Nieuwsarchief

Tussen 1993 en 2004 heeft het Italiaanse Nationale Mesothelioom Register 8868 gevallen van pleuraal (longvlies) mesothelioom geregistreerd. De incidentie was voor mannen gemiddeld 3,40 per 100.000 inwoners en voor vrouwen 1,25. De regionale spreiding is groot. Beroepsgerelateerde asbestblootstelling was bij 69,3% (81,5% bij mannen) van de groep die geinterviewd werd (n=4577) als oorzaak aanwijsbaar. Bij 4,4% ging het om blootstelling als huisgenoot van een asbestwerker en bij 4,7% om milieu-blootstelling als omwonende van een asbestbron. De gemiddelde latentietijd was 43,7 jaar sinds het eerste moment van blootstelling. In het bestand is een verschuiving te zien van werknemers uit de traditionele risicosectoren (asbestcementindustrie, scheepsbouw/reparatie en treinonderhoud) naar de bouw. Bron: Marinaccio, A. e.a. (2011).

Volgens Carbone e.a. (2011) is alleen bij mannen een sterke relatie aanwijsbaar tussen asbestblootstelling en het ontstaan van pleuraal mesothelioom (longvlieskanker). Bij vrouwen is die relatie veel zwakker; daar is bij slechts 30% asbestblootstelling als oorzaak aanwijsbaar. Bij peritoneaal mesothelioom (buikvlieskanker) is die relatie bij zowel mannen als vrouwen zwak; bij 30% van de mannen wordt asbestblootstelling als oorzaak gevonden, bij vrouwen is die relatie te zwak of niet aanwijsbaar. Andere oorzaken lijken dus vooral bij vrouwen van belang te zijn, zoals erfelijke aanleg, bestraling, virale infectie of blootstelling aan het mineraal erioniet. Bron: Carbone, M. e.a. (2011).

Pre-klinisch onderzoek (in celculturen en bij muizen) heeft aangetoond dat het medicijn temsirolimus het effect van chemotherapie bij mesothelioom kan verbeteren. Dit medicijn wordt momenteel gebruikt voor de behandeling van nierkanker. Bron: Hoda, M.A. e.a. (2011).

De SER-commissie Grenswaarden Stoffen op de Werkplek (GSW) adviseert de wettelijke grenswaarde voor blootstelling aan asbest te verlagen naar het streefrisiconiveau dat de Gezondheidsraad vorig jaar heeft bepaald. Deze grenswaarde moet goed worden gehandhaafd. Daarom roept de adviescommissie het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) op het toezicht op asbestwerkzaamheden te versterken. Bron: SER, 1 juni 2011.

Ook Australie erkent het asbestgevaar op scholen. Volgens onderzoek van het Australische departement voor Onderwijs moet asbest op een van elke vijf staatsscholen in de regio West-Australie verwijderd worden of gestabiliseerd. In Nederland heeft de Tweede Kamer in april dit jaar een motie aangenomen die scholen verplicht direct maatregelen te treffen als er sprake is van asbestgevaar. Bron: The Sunday Times, 1 mei 2011.

Onderzoekers hebben asbest getraceerd in de lucht en het puin rondom de kerncentrale van Fukushima. Direct na de tsunami was asbest geen grote zorg, omdat het puin nat en verregend was. Inmiddels is dat niet meer zo en bewegen werknemers, vrijwilligers en bewoners zich vrij rond tussen het puin, soms zonder enige vorm van bescherming. DeJapanse regering heeft daarom besloten een adviespanel in te stellen dat maatregelen gaat ontwikkelen die voorkomen dat schoonmakers van het rampgebied van de aardbeving en tsunami asbestgerelateerde ziekten op kunnen lopen. Bron: asbest en bouw.nl, mei 2011, The Daily Yomiuri, 28 april 2011.

Een bouwmaterialenhandel heeft zijn zorgplicht niet geschonden omdat het bedrijf niet verplicht was te waarschuwen voor de risico s van de asbestcementgolfplaten die het tussen 1982 en 1984 zou hebben verkocht. Dergelijke producten mochten destijds vrijelijk en zonder enige beperking in het verkeer worden gebracht. Bron: rechtbank Almelo, 27 april 2011, LJN:BQ4019.

De Rotterdamse kantonrechter oordeelt een scheepsbouwer niet aansprakelijk wegens verjaring van de vordering. Het betreft de zaak van de nabestaande van een aan mesothelioom overleden oud-werknemer. De man had tussen 1957 en 1961 als scheepsbeschieter aan asbest blootgestaan. De vordering wordt afgewezen omdat diverse gezichtspunten (arrest HR, 28 april 2000) in het nadeel van de nabestaande uitvallen: de gevorderde vergoeding komt ten gunste van de nabestaande niet van het slachtoffer zelf (a), er is al een vergoeding betaald via de Regeling TAS (b), de werkgever kan zich in redelijkheid nauwelijks verweren op het punt van de aansprakelijkheid en de verwijtbaarheid (e) en de vordering van de nabestaande is niet voortvarend genoeg ingesteld (g). Bron; rechtbank Rotterdam, 21 januari 2011, LJN: BQ3062.

In hoger beroep oordeelt het Hof Arnhem dat een koper beroep kan doen op non-conformiteit indien hij heeft aanvaard dat er op een aantal plaatsen in de woning (mogelijk) asbest aanwezig is en na de koop blijkt dat nog meer asbest gevonden wordt. De zaak gaat om de aanwezigheid van niet-hechtgebonden asbest die normaal gebruik van de woning in de weg staat, omdat dit een onaanvaardbaar gezondheidsrisico oplevert. Kopers hoefden niet te weten of te begrijpen dat bijna alle binnenwanden asbest zouden bevatten, aldus het Hof. Verkopers dienen de schade van kopers te vergoeden. Bron: RVR 2011/36; Hof Arnhem, 14 december 2010.

Normaal gesproken wordt in het Britse recht het but for- ofwel conditio sine qua non-principe toegepast. Volgens dit principe is het aan de eiser om met meer dan 50% waarschijnlijkheid te bewijzen dat er een verband is tussen een bepaalde oorzaak en de geleden schade. Omdat dit bewijs voor veel slachtoffers een niet te nemen horde kan vormen is het leerstuk van de material increase of the risk of contraction of the disease tot ontwikkeling gekomen. Bij mesothelioomzaken legt de wetgever op basis van dit principe dwingend een volledige hoofdelijke aansprakelijkheid op aan iedereen die een ander onrechtmatig blootstelt aan asbest door middel van een material increase of risk of for any other reason. Onlangs oordeelde het Britse hooggerechtshof in dit kader een bedrijf volledig aansprakelijk voor de ziekte mesothelioom bij een vrouw. De kans dat de asbestblootstelling bij dit bedrijf de oorzaak was van de ziekte bij deze vrouw was 18% hoger dan op grond van normale omgevings-blootstelling kon worden verwacht. Daarmee wordt de slachtofferbescherming bij mesothelioomzaken optimaal, maar worden, volgens Drion, de causaliteitsregels wel heel extreem opgerekt. Bron: Drion, C.E. (2011). NJB, 2011-16, 793.