Gecertificeerde asbestverwijderaars leefden ook in 2016 de wet- en regelgeving weer beter na. Een trend die zich sinds 2012 heeft ingezet (van 30% naar ca. 70% in 2016). Dat meldt het jaarverslag van de Inspectie dat door minister Asscher op 16 mei aan de Tweede Kamer is aangeboden. Bron: rijksoverheid.nl, 16 mei 2017
Asbestslachtoffers kregen vorig jaar binnen minder dan negentig werkdagen te horen of ze voor een schadevergoeding in aanmerking kwamen. In het kader van hun gezondheidssituatie is deze snelheid van cruciaal belang. Ook was er in 2016 een piek in het aantal asbestslachtoffers met de ziekte longvlieskanker (mesothelioom) dat bij het Instituut Asbestslachtoffers (IAS) aanklopte voor een schadevergoeding. Dit staat in het jaarverslag van het IAS.
Het IAS streeft naar een snelle bemiddeling bij asbestschade, zodat slachtoffers bij leven een schadevergoeding ontvangen. De bemiddeling tussen een asbestslachtoffer en zijn (ex-)werkgever of diens verzekeraar mag in beginsel niet langer duren dan 125 werkdagen. In 2016 is dit gemiddelde teruggebracht naar minder dan 90 dagen. Niet eerder was dit zo snel. Dit is van belang omdat mensen tientallen jaren nadat ze met asbest hebben gewerkt een asbestziekte kunnen oplopen. Als ze eenmaal ziek zijn, gaat het met hun gezondheid snel bergafwaarts. Mensen met longvlieskanker overlijden in de regel binnen één à twee jaar, soms al enkele weken na het vaststellen van de diagnose. In 2016 is 85 procent van alle tegemoetkomingen aan asbestslachtoffers bij leven verstrekt.
Jaarlijks melden zich meer dan 500 asbestslachtoffers met longvlieskanker bij het IAS. In 2016 waren dat er 580. Sinds 2008, toen de regeling TNS werd geïntroduceerd, is het aantal meldingen niet zo hoog geweest. Het IAS heeft het afgelopen jaar voor 276 asbestslachtoffers bemiddeld, daarvan is in 167 gevallen een volledige schadevergoeding gerealiseerd. In lang niet in alle situaties is het mogelijk te bemiddelen voor een volledige schadevergoeding, bijvoorbeeld omdat de (ex-)werkgever niet meer bestaat en het niet bekend is of er een verzekeraar was. In 2016 heeft het IAS in 498 gevallen voor de ziekte mesothelioom en in 32 gevallen voor de ziekte asbestose een positief advies verstrekt voor een tegemoetkoming van de overheid.
IAS-directeur Jan Warning: ‘Deze snelheid van bemiddeling is een resultaat van goed samenspel tussen werkgevers, verzekeraars en het IAS. Voor onze dossierbehandelaars staat alles in het teken om bij leven tot een schadevergoeding te komen. Maar ook de verzekeraars en werkgevers die de schadevergoeding verstrekken zijn zeer gevoelig voor dit argument. Zij werken adequaat mee om snel tot een oordeel te komen of recht bestaat op een schadevergoeding.’
Het IAS is in 1999 opgericht om te voorkomen dat slachtoffers van asbest in een lang juridisch gevecht verwikkeld raken om een schadevergoeding te krijgen van hun voormalige werkgever. Het IAS bemiddelt met de (ex-)werkgever of diens verzekeraar over een schadevergoeding. Daarnaast heeft het IAS een verwijs- en voorlichtingsfunctie. Ook geeft het IAS advies aan de Sociale Verzekeringsbank over het toekennen van een tegemoetkoming door de overheid.
Voor meer informatie: Jan Warning, directeur IAS, 06-13490476
Asbestslachtoffers kregen vorig jaar binnen minder dan negentig werkdagen te horen of ze voor een schadevergoeding in aanmerking kwamen. In het kader van hun gezondheidssituatie is deze snelheid van cruciaal belang. Ook was er in 2016 een piek in het aantal asbestslachtoffers met de ziekte longvlieskanker (mesothelioom) dat bij het Instituut Asbestslachtoffers (IAS) aanklopte voor een schadevergoeding. Dit staat in het jaarverslag van het IAS.
Het IAS streeft naar een snelle bemiddeling bij asbestschade, zodat slachtoffers bij leven een schadevergoeding ontvangen. De bemiddeling tussen een asbestslachtoffer en zijn (ex-)werkgever of diens verzekeraar mag in beginsel niet langer duren dan 125 werkdagen. In 2016 is dit gemiddelde teruggebracht naar minder dan 90 dagen. Niet eerder was dit zo snel. Dit is van belang omdat mensen tientallen jaren nadat ze met asbest hebben gewerkt een asbestziekte kunnen oplopen. Als ze eenmaal ziek zijn, gaat het met hun gezondheid snel bergafwaarts. Mensen met longvlieskanker overlijden in de regel binnen één à twee jaar, soms al enkele weken na het vaststellen van de diagnose. In 2016 is 85 procent van alle tegemoetkomingen aan asbestslachtoffers bij leven verstrekt.
