Gerrit Kamp (69), oud-onderhoudsmonteur met mesothelioom
De sportieve Gerrit Kamp uit Nieuwendijk hield van zijn werk en was ook daarbuiten zeer actief. ‘Dertig jaar lang heb ik dagelijks vijftien kilometer heen en terug naar mijn werk gefietst’, blikt hij terug op de tijd dat hij nog fit en gezond was. ‘In de vrije uren was ik regelmatig in mijn volkstuintje. Het onderhoud aan het huis deed ik zelf. Op zaterdag ging ik naar de voetbalclub om mijn kleinzoon te zien spelen. Maar helaas, dat kan en dat mag nu allemaal niet meer.’
In de zomer van 2022 merkt Kamp dat er iets mis is. Hij voelt een lichte druk op zijn ribben. ‘Een raar gevoel dat ik niet kon thuisbrengen, dus ben ik naar de huisarts gegaan. Nog dezelfde middag werden röntgenfoto’s gemaakt. Ik werd naar een andere kamer gebracht, waar er een kleine twee liter vocht uit mijn longen werd gehaald. Op basis van CT-scans en stukjes weefsel uit mijn longen, kwamen de artsen erachter dat het asbestkanker is. Ik ben niet zo snel zenuwachtig, maar toen ik de diagnose kreeg schrok ik wel heel erg.’
Kamp valt vervolgens van het ene ongeluk in het andere. In het Erasmus MC krijgt hij immuuntherapie, maar dat kan zijn lichaam niet aan. Hij wordt benauwd en belandt met een ontsteking aan zijn hartspier in het ziekenhuis. ‘Vervolgens heb ik een zeer hoge dosis prednison gekregen om mijn bloedwaarden naar beneden te brengen, maar daardoor is mijn achillespees voor de helft opgevreten. Nu zit ik ook nog In het gips.’
De meest logische verklaring voor zijn ziekte ligt in het werk als onderhoudsmonteur. In de jaren zeventig voert hij in twee fabrieken in Dordrecht reparaties aan machines en leidingen uit. Hij werkt met asbestkoord, moet geregeld snijden in asbesthoudend materiaal en repareert leidingen omhuld met asbestisolatie. ‘Maar beducht voor een asbestziekte in de jaren daarna? Dat ben ik nooit geweest. Het is al zo lang geleden en je denkt: het zal toch allemaal wel meevallen? Je weet wel dat je met asbest hebt gewerkt, maar dat was ook weer niet elke dag. Eigenlijk denk je er niet meer aan.’
Op grond van de regeling TAS heeft Kamp de tegemoetkoming ontvangen. Zijn oud-werkgever heeft de aansprakelijkheid erkend en het IAS bemiddelt voor een hoger schadebedrag. Kamp heeft een aantal offertes opgevraagd om de precieze hoogte vast te stellen. ‘De tuin moet worden geëgaliseerd en aangepast, zelf kan ik dat niet meer. Zo zijn er meer van die dingen, zoals het schilderwerk en de ziektekosten die jaarlijks terugkomen. Een scootmobiel is in bestelling, zodat ik me buiten wat beter kan verplaatsen. Wat meer zelfstandigheid zonder elke keer mijn vrouw lastig te hoeven vallen, dat is wat ik hoop. De uitwedstrijden worden wat lastig, maar ik wil dan toch zeker weer naar de thuiswedstrijden van mijn kleinzoon kunnen gaan.’