Nieuwsarchief

De meeste huizen die in het Verenigd Koninkrijk gebouwd zijn tussen 1950 en 1980 bevatten asbest. Wegens de voorspelling dat in 2050 asbestblootstelling aan ca. 185.000 Britten het leven zal hebben gekost, is de “British Lung Foundation” een bewustwordingscampagne gestart voor huiseigenaren die tevens klussen aan hun huis. Slechts 6 procent van de Britten kennen de ziekte maligne mesothelioom (longvlies-/buikvlieskanker), een vorm van kanker door asbest, terwijl in dit land elke vijf uur iemand aan deze ziekte overlijdt. Eigenaren die asbest uit hun huizen willen verwijderen worden verzocht contact op te nemen met de plaatselijke milieu-instantie voor informatie over hoe de asbest op een veilige manier weggehaald kan worden. Bron: Daily Mail, 28 februari 2006.

Veertig jaar na sluiting van de blauwe asbestmijn in het Australische plaatsje Wittenoom, zijn nog steeds tragische gevolgen zichtbaar. In het afgelopen half jaar is bij tenminste negen mensen die als kind in Wittenoom woonden een asbestziekte geconstateerd. Omdat een ziekte als mesothelioom (longvlies-/buikvlieskanker) zich pas ongeveer 40 jaar na blootstelling openbaart worden nu mensen ziek die als kind in de jaren 60 en 70 in Wittenoom woonden en speelden. Geschat wordt dat het om enkele honderden kinderen gaat die na de sluiting van de mijn tot eind jaren 70 in het plaatsje bleven wonen. Zij speelden op plekken waar overal asbest was. Bron: The West Australian, 6 maart 2006.

De Australische schrijver Gideon Haigh beschrijft de asbestgeschiedenis van James Hardie, één van Australiës oudste en ooit meest bewonderde bedrijven. Hoe is het gekomen dat zo’n bedrijf zoveel asbestslachtoffers in de steek liet? Haigh beschrijft James Hardie niet als de enig verantwoordelijke voor alle asbest-ellende. Integendeel de asbestgevaren werd in de vorige eeuw op alle niveaus in de maatschappij genegeerd, zowel door vakbondsvertegenwoordigers als door de officiële gezondheidsauthoriteiten. Uiteindelijk hebben de advocaten de strijd gewonnen. Haigh concludeert dat de schadelijke gevolgen van asbest een last zijn die door de hele maatschappij gedragen moet worden. Bron: Herald Sun, 25 februari 2006.

Volgens een artikel in de februari-uitgave van het blad “Cancer Wire” wordt asbest in de Verenigde Staten nog steeds volop gebruikt, zowel in bestaande structuren als in nieuwe toepassingen. Het artikel is een weergave van een interview met Linda Reinstein, mede-oprichter van de Asbestos Disease Awareness Organization (ADAO), een asbestslachtoffervereniging. Volgens Reinstein overlijden er elk jaar 10.000 mensen in de VS aan een asbestziekte. Al die gevallen hadden voorkomen kunnen worden omdat de gevaren van asbest al sinds het begin van de 19de eeuw bekend waren. Reinstein denkt dat het asbestprobleem ernstig onderschat wordt, omdat asbestziekten zo moeilijk herkenbaar zijn. Hoeveel mensen zullen er daarom niet overlijden aan een “gewone” hartaaanval of “longontsteking” zonder dat asbest als oorzaak gezien wordt? Veel mensen hebben bovendien, zonder te weten, blootgestaan aan asbest via asbestproducten, asbest in de natuur of bijvoorbeeld via kleding van iemand die met asbest werkte. Volgens Reinstein is er sinds 1989 sprake van een paradox in de VS: er geldt geen asbestverbod maar een regulering om de blootstelling zoveel mogelijk te beperken, terwijl er geen veilige drempelwaarde voor blootstelling aanwijsbaar is. Daarnaast vermeldt Reinstein dat, hoewel bekend is dat asbest een tijdbom is, de productie in zogenaamde ontwikkelde landen als Rusland en Canada nog steeds doorgaat. Deze landen exporteren hun asbest naar ontwikkelingslanden waar nog onbeschermd met het materiaal gewerkt wordt. Tot slot vermeldt Reinstein dat de ADAO tegen het onlangs door de Senaat afgestemde voorstel voor een asbestcompensatiefonds is met als belangrijkste argumenten: de onjuiste medische criteria die toegepast worden, de verwachte bureaucratische rompslomp die vertragend zal werken en het te lage gereserveerde bedrag, dat onvoldoende zal zijn om alle asbestslachtoffers te compenseren. Bron: www. Newsinferno.com, 8 februari 2006. Meer http://www.newsinferno.com/archives/817

