Nieuwsarchief

In vervolg op een uitspraak van 7 juni 2013 oordeelt Hof Arnhem dat de nabestaanden er niet in geslaagd zijn te bewijzen dat een man daadwerkelijk na 13 juli 1977 bij een ex-scheepsbouwer aan asbest blootgesteld is geweest. Ten aanzien van het ontstaan van mesothelioom oordeelt het hof dat aangenomen kan worden dat dit is te wijten aan blootstelling aan asbest. Anders dan de werkgever bepleit, is de mate en duur van de blootstelling niet van belang voor het al dan niet toepassen van de arbeidsrechtelijke omkeringsregel op situaties van mesothelioom. Wel kan gesteld worden dat naarmate de blootstelling intensiever is en langer duurt, de kans op overlijden daardoor toeneemt. Aan de Asbestkaart kent het hof bij de bewijswaardering zeker gewicht toe, naast andere bewijsmiddelen. In een concreet geval kan de classificering op de Asbestkaart de balans in het voordeel van een van partijen doen uitvallen. Het feit dat in een deel van de relevante periode volgens de Asbestkaart sprake is geweest van een goede kans op blootstelling, is echter onvoldoende nu ander overtuigend bewijsmateriaal ontbreekt of is geneutraliseerd. Bron: rechtspraak.nl, Hof Arnhem-Leeuwarden, 25 maart 2014, nr. 200.104.783-01.

Een ten gevolge van mesothelioom overleden man is rond 1977-78 gedurende 4 à 5 uur betrokken geweest bij het leggen van (chrysotiel -wit asbest- bevattende) golfplaten op het dak van een loods. Het gerechtshof Den Bosch oordeelt de werkgever aansprakelijk voor de blootstelling. Dit ondanks dat niet aangenomen kan worden dat in de periode van eind 1977 tot en met januari 1978 een klein bouwbedrijf bekend hoorde te zijn met de specifieke gevaren van wit asbest, te weten dat elke relevante blootstelling aan asbeststofvezels – zonder drempelwaarde – het gevaar van het ontstaan van mesothelioom met zich kon brengen. Uitgangspunt is echter dat het bouwbedrijf destijds niet wist, noch behoorde te weten, dat de onderhavige platen slechts wit asbest bevatten. Op grond van de omstandigheid dat de werkgever wist dat met asbestplaten werd gewerkt en ook wist, althans had moeten weten, dat inademing van asbestvezels tot asbestose/longkanker kan leiden, heeft deze ten onrechte nagelaten veiligheidsmaatregelen te nemen ter voorkoming van asbestose/longkanker. Bron: rechtspraak.nl, Hof Den Bosch: nr.HD 200.042.868-01, 11 maart 2014.
Toelichting: met name bij het zagen van asbestcementplaten laten studies zien dat de blootstelling tijdens het zagen fors hoger kunnen zijn geweest dan de toen geldende grens/MAC-waarde van 2 vezels/ml en dat overschrijding van deze MAC-waarde ook relevant kon zijn voor werknemers die zich in de directe nabijheid van deze zaagwerkzaamheden bevonden. Bij andere taken rondom de werkzaamheden zoals relevant voor deze expertise was de blootstelling lager.

De IAS Monitor Mesothelioom is op de website van het IAS geactualiseerd met de cijfers over 2012 (NKR) en 2012/2013 (IAS: sectoren/beroepen t/m 2012, rest t/m 2013). Het aantal slachtoffers ligt sinds 2010 ruim boven de 500 per jaar. 90% is man en meer dan driekwart is boven de 65 op het moment dat de diagnose wordt gesteld. De gemiddelde leeftijd van de slachtoffers blijft toenemen. De cijfers laten o.a. zien dat ongeveer 80% van de mensen met mesothelioom als werknemer aan asbest is blootgesteld. Bij 20% gaat het meestal om slachtoffers die de asbestblootstellingsoorzaak niet weten of niet zeker weten of ze in een dienstverband aan asbest zijn blootgesteld. Anderen verklaren als zelfstandige, prive (doe-het-zelven) of in het milieu aan asbest te zijn blootgesteld. Bron: IAS, mei 2014.

Twee basisscholen uit Harmelen moeten een tegenvaller van 142.000 euro incasseren in de sanering van hun panden. Door miscommunicatie en een incompleet asbestadvies dreigt een strop van 142.000 euro. De schoolbesturen moeten dit zelf zien te verhalen op de hoofdaannemer. Bij de sanering van de twee scholen in 2013 is alle asbest uit de gebouwen gehaald.Terwijl daaraan werd gewerkt, kwam nog meer asbest tevoorschijn. Dit zat in gedeelten die de inspecteur vooraf niet kon bezoeken. De gemeente zegt nu dat de inspecteur alerter had moeten zijn en had moeten waarschuwen dat daar ook rommel te verwachten was. Nu is het door de saneerder als meerwerk opgegeven. Verder ontstond schade in de gebouwen omdat een onderaannemer allerlei kabels en leidingen op eigen gezag had doorgeknipt wat niet had mogen gebeuren. Ook hieraan zat meerwerk vast. De hoofdaannemer vergat vervolgens om die onderaannemer aansprakelijk te stellen. Bron: AD, 3 mei 2014.

