Nieuwsarchief

In twee verschillende zaken oordeelt het Gerechtshof Amsterdam in hoger beroep dat als alle gezichtspunten in combinatie met elkaar worden bezien het beroep op verjaring van de rechtsopvolger van de oud-werkgever naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid terecht is.
In beide gevallen oordeelt het hof ook dat er geen feiten en/of omstandigheden zijn aangevoerd of gebleken op grond waarvan gezegd kan worden dat sprake is van een hoge mate van verwijtbaarheid, waarbij het hof mede in aanmerking neemt dat de werkgevers niet asbestproducerende, niet asbestverwerkende ondernemingen exploiteerden. In een van de twee gevallen oordeelt het hof dat een vordering tot schadevergoeding onvoldoende voortvarend is ingesteld, ook al heeft de bemiddeling door het IAS termijnschorsend gewerkt. De eerste zaak (d.d. 15/12/09) betreft de claim van een nabestaande van een man die tussen 1960 en 1975 bij een Technisch Bureau in dienst was geweest en daar aan asbest was blootgesteld. Deze man overleed in 2006 aan mesothelioom. In het tweede geval gaat het om een nabestaande van een machinebankwerker die tussen 1955 en 1972 in dienst van het bedrijf was geweest en eveneens in 2006 aan mesothelioom is overleden. Bron: Jure; Gerechtshof Amsterdam, LJN BL3708 d.d. 15 december 2009 en LJN BL3742 d.d. 19 januari 2010.

De kantonrechter Venlo oordeelt dat het beroep op verjaring van een werkgever naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is.
Ook het verweer dat de werkgever niet bekend hoefde te zijn met het gevaar van asbestose als gevolg van de blootstelling aan wit asbest wordt niet overgenomen omdat de werkgever ter onderbouwing van dit standpunt geen wetenschappelijke/maatschappelijke publicaties heeft overgelegd en zodoende niet heeft voldaan aan de op haar rustende stelplicht. Bron: Kantonrechter Venlo, 10 februari 2010, BL3084.

Omdat de asbestblootstelling in dit geval beperkt bleef tot een werkdag per 14 dagen behoefde een werkgever tussen 1962 en 1966 (nog) geen maatregelen te nemen om de werknemer tegen asbestose te beschermen.
Begin jaren 60 was algemeen bekend dat langdurige en intensieve blootstelling aan asbest asbestose kon veroorzaken. De werkgever had toen echter nog niet kunnen weten dat werknemers ook bij minder intensieve blootstelling beter beschermd dienden te worden. Daar komt, volgens de rechter, bij dat de vordering verjaard is. Hoewel er omstandigheden kunnen zijn om een verjaringstermijn niet toe te passen, is in dit geval toepassing van de verjaringstermijn niet onaanvaardbaar. De kantonrechter Utrecht oordeelt daarom de rechtsopvolger van een bouwbedrijf niet aansprakelijk voor de gezondheidsschade van een oud-medewerker die van 1962 tot 1966 als metselaar asbesthoudende bouwmaterialen op maat had gezaagd. De man overleed in 2006 aan de ziekte mesothelioom. Bron: Kantonrechter Utrecht, 3 februari 2010, nr. 606219.

De Michelingroep is door het Franse Tribunaal voor Sociale Verzekeringen veroordeeld voor ernstige nalatigheid wegens blootstelling aan asbest van medewerkers in de fabriek in Golbey in de Vogezen.
In oktober 2009 dienden 10 inmiddels zieke medewerkers een claim in bij Michelin. Volgens de rechter wist het bedrijf dat er asbest in de fabriek zat. Het nam echter geen maatregelen om de medewerkers tegen blootstelling te beschermen. Bron: ANSA, 25 januari 2010.

