Nieuwsarchief

De laatste maanden deden rechters in Spanje en Frankrijk belangrijke uitspraken die gevolgen hebben voor de rechten op vergoeding van asbestslachtoffers. Een Spaanse rechter wees een claim van 38 asbestslachtoffers (waarvan 8 met mesothelioom) af omdat ze hun asbestziekte hadden opgelopen voordat de Spaanse asbestregulering in 1982 van kracht werd. Het bedrijf Uralita is daarom niet aansprakelijk, hoewel de slachtoffers blootgesteld waren aan excessieve hoeveelheden asbest. De slachtoffers gaan in beroep tegen dit vonnis. In Frankrijk werd de bandenfabrikant Michelin door de rechter schuldig bevonden aan verwijtbare nalatigheid bij het blootstellen van werknemers aan asbest. Het bedrijf zal werknemers die door blootstelling aan asbest een vorm van longkanker krijgen een nog te bepalen bedrag aan schadevergoeding moeten betalen. De werknemers hadden in de jaren 60 en 70 buizen geïsoleerd met asbest. Enkele maanden terug stelde een Franse rechter voor het eerst een bedrijf, Alstom Power Boiler, aansprakelijk voor het in gevaar brengen van werknemers door blootstelling aan asbest, hoewel nog geen van de werknemers ziek is geworden. Isoleerders van het Noord Franse bedrijf werden tussen 1998 en 2001 blootgesteld aan asbest. Bron: Bron: Associated Press, Elsevier.nl/Business Week, 16 november 2006. International Ban Asbestos Secretariat, 14 september 2006. Meer www.ibas.btinternet.co.uk

Een Franse rechter heeft de firma Alstom Power Boiler en haar directeur veroordeeld wegens het blootstellen van werknemers aan asbest. Het bedrijf maakt verwarmingsinstallaties voor electriciteitscentrales. Isoleerders van het Noord Franse bedrijf werden tussen 1998 en 2001 blootgesteld aan asbest. Nog niemand van hen is ziek geworden, maar de gevolgen van asbest worden vaak pas vele jaren later zichtbaar. De 150 werknemers die het bedrijf aangeklaagd hebben krijgen elk een vergoeding van 10.000 euro. Daarnaast moet het bedrijf een boete betalen en heeft de directeur negen maanden voorwaardelijk gekregen. Het is de eerste keer dat een Franse rechtbank een onderneming verantwoordelijk stelt voor het in gevaar brengen van haar werknemers door ze bloot te stellen aan asbest. Bron: Elsevier nieuws, 4 september 2006. Meer http://www.elsevier.nl/nieuws/laatste_24_uur/nieuwsbericht/asp/artnr/113396/

Duizenden Amerikaanse Vietnam-veteranen die door blootstelling aan asbest nu ziek worden hebben vrijwel geen mogelijkheden om schadevergoeding te claimen voor hun leed. Het Amerikaanse leger gebruikte in Vietnam asbest als brandwerend en isolerend middel. Veel veteranen worden nu ziek van dit asbestcontact. Zij mogen de regering niet aansprakelijk stellen. Bijna alle bedrijven die de asbestproducten leverden zijn nu failliet. Bron: allaboutmalignantmesothelioma.com, 14 augustus 2006. Meer http://www.allaboutmalignantmesothelioma.com/mesothelioma-news.htm

In de Verenigde Staten neemt het aantal collectieve asbest-rechtzaken sterk af. Een aantal staten heeft maatregelen genomen om de mogelijkheid van collectieve aansprakelijkstelling te beperken. Dit na ontdekking van fraude op verschillende gebieden: advocaten die slachtoffers betalen om claims bij hen te deponeren, gespecialiseerde artsen die te snel en onzorgvuldig de diagnose asbestziekte stelden en slachtoffers die eerst een claim indienden voor ziekte ten gevolge van blootstelling aan silicose en daarna nog een keer ten gevolge van asbestblootstelling. Bron: Associated Press Financial Wire, 28 augustus 2006.

Voormalig asbestverwerker Eternit in Goor is deels aansprakelijk voor het ontstaan van de ziekte mesothelioom bij een man die als zelfstandig aannemer van 1962 tot 1994 met Eternit-asbestplaten had gewerkt. De Rotterdamse rechter heeft Eternit veroordeeld tot het betalen van 20.000 euro schadevergoeding aan de nabestaanden. Volgens de rechter is niet alleen Eternit, maar ook het slachtoffer zelf voor 50 procent aansprakelijk voor het oplopen van de dodelijke asbestziekte. Eternit moet, aldus de uitspraak, tussen 1969 en 1979 afgeweten hebben van de gevaren die het werken met asbest met zich meebrengt. De fabriek had daarover betere voorlichting moeten geven. Vanaf ’79 had de man zelf zich beter op de hoogte moeten stellen van die gezondheidsrisico’s. Bron: Rechtspraak.nl, 1 augustus 2006, LJN: AY5429.

