Nieuwsarchief

Wegens de aanwezigheid van asbest op de zolderverdieping verlaagt het Hof Arnhem de WOZ-waarde van een vrijstaande woning.
De zolder was op de waardepeildatum niet toegankelijk en niet geisoleerd. De eigenaar maakt volgens het hof voldoende aannemelijk dat, wil er sprake zijn van een bruikbaar zoldergedeelte, de zolder en mogelijk ook het dakbeschot een forse renovatie behoeven. Daarbij dient eerst het asbest verwijderd te worden. Bron: Hof Arnhem, 28 april 2009, BI4006.

De Centrale Raad van Beroep oordeelt in hoger beroep dat het ministerie van Defensie voor 12% aansprakelijk is voor de schade ten gevolge van longkanker bij een oud-medewerker. Vast staat dat betrokkene tabakproducten rookte.
Dit oordeel is gebaseerd op het arrest Karamus/ Nefalit van de Hoge Raad d.d. 31 maart 2006. In dat arrest oordeelde de Hoge Raad voor het eerst dat de rechter de werkgever tot vergoeding van de gehele schade van de werknemer mag veroordelen met vermindering van het aandeel dat aan het eigen toedoen van de werknemer valt toe te schrijven. Dit geldt als een schade zowel kan zijn veroorzaakt door nalatigheid van de werkgever als door eigen toedoen van de werknemer, het roken. De Defensie medewerker was tussen 1971 en 1977 als verbindingsmonteur voor het Joint Operation Centre (Cannerberg) te Maastricht in aanraking gekomen met asbest. In 2000 is longkanker bij hem geconstateerd. Op 1 juli 2002 overleed hij aan deze ziekte. Bron: CRvB, 9 april 2009, BI2805.

Op 1 april j.l. oordeelde de rechtbank Haarlem dat Corus geen tegenbewijs heeft geleverd tegen de stelling dat de blootstelling aan asbest van een oud-medewerker in relevante mate uitging boven de milieublootstelling die als gemiddelde waarde in de omgevingslucht in die periode aanwezig was.
De man had tussen 1965 en 1976 als walser gewerkt en stelde langdurig aan een relatief hoge hoeveelheid asbest te hebben blootgestaan. In november 2005 werd bij hem de diagnose maligne mesothelioom gesteld. Bron: Rechtbank Haarlem, 1 april 2009, BI1010, 353366.

Begin april is in Turijn het proces gestart tegen twee oud-bestuurders van voormalig asbestproducent Eternit, de Zwitser Stephan Schmidheiny (61) en de Belgische baron Louis de Cartier de Marchienne (88).
Zij worden ervan beschuldigd de regels over beroepsziekten moedwillig met voeten te hebben getreden. Volgens de beschuldiging kende het bedrijf de schadelijke gevolgen van asbest, maar hebben de oud-bestuurders geen enkele maatregel genomen om de gezondheid van hun werknemers te beschermen. Meer dan 700 Italiaanse werknemers zijn ondertussen overleden en bij meer dan 2.000 andere werknemers in de vier vestigingen van het bedrijf in Italie (Turijn, Alessandria, Napels en Syracuse) is mesothelioom vastgesteld, aldus de aanklagers. Schmidheiny zegt bereid te zijn via een van zijn bedrijven, Becon Ag, tientallen miljoenen euros over te maken aan werknemers van Eternit die klacht hebben ingediend. Sommige slachtoffers zijn al schadeloos gesteld. Bron: Belga/De Morgen, 8 april 2009.

In 2008 zijn in Australië bijna alle 148 asbestschadeclaims via mediation afgehandeld. Op deze manier wordt veel geld bespaard op juridische kosten.
De laatste jaren nemen gespecialiseerde rechters actief deel aan de mediation-procedures zonder dat deze rechtzaken worden. Bron: The Age, 2 april 2009.

Bij de opknapbeurt van een aantal huurwoningen in Assendorp is niet voldoende zorgvuldig met asbest omgesprongen
Eén van de bewoners heeft via zijn advocaat verhuurder SWZ aansprakelijk gesteld, terwijl een andere huurder bezig is vergelijkbare stappen te zetten. SWZ erkent dat de aannemers grove fouten hebben gemaakt en heeft deze aansprakelijk gesteld. Bron: De Stentor, 19 maart 2009.