De rechtbank in Alkmaar heeft op 8 februari warenhuis Vroom & Dreesmann vrijgesproken in een asbestzaak die tegen het warenhuis liep.
Het Openbaar Ministerie (OM) eiste een geldboete van 60.000 euro omdat V&D in een dependance van een filiaal van het warenhuis in Hoorn willens en wetens haar personeel en winkelend publiek aan asbest zou hebben blootgesteld. Volgens de rechtbank was er echter onvoldoende bewijs dat het bedrijf handelde in strijd met de Arbeidsomstandighedenwet. Enkel de aanwezigheid van asbest in het plafond van het pand is geen bewijs dat werknemers en bezoekers van dit winkelfiliaal in levensgevaar waren of dat er ernstige schade aan de gezondheid te verwachten was. Bron: Telegraaf, rtvnh, 8 februari 2010

Ook al heeft een werkgever tegenover de werknemer in de periode 1959-1966 de zorgplicht geschonden, kan hieruit niet zonder meer worden afgeleid dat ook tegenover de zoon, de huisgenoot, een norm is overschreden.
De rechtbank Rotterdam erkent daarom het beroep op verjaring van de rechtsopvolger van een asbestfabriek naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid. Doorslaggevend acht de rechtbank in dit geval gezichtspunt c, verwijtbaarheid. Immers, kennis omtrent de gevaren van het werk met asbest voor de werknemers impliceert niet dat ook bekend was dat reeds het meenemen van een enkel kristal in het haar of de kleding tot mesothelioom bij de gezinsleden van die werknemers kon leiden. Daarvan behoefde de werkgever destijds in redelijkheid niet op de hoogte te zijn. De zoon was in het huis waar hij met zijn vader woonde blootgesteld aan asbestvezels in de kleding, in het haar en/of op de huid van zijn vader, die daar beland zijn als gevolg van de werkzaamheden van [vader] in dienst van de asbestfabriek. Omdat de werkkleding niet via het bedrijf gereinigd werd en de werkgever geen douchegelegenheid aan haar werknemers beschikbaar stelde zijn de huisgenoten van [vader] aan asbest blootgesteld, met mesothelioom voor de zoon als gevolg. Bron: Rechtbank Rotterdam, 8 juli 2009.

De Italiaanse overheid zal zich moeten verantwoorden in het asbestproces tegen twee oud-bestuurders van voormalig asbestproducent Eternit.
De staat wordt er van beschuldigd te weinig controle te hebben uitgeoefend op de activiteiten van de vestigingen van het bedrijf in dat land. Volgens de advocaat van de slachtoffers heeft het bedrijf een Europese richtlijn rond asbest niet nageleefd. Als er controles zouden hebben plaatsgevonden, was er niet zo’n catastrofe gebeurd, aldus de advocaat. Volgens de slachtoffer-vertegenwoordigers zijn inmiddels ongeveer 2.000 mensen aan de asbestbesmetting overleden en zijn er 800 ziek. Het gaat om voormalige werknemers van de vier Italiaanse Eternit-fabrieken in de periode 1973-1986. Bron: De Tijd Belgie, 19 november 2009.

De kantonrechter Leeuwarden honoreert een beroep op verjaring omdat de werkgever zich door allerlei omstandigheden in redelijkheid niet tegen de ingestelde vordering kan verweren.
Het betreft de zaak van de nabestaande van een man die, volgens een getuige, tussen 1963 en 1967 als cv-monteur bij de werkgever aan asbest was blootgesteld. De kantonrechter beschouwt gezichtspunt e dat de werkgever niet naar redelijkheid nog de mogelijkheid heeft zich tegen de vordering te verweren, als het meest verstrekkend in zijn beoordeling. Bron: Rechtspraak.nl. Sector kanton Rechtbank Leeuwarden BK4078, 13 november 2009.

De gemeente Rijswijk en stadsdeel Amsterdam Noord zijn beide veroordeeld tot een boete van 10.000 euro wegens overtreding van milieu-wetgeving bij het laten uitvoeren van werkzaamheden met asbest.
De gemeente Rijswijk had groen licht gegeven voor de sloop van een school, terwijl er nog geen asbestinventarisatierapport was opgesteld. Stadsdeel Amsterdam Noord had werkzaamheden laten uitvoeren op een terrein dat was verontreinigd met asbest, terwijl men wist dat daardoor schade aan het milieu kon ontstaan. Bron: AD, 6 oktober 2009, Het Juridisch Dagblad, 24 november 2009.

De Amerikaanse afvalverwerker KBR is door meer dan 200 oud-militairen en medewerkers aangeklaagd wegens blootstelling aan gevaarlijke stoffen, waaronder asbest.
Het bedrijf verbrandde sinds 2004 in Afghanistan en Irak afval in open lucht groeven in de nabijheid van de legerbases. Bron: Pharma Investments, Ventures & Law Weekly, 29 november 2009.