Jaarlijks melden zich meer dan 500 asbestslachtoffers met longvlieskanker bij het IAS. In 2016 waren dat er 580. Sinds 2008, toen de regeling TNS werd geïntroduceerd, is het aantal meldingen niet zo hoog geweest. Het IAS heeft het afgelopen jaar voor 276 asbestslachtoffers bemiddeld, daarvan is in 167 gevallen een volledige schadevergoeding gerealiseerd. In lang niet in alle situaties is het mogelijk te bemiddelen voor een volledige schadevergoeding, bijvoorbeeld omdat de (ex-)werkgever niet meer bestaat en het niet bekend is of er een verzekeraar was. In 2016 heeft het IAS in 498 gevallen voor de ziekte mesothelioom (asbestkanker) en in 32 gevallen voor de ziekte asbestose een positief advies verstrekt voor een tegemoetkoming van de overheid.
IAS-directeur Jan Warning: ‘Deze snelheid van bemiddeling is een resultaat van goed samenspel tussen werkgevers, verzekeraars en het IAS. Voor onze dossierbehandelaars staat alles in het teken om bij leven tot een schadevergoeding te komen. Maar ook de verzekeraars en werkgevers die de schadevergoeding verstrekken zijn zeer gevoelig voor dit argument. Zij werken adequaat mee om snel tot een oordeel te komen of recht bestaat op een schadevergoeding.’
Het IAS is in 1999 opgericht om te voorkomen dat slachtoffers van asbest in een lang juridisch gevecht verwikkeld raken om een schadevergoeding te krijgen van hun voormalige werkgever. Het IAS bemiddelt met de (ex-)werkgever of diens verzekeraar over een schadevergoeding. Daarnaast heeft het IAS een verwijs- en voorlichtingsfunctie. Ook geeft het IAS advies aan de Sociale Verzekeringsbank over het toekennen van een tegemoetkoming door de overheid.
Voor meer informatie: Jan Warning, directeur IAS, 06-13490476
Een locatie is per definitie asbestverdacht als er puin of (lichte) sporen van puin aanwezig zijn. Kun je het tegendeel niet bewijzen, dan staan er forse straffen op. Bovendien bestaat de kans dat het werk wordt stilgelegd. De Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) handhaaft scherper dan ooit. Reden daarvan is een uitspraak van de Raad van State, eind 2016. Een bedrijf had terecht een last onder dwangsom gekregen omdat het puin in de bodem op een locatie niet aangemerkt had als asbestverdacht. Anton Roeloffzen van de Milieudienst Rijnmond meent dat er veel meer aandacht moet komen voor asbestverdachte bedrijfstakken, vooral als ze met niet-hechtgebonden asbest hebben gewerkt. Te vaak wordt er alleen gekeken naar wat we zien.
Bron: asbestmagazine.nl, 24 maart 17
De gemeente Westland mag de saneringskosten van de asbestbrand die in januari 2015 in Wateringen woedde, verhalen op de eigenaren van het bedrijfsverzamelgebouw. Dat blijkt uit een uitspraak van de Raad van State. De gemeente staat in haar recht om de gemaakte kosten, bijna 3 miljoen euro, terug te vorderen. Bron: omroepwest.nl, 10 mei 2017
Het Arubaanse Openbaar Ministerie (OM) moet zich binnenkort voor het Hof verantwoorden voor de weigering om vervolging in te stellen tegen de illegale asbestdump op het raffinaderijterrein op het eiland. De zaak heeft veel overeenkomsten met Asbest Gate op Curaçao. Ook daar weigerde het OM werk te maken van de aangifte tegen raffinaderij Isla voor het onveilig opslaan en vervolgens ruimen van asbest. Inmiddels heeft het Hof het Curaçaose OM opgedragen de zaak te onderzoeken. Bron: caraibischnetwerk.ntr.nl, 4 mei 2017
Om erop toe te zien dat de asbestverwijdering goed en veilig verloopt, gaan Inspectie SZW en omgevingsdiensten in Nederland, verzameld in ODNL, nauwer samenwerken in de asbestketen. De samenwerking zal er daarnaast voor zorgen dat illegale asbestverwijdering steeds moeilijker wordt. Bron: asbestmagazine.nl, mei 2017
De Duitse beroepsrisicoverzekeraars hebben verklaard dat er voldoende wetenschappelijke gegevens zijn om asbestgerelateerde eierstokkanker als een beroepsziekte te erkennen. Net als bij asbestgerelateerde long- en larynxkanker moet de eierstokkanker samengaan met asbestose of een andere pleura-afwijking, of het slachtoffer moet aantonen dat hij/zij via het werk een bepaalde hoeveelheid asbestblootstelling heeft gehad. Bron: eurogip, 3 mei 2017.
Na analyse van medische gegevens van meer dan 2000 mesothelioompatienten concludeert Muruganandan dat analyse van longvocht voldoende kan zijn voor de diagnose van het epitheloide type mesothelioom. Het meer belastende, pijnlijke afnemen van een biopt uit de tumor is dan niet nodig. Bron: Muruganandan, S. e.a. (2017)
In Australie is in het verleden veel asbest gestort in afgelegen gebieden waar met name aboriginals wonen. De verwijderingskosten zijn daar gemiddeld drie keer zo hoog dan in niet-afgelegen gebieden, aldus een rapport van het Agentschap voor Asbestveiligheid en Verwijdering (ASEA). Bron: abc.net.au, 1 mei 2017