Asbest is verboden in het Verenigd Koninkrijk maar komt nog voor in zo’n 1,5 miljoen winkels, fabrieken en kantoren. De werknemersorganisatie TUC is daarom een campagne gestart om bedrijven en hun veiligheidsmedewerkers bewust te maken van de risico’s van asbest. Op 27 februari j.l. werden een miljoen “asbestos kills” stickers en folders gestuurd naar werkplekken door heel het land. Sinds mei 2004 zijn Britse werkgevers wettelijk verplicht om de aanwezigheid van asbest in hun gebouwen te registreren, regelmatig te inspecteren en alle medewerkers in te lichten over de risico’s van asbest. Volgens de TUC weten veel werkgevers dit nog niet of negeren deze verplichting opzettelijk. Bron: Europees Vakbondsinstituut Hesa, 5 maart 2006. Meer http://hesa.etui-rehs.org/uk/

De overheid stelt voortaan alleen globale veiligheidseisen voor asbestwerkzaamheden. De gedetailleerde voorschriften zijn een zaak van de betrokken bedrijfstakken zelf. Het ministerie van Sociale Zaken en de bedrijfstak “asbest” hebben daarom op 8 maart j.l. in een convenant vastgelegd dat de certificatie voor veilige werkomstandigheden op nieuwe leest wordt geschoeid. Kern van de afspraak is dat de overheid zich terugtrekt en de gedetailleerde regelgeving overlaat aan de bedrijfstakken zelf. De overheid blijft er wel op toezien dat de afspraken binnen de bedrijfstakken voldoende zijn en blijft ook verantwoordelijk voor de aanwijzing van de onafhankelijke keuringsinstellingen, die de certificatie van bedrijven of werknemers beoordelen. Bron: Arbouw, 9 maart 2006. Meer www.arbouw.nl

De regels die gelden bij de verwijdering van asbest worden meer in overeenstemming gebracht met de risico’s die kunnen optreden. Hoe hoger het risico dat gevaarlijke asbestvezels vrijkomen, hoe uitgebreider de maatregelen die genomen moeten worden om werknemers te beschermen. Dit is de strekking van een wijziging van het Arbobesluit waarmee de ministerraad op voorstel van staatssecretaris Van Hoof van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ingestemd. Aanleiding voor de wijziging is een Europese richtlijn voor de bescherming van werknemers tegen de gevaren van asbest. Een aantal van de huidige verplichtingen vervalt bij werkzaamheden waarbij het risico op vrijkomen van asbestvezels laag is. Werk met een laag risico is bijvoorbeeld het zonder breken demonteren van asbest dat nog in een goede staat verkeert. In dit soort gevallen hoeft de asbestverwijdering niet meer te worden uitgevoerd door een gecertificeerd bedrijf, maar mag ook een gewone aannemer de klus doen. Wel moet hij het werk laten uitvoeren door medewerkers die daarvoor zijn opgeleid. De invoering van de risicobenadering leidt tot lagere lasten voor bedrijven van 4 miljoen euro per jaar. Daarnaast verminderen de administratieve lasten jaarlijks met zo’n 450 duizend euro. Bron: Ministerie van SZW, 17 maart 2006. Meer http://home.szw.nl/

