Omdat de asbestblootstelling in dit geval beperkt bleef tot een werkdag per 14 dagen behoefde een werkgever tussen 1962 en 1966 (nog) geen maatregelen te nemen om de werknemer tegen asbestose te beschermen.
Begin jaren 60 was algemeen bekend dat langdurige en intensieve blootstelling aan asbest asbestose kon veroorzaken. De werkgever had toen echter nog niet kunnen weten dat werknemers ook bij minder intensieve blootstelling beter beschermd dienden te worden. Daar komt, volgens de rechter, bij dat de vordering verjaard is. Hoewel er omstandigheden kunnen zijn om een verjaringstermijn niet toe te passen, is in dit geval toepassing van de verjaringstermijn niet onaanvaardbaar. De kantonrechter Utrecht oordeelt daarom de rechtsopvolger van een bouwbedrijf niet aansprakelijk voor de gezondheidsschade van een oud-medewerker die van 1962 tot 1966 als metselaar asbesthoudende bouwmaterialen op maat had gezaagd. De man overleed in 2006 aan de ziekte mesothelioom. Bron: Kantonrechter Utrecht, 3 februari 2010, nr. 606219.