In twee artikelen wordt ingegaan op het arrest Karamus/Nefalit van de Hoge Raad d.d. 31 maart j.l. waarin gesteld werd dat, bij onzekerheid over het aandeel in de schade van de werknemer en de tekortkoming van de werknemer, de rechter de werkgever tot vergoeding van de gehele schade mag veroordelen met vermindering van het aandeel dat aan het eigen toedoen van de werknemer valt toe te schrijven. Hiermee aanvaardde de Hoge Raad, volgens het persbericht van de griffie, het leerstuk van de proportionele aansprakelijkheid. Advocaat Kortmann schrijft in het Nederlands Juristenblad dat dit arrest voldoende aanwijzingen biedt dat de Hoge Raad welbewust heeft gekozen voor een systeem van gedeeltelijke aansprakelijkheid, maar niet voor proportionele aansprakelijkheid. Dit omdat van proportionele aansprakelijkheid alleen sprake is als zij in evenredig verband staat tot het theoretische aandeel van de aansprakelijke persoon. In het arrest is nergens te lezen dat Nefalits aansprakelijkheid in principe beperkt blijft tot haar theoretische aandeel. De Hoge Raad houdt de werkgever verplicht tot vergoeding van de “gehele schade van de werknemer”. Het Britse “House of Lords” heeft kort geleden daarentegen wel het systeem van proportionele aansprakelijkheid aanvaard door te stellen dat een werkgever uitsluitend aansprakelijk kan worden gesteld voor het asbestblootstellingsrisico dat hijzelf heeft veroorzaakt.

In Letselschademagazine vragen advocaten van Kampen en Mac Lean zich af waarom de Hoge Raad 55% aanhoudt als verdeling van de aansprakelijkheid. Nu op grond van art. 7:658 BW is komen vast te staan dat blootstelling aan asbest de longkanker heeft kunnen veroorzaken, is daarmee immers in beginsel 100% aansprakelijkheid gegeven en niet 55%. Nefalit heeft immers geen bewijs aangedragen dat de mogelijk andere oorzaak “het roken” ook de schade zou hebben kunnen veroorzaken. Het resultaat van dit arrest is daarmee in beginsel gunstig voor werkgevers en verzekeraars, die onder druk staan van een stijging van bedragen die per claim uitgekeerd moeten worden. Bron: Kortmann, J.S. (2006). Karamus/Nefalit: proportionele aansprakelijkheid? NJB 26, 1404-12. Kampen, T.A.van & Mac Lean, M. (2006). Proportionele aansprakelijkheid: verdeling van aansprakelijkheid of van schade? Letselschademagazine Bulletin 2006, 4. Meer stichtingpiv.nl

Een Siciliaanse rechter heeft acht voormalige bazen van Eternit veroordeeld tot gevangennisstraffen van in totaal 20 jaar wegens verzuim om werknemers in de Siciliaanse fabriek te informeren over de gevaren van asbest. Onder de veroordeelden was de Belg Karel Vinck die in de jaren 70 aan het hoofd van Eternit Italië stond en later leiding gaf aan de het Belgisch Nationale Spoorwegbedrijf, de SNCB. Hij kreeg drie jaar voorwaardelijk wegens doodslag, maar gaat in beroep. In de Belgische krant De Tijd van 24 juni licht hij hij in een interview uitgebreid toe waarom hij zich als mens en als industrieel oneerlijk behandeld voelt door de rechter en door sommige media. Bron: De Tijd, 24 juni 2006 en Europees vakbondsinstituut Hesa, mail 28 juni 2006.

Vijf asbestslachtoffers en drie nabestaanden hebben de Japanse overheid aangeklaagd wegens nalatigheid bij het invoeren van beschermende maatregelen tegen het gebruik van asbest. Zij menen dat de Japanse overheid al 70 jaar op de hoogte is van de gezondheidsrisico’s van asbestblootstelling, naar aanleiding van een onderzoek in de Sennan-regio tussen 1937 en 1940. De overheid wachtte echter veel te lang met de invoering van beschermende maatregelen. De betreffende slachtoffers komen niet in aanmerking voor de financiële compensatie-regeling die de Japanse overheid onlangs afkondigde. Bron: Mainichi Daily News, 26 mei 2006.

Schoonmaakbedrijf Bovis Lend Lease heeft al 5000 claims ontvangen wegens longklachten bij (ex-)werknemers die onvoldoende beschermd waren tegen gevaarlijke stoffen (o.a. asbest) bij de schoonmaak van “Ground Zero” vlak na 11 september 2001. Bron: The Australian, 6 juni 2006.

Het Britse “House of Lords” heeft begin mei een ruling afgekondigd die stelt dat asbestslachtoffers of hun nabestaanden alle werkgevers aansprakelijk moeten stellen waar zij mogelijk met asbest in aanraking zijn geweest. Voorheen kon men, net als in Nederland, een volledige schadevergoeding eisen van de zogenaamde “meest gerede werkgever”.Vanaf nu moet deze verdeeld worden over de verschillende werkgevers, gebaseerd op de lengte van de tijd die een werknemer bij de betreffende werkgever aan asbest is blootgesteld. Een werkgever is daarmee uitsluitend aansprakelijk voor het blootstellingsrisico dat hijzelf heeft veroorzaakt. Bron: British Lung Foundation, 4 mei 2006. Meer http://www.lunguk.org/news.asp#202