Het Gerechtshof Leeuwarden oordeelt in hoger beroep dat geenszins is komen vast te staan dat het mesothelioom bij betrokkene is veroorzaakt door aan zijn vader geleverd asbest van voormalig asbestproducent Eternit .
Het hof oordeelt dat de bodemrechter hoogst waarschijnlijk het beroep van Eternit op verjaring in dit geval niet onaanvaardbaar zal beoordelen naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Het betreft een zaak van een man die in de periode van 1967 tot 1973 werkzaamheden had verricht in het bedrijf van zijn vader die leverancier was van kolen- en gaskachels. Bij het verrichten van de werkzaamheden is hij aan asbest blootgesteld. In augustus 2005 werd bij hem de diagnose maligne mesothelioom gesteld. Bron: Gerechtshof Leeuwarden, 13 januari 2009, BH2762.

In hoger beroep oordeelt het hof Amsterdam dat niet voldoende grond bestaat de verjaringstermijn van 30 jaar buiten toepassing te laten. Doorslaggevend in dit oordeel is dat de eiser te lang, namelijk 2,5 jaar heeft gewacht met het instellen van de vordering tot schadevergoeding
Het betreft een vordering van een man die van 1951 tot 1967 in loondienst werkzaam was als stellingbouwer/metaalboorder bij scheepswerf ADM te Amsterdam. Op 13 juni 2005 bevestigde de longarts dat bij de man belangrijke asbestexpositie had plaatsgevonden. Ten gevolge hiervan pleura plaques links en rechts en een lichte vorm van asbestose. De zaak is verjaard omdat na de laatste blootstelling aan asbest (1967) meer dan dertig jaar zijn verstreken voordat de daardoor veroorzaakte (lichte vorm van) asbestose is gediagnostiseerd. Het hof beoordeelde aan de hand van 7 door de Hoge Raad geformuleerde gezichtspunten of er voldoende grond bestond de verjaringstermijn van 30 jaar buiten toepassing te laten. Bron: Gerechtshof Amsterdam, 18 november 2008, BH4147.

Op 19 februari is in de Verenigde Staten het strafproces gestart tegen vijf oud-directieleden van voormalig mijneigenaar Grace & Co. Begin mei werden het bedrijf en drie oud-directieleden vrijgesproken. Zij hadden niet opzettelijk mensen aan asbest blootgesteld noch risico’s verzwegen.
Aanklagers stelden dat de oud-directieleden in de jaren 70 op de hoogte waren dat het mineraal vermiculiet uit de mijn met asbest vermengd was, en dat dit materiaal daarom een risico was voor werknemers en omwonenden. Het is hoogst ongewoon dat een dergelijke zaak in de VS via het strafrecht wordt behandeld. Grace & Co beheerde de mijn tussen 1963 en 1990. In 1919 werd vermiculiet in een berg bij Libby ontdekt. Toen WR Grace de mijn in 1963 kocht produceerde deze 80% van ’s werelds totale vermiculiet-productie. Tot nu toe worden ten minste 200 sterfgevallen geweten aan blootstelling aan de vermiculiet-stofwolken uit de mijn. Bron: The New York Times, 19 februari 2009, Washington Post, 8 mei 2009..

De kans dat de bodemrechter een vordering tot schadevergoeding verjaard zal achten kan, vanwege te weinig informatie, nog niet beoordeeld worden, aldus de rechtbank Rotterdam. Dit op het verzoek tot een voorlopige voorziening van een timmerman met mesothelioom die stelt tussen 1953 en 1960 bij scheepswerf Verolme aan asbest te zijn blootgesteld.
In december 2007 werd bij de timmerman de diagnose mesothelioom gesteld. De man houdt Allianz, de verzekeraar van Verolme, aansprakelijk voor zijn materiele en immateriele schade. Allianz beroept zich op verjaring van de vordering. Gezien zijn sterk verkorte levensverwachting vroeg de man de rechter om een voorlopige voorziening. De rechtbank achtte evident dat de man er gezien zijn sterk verkorte levensverwachting belang bij heeft dat spoedig op zijn vordering wordt beslist. Afgezien van dat belang heeft de man echter geen feiten of omstandigheden aangevoerd die meebrengen dat hij er een zwaarwegend belang bij heeft dat hij spoedig over het gevorderde bedrag kan beschikken. De rechtbank constateert in dit verband dat de concreet gestelde schade grotendeels immateriele schade betreft, terwijl aan de man ter zake van deze schade reeds een bedrag van 17.050 euro bij wijze van voorschot is vergoed. Dit brengt mee dat aan het door Allianz gestelde restitutierisico in de belangenafweging relatief veel gewicht toekomt. Bron: Rechtspraak.nl, datum uitspraak:14 januari 2009.