Professor Hillary Calvert ontwikkelde aan de universiteit van Newcastle de chemotherapeutische behandeling met het medicijn Alimta. Tot nu toe werkt het voor een bepaalde groep mesothelioompatiënten levensverlengend met enkele maanden. Calvert denkt dat dit effect verbeterd kan worden. Er is een kleine groep patiënten die met Alimta behandeld is en vijf jaar na diagnose nog steeds in leven. Deze groep wordt nu nader onderzocht. Calvert denkt dat deze mensen het zo goed doen door de samenstelling van hun genen en de manier waarop Alimta op hun genen inwerkt. Het medicijn Alimta voorkomt dat tumorcellen zich reproduceren. Sommige tumorcellen kunnen dit proces omzeilen door op gezonde omliggende cellen in te werken. Bij de mensen die langer dan vijf jaar leven lukt die proces niet. Bron: Mesotheliomaweb.org, 3 maart 2006. Meer http://www.mesotheliomaweb.org/alimta-scientist.htm

Indiase slopers dreigden in februari in hongerstaking te gaan uit protest tegen het terugroepen van het Franse vliegdekschip Clemenceau dat vol zit met asbest en onderweg was naar India om te worden ontmanteld. De Indiërs vrezen dat met het besluit van Chirac definitief een einde komt aan de werkgelegenheid in de Indiase sloopindustrie in de stad Alang . De ontmanteling van het schip zou aan 200 tot 400 mensen een jaar werk hebben gegeven. De Franse president riep het schip uit de Indische Oceaan terug naar Frankrijk nadat de Franse Raad van State het besluit om het schip aan een sloopwerf in India over te dragen, had geschorst. Dat gebeurde op verzoek van vier milieuorganisaties die wezen op de risico’s voor vooral de Indiase arbeiders die het schip zouden moeten demonteren. Bovendien voldoet het schip niet aan de normen voor de export van gevaarlijk afval, zoals geregeld in het Verdrag van Basel. Greenpeace noemde het besluit van Chirac ‘een overwinning voor de de arbeiders in India, het milieu en het recht’. Eerder had het Indiase hooggerechtshof al een sloopverbod afgekondigd zolang niet duidelijk was hoeveel gevaarlijke stoffen er in het schip waren verwerkt. Volgens milieuorganisaties zit er zeker 500 tot 1000 ton asbest in de ‘Clem’. Als gevolg van deze ontwikkeling heeft nu ook de regering van Bangladesh een schip vol asbest de toegang geweigerd. Het gaat om het cruiseschip de SS Norway dat door een Bengalese opkoper is gekocht om te worden gesloopt. Volgens Greenpeace zit in dit uit 1960 daterende schip, dat in Frankrijk is gebouwd en vroeger de SS France heette, 1250 ton asbest. Bron: ANP/De Tijd, 17 februari 2006.

Sinds 1 januari dit jaar geldt er in Kroatië een verbod op handel in en gebruik van asbest en asbestproducten. Hiermee handelt dit land in lijn met de Europese Gemeenschap, waarvan het graag lid wil worden. Dit verbod brengt de Kroatische asbestfabriek Salonit in grote problemen. Onder grote commerciële druk heeft het Ministerie van Gezondheid daarom per 14 februari j.l. de productie van asbestproducten voor export naar niet-EU-landen van het verbod uitgesloten. Kroatiës grootste oppositiepartij, de Sociaal Democratische Partij, heeft nu tegen deze wijziging protest aangetekend op grond van de resultaten van onderzoek naar de gezondheidsschade die de fabriek aanricht. Uit dit onderzoek komt naar voren dat onder de 200.000 mensen die binnen 11 km van de fabriek wonen kanker meer dan gemiddeld voorkomt. Bron: International Ban Asbestos Secretariat, 6 maart 2006. Meer www.ibas.btinternet.co.uk