Ongeveer 65 tot 75 procent van de afgeschreven schepen in de wereld vaart naar de stranden van Bangladesh (Chittagong), India (Alang) en Pakistan (Gadani) om gesloopt te worden. De levensduur van een containerschip of olietanker bedraagt 25 tot 30 jaar. Terwijl het sloopproces van schepen in het Westen streng gereglementeerd is, gelden er in Azie zo goed als geen regels. Peter Gwin, journalist van National Geographic, nam samen met fotograaf Mike Hettwer een kijkje op de ‘scheepswerven’ van Chittagong. Het stuk land wordt ook wel de ‘ijzermijn’ van Bangladesh genoemd. Gwin schreef er een artikel over in de mei-editie van het tijdschrift en maakte er een korte film over. Wat hij in Chittagong zag, tartte elke verbeelding. De blootstelling aan giftige stoffen zoals asbest, zware metalen en pcb’s is er part of the job. Bron: Ad, 24 april 2014; National Geographic Magazine, mei 2014.

Beroepsgerelateerde asbestslachtoffers kunnen in Duitsland in aanmerking komen voor schadevergoeding via een beroepsrisicoverzekering. Dat lukt maar 1 op de 4 slachtoffers volgens een presentatie van Duitse asbestslachtoffergroepen op het Duitse kankercongres in februari dit jaar. Rigide regels vormen de grootste barriere. Van de 33.499 asbestgerelateerde longkankerclaims werden tussen 2002 en 2011 maar 7.340 (22%) toegekend. Voor mesothelioom was dat 67% (8.674 van 13.100). In dezelfde periode zijn meer dan 16.000 mensen in Duitsland aan een asbestgerelateerde ziekte overleden. Bron: International Ban Asbestos Secretariaat, 28 april 2014.

Minister Asscher (SZW) reageert op het rapport De Uitdaging waarin onder andere wordt gesteld dat de effectiviteit van het asbestverwijderingsproces waarschijnlijk aanzienlijk kan worden verhoogd. Asbest kan goedkoper, veiliger, sneller en met een hogere kwaliteit worden verwijderd door het aantal regels en verplichte processtappen te verminderen, aldus de auteurs. Volgens de minister is een veilige omgang met en verwijdering van asbest het oogmerk van de huidige regelgeving. Dit is en blijft echter primair de verantwoordelijkheid van de betrokken eigenaren, opdrachtgevers en werkgevers. Verder staan Asscher en de staatssecretaris van I & M open voor mogelijkheden om het systeem van asbestinventarisatie en -verwijdering te vereenvoudigen. Daarbij blijven veiligheid voor burger en werknemer voorop staan. Hierbij is een voortrekkersrol weggelegd voor de betrokken partijen uit de sector. Oprichting van een nieuwe asbestautoriteit biedt volgens de minister geen meerwaarde en is daarom niet aan de orde. Met het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) zijn momenteel gesprekken over mogelijkheden om kennis te versterken en te ontsluiten ter ondersteuning van de rijkstaken die gericht zijn op de beheersing van (arbeidsgerelateerde) risico’s van asbest. Bron: rijksoverheid.nl, 12 mei 2014.

De gemeente Stede Broec en de leiding van het Martinuscollege leggen een geschil over een rekening van 4,5 miljoen euro voor asbestsaneringskosten van de school aan de rechter voor. Vanwege asbestvondsten moest de middelbare school in Grootebroek vanaf augustus 2011 een half jaar dicht. De leerlingen moesten worden ondergebracht in noodlokalen in Grootebroek. En in kantoorruimtes in Hoorn, waar ze dagelijks met bussen heen worden gebracht. Dit kostte samen met de sanering van het asbest totaal 4,5 miljoen. Stede Broec schoot dit geld voor om een snelle oplossing mogelijk te maken. De leerlingen mochten immers niet de dupe van het asbest worden. Later zou de vraag beantwoord moeten worden wie voor de kosten moest opdraaien. Hier zijn beide partijen niet uitgekomen. Bron: Noordhollands Dagblad, 6 mei 2014.

Tien medewerkers van de Franse farmaceut Sanofi vorderen via de rechter elk 30.000 euro compensatie voor de angst die hun blootstelling aan asbest heeft veroorzaakt. De farmaceut erkent dat die blootstelling lang geleden, rond 1975 heeft plaatsgevonden. Dit was echter een periode waarin alle fabrieken nog met asbest werkten. Aangezien de latentietijd volgens Sanofi tussen de 20 en 40 jaar ligt, lopen de werknemers nu vrijwel geen risico meer. De uitspraak wordt rond 11 juli verwacht. Bron: International Ban Asbestos Secretariaat, 28 april 2014.

Het Japanse Ministerie van Milieu start in 2015 samen met gemeenten een project dat werknemers van voormalige asbestfabrieken op longkanker gaat screenen. Bron: japantimes, 29 april 2014.