat er onvoldoende zekerheid was dat het “klussen” van twee mesothelioomslachtoffers dé oorzaak was van hun ziekte. Het ging om de zaken van de heren Hannell en Moss tegen voormalig asbestcementproducent Amaca Pty Limited. Beiden herinnerden contact met asbest te hebben gehad tijdens verbouwingswerkzaamheden aan hun huizen in de jaren 80 en begin jaren 90. Bron: Mondaq litigation and arbitration, 21 januari 2008. Meer http://www.mondaq.com/

In hoger beroep heeft een Franse rechter bevestigd dat bandenmaker Michelin verwijtbaar nalatig is geweest door het blootstellen van drie (ex-)werknemers aan asbest. Twee van de drie zijn inmiddels overleden. De uitspraak betekent dat Michelin, naast schadevergoeding, ook een maandelijkse uitkering aan de weduwen is verschuldigd ter hoogte van het salaris van de overleden echtgenoot. Bron: Forbes, 8 januari 2008. Meer http://www.forbes.com/

Voor het eerst heeft een Zuidkoreaanse rechter een asbestproducent aansprakelijk gesteld voor de ziekte van een ex-werknemer. Het bedrijf moet 141.000 dollar betalen aan de nabestaanden van een man die in 2006 op 46-jarige leeftijd aan mesothelioom was overleden. Hij had tussen 1976 en 1978 met asbest gewerkt. Bron: AFP, 4 december 2007.

48 omwonenden van de voormalige asbestfabriek Uralita in de Catalaanse plaats Cerdanyola hebben het bedrijf aansprakelijk gesteld voor hun ziekte. Zij hebben nooit voor de fabriek gewerkt, maar wonen in de directe omgeving. De fabriek is tussen 1907 en 1996 in werking geweest. Het meest gevaarlijke blauwe asbest (crocidoliet) werd in Spanje in 1983 verboden, bruin asbest (amosiet) in 1993 en wit asbest (chrysotiel) in 2001. Bron: El Pais, 25 november 2007.

In een artikel in het Reformatorisch Dagblad worden vraagtekens gezet bij een rekenmodel dat thans regelmatig door de kantonrechter wordt gehanteerd. Op basis van dit model wordt de kans dat een niet-roker door asbestblootstelling longkanker heeft gekregen geschat op 63,5% en voor een fervent roker wordt deze kans op 55% geschat. Dit geringe verschil roept vraagtekens op. Een ander probleem dat in het zelfde artikel wordt gesignaleerd is dat de juristen zelf over onvoldoende deskundigheid beschikken om de betrouwbaarheid van deze rekenmodellen te beoordelen. Bron: Reformatorisch Dagblad, 12 november 2007.

Amerikaanse rechters oordelen verschillend over de aansprakelijkheid van werkgevers voor mesothelioom bij huisgenoten. De ene wijst claims af omdat de zorgplicht van werkgevers alleen het eigen personeel kan betreffen of omdat bij blootstelling aan asbest buiten de werksituatie andere oorzaken een rol kunnen spelen. Rechters die claims toewijzen oordelen dat bepalend is of de werkgever het risico op asbestblootstelling had kunnen voorzien. Dit soort rechtzaken waarbij niet-werknemers werkgevers aanspreken op hun verantwoordelijkheid, worden in de VS pas gestart als er geen kans meer is op schadevergoeding wegens productaansprakelijkheid. Het aantal zaken neemt toe omdat zoveel voormalige asbestproducenten inmiddels failliet zijn gegaan door de claims. Bron: Lawyers USA, 22 oktober 2007.

De rechtbank Amsterdam wijst in een kort geding een vordering tot betaling van € 30.000 voorschot op een schadevergoeding af omdat de eiseres op korte termijn in aanmerking kan komen voor een tegemoetkoming via een overheidsregeling voor asbestslachtoffers met de ziekte mesothelioom. Daarnaast is haar medische situatie niet zo acuut dat “uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening vereist is”. Het slachtoffer, een 68-jarige vrouw, had in 1972 tijdens de verbouwing van de keuken in haar ouderlijk huis hand- en spandiensten verricht, waaronder het opvegen van asbestzaagsel en stof. Begin 2007 werd bij haar de diagnose mesothelioom gesteld. Bron: Rechtbank Amsterdam , BB7041, 380725, 1 november 2007.

Bij een brand waarbij asbestdeeltjes vrijkomen is de burger zelf verantwoordelijk voor het opruimen hiervan. Dat heeft het gerechtshof in Den Haag in oktober bepaald. De gemeente Leidschendam-Voorburg was samen met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) in hoger beroep gegaan tegen een uitspraak van de rechtbank. Die oordeelde eerder dat de gemeente asbestopruiming na een schuurbrand moest betalen. Bron: ANP, 24 oktober 2007.