Nieuwsarchief

Lotti en collega s doen naar aanleiding van een overzichtsstudie aanbevelingen welke soort informatie artsen mee zouden moeten nemen bij de diagnostiek van asbestgerelateerde ziekten. Zij concluderen dat er nog geen overeenstemming is tussen deskundigen. Er zijn nog geen valide methodes die de medisch/klinische diagnostiek kunnen vervangen. Ten aanzien van longkanker is de aanwezigheid van asbestose of longfibrose nodig om de relatie met asbest vast te kunnen stellen. Vaststellen van het causaal verband is bij longkanker moeilijk omdat de meeste slachtoffers ook roken of dat deden. Bron: Lotti, M. (e.a.).

Moore en collega s onderzochten aan de hand van literatuur de wijze waarop het mesothelioomziekteproces wordt ervaren. Zij vonden dat de ziekte op veel gebieden een enorme impact heeft, zowel lichamelijk, emotioneel als sociaal. De studie meldt aan welke onderwerpen extra aandacht gegeven zou kunnen worden. Op lichamelijk gebied zijn dat: pijn, ademnood, moeheid, hoesten, slaapstoornissen, het verlies van trek en het transpireren. In emotionele zijn dat: angst, depressie en het gevoel van isolatie. Sociale gevolgen zijn een verandering van rol in relaties, de impact op familieleden en de gevolgen voor het dagelijks leven door het frequente bezoek aan ziekenhuizen voor behandeling e.d.. Bron: Moore, S. e.a. (2010).

Een chemokuur met het middel Pemetrexed (merknaam Alimta) werkt beter bij mesothelioompatienten met bepaalde specifieke genetische kenmerken. Zij leven langer dan gemiddeld. Bron : Vlastos, F. e.a. (2010).

Een Pet/CT-scan lijkt een betere methode om de kwaadaardigheid van een asbestgerelateerde longafwijking te constateren dan een meting van het niveau van de stof osteopontine in het bloedplasma. Bron: Kurata, S. e.a. (2010).

Vrouwen met het epitheliale type pleuraal (longvlies) mesothelioom, bij wie de tumor operatief is verwijderd, leven gemiddeld langer dan mannen met dit type. Dit is het resultaat van een een analyse van 715 dossiers van mesothelioompatienten die tussen juli 1987 en december 2008 zijn behandeld. Een mogelijke verklaring is dat vrouwen in het algemeen indirekt en daardoor minder intensief aan asbest zijn blootgesteld dan mannen. Hiervoor is meer onderzoek nodig. Bron : Wolf, A.S. e.a. (2010).

Het medicijn Pemetrexed (merknaam Alimta) kan de levensverwachting van mesothelioompatienten met een bepaald genetisch type (ProArg) verbeteren. Bron : Vlastos, F. e.a. (2010).

Ook al zijn op longfoto’s geen afwijkingen zichtbaar, toch lopen oud-werknemers van een asbestcementfabriek in de Amerikaanse staat Ontario 20 tot 25 jaar na het eerste moment van asbestblootstelling een hoger dan gemiddeld risico op longkanker aldus Finkelstein. Yano constateerde bij Chinese asbesttekstielwerkers een sterk verband tussen blootstelling aan chrysotiel (wit) asbest en het risico op longkanker. Bron: Finkelstein e.a. (2010), Yano e.a. (2010).

HMGB1 is een molecuul dat afgegeven wordt door lichaamscellen die met asbest in aanraking zijn geweest. Dit molecuul zorgt voor ontstekingsreacties die kunnen leiden tot het ontstaan van een tumor. Patienten die aan asbest zijn blootgesteld hebben hogere dan gemiddelde niveaus van HMGB1 in hun bloed. Yang e.a. stellen voor een medicijn te ontwikkelen gericht op HMGB1 zodat een ontstekingsreactie kan worden voorkomen. Bron : Yang, H. e.a. (2010).

Vitamine A-retinol supplementen hebben geen preventieve werking tegen mesothelioom bij oud-werknemers van de blauwe asbestmijn in het Australische Wittenoom. De groep kreeg tussen 1990 en 2007 op bepaalde momenten vitamine A/retinol toegediend en werd vergeleken met een controlegroep die dat niet kreeg. Bron : Alfonso, H.S. e.a. (2010).

Asbestblootstelling veroorzaakt afwijkingen in de longfunctie. Dit effect is sterker bij rokers en werkers bij wie op rontgenfoto s symptomen van asbestose zijn te zien. Meer onderzoek is nodig om te bepalen hoe asbest en tabaksrook elkaar in het lichaam beinvloeden. Bron: Abejie, B.A. e.a. (2010).