Slachtoffers in beeld

Het Instituut Asbestslachtoffers heeft sinds 2000 inmiddels meer dan 10.000 asbestslachtoffers bemiddeld. Hier vindt u verhalen van enkelen van hen over hoe zij hun ziekte en de bemiddeling van het IAS hebben ervaren. Zij zijn in de afgelopen jaren door het IAS geholpen bij hun aanvraag voor een tegemoetkoming en bemiddeling met een werkgever.

Sinds 2020 voert het Instituut Asbestslachtoffers ook de regeling uit voor slachtoffers met de schildersziekte. Deze regeling staat beschreven op de website van het OPS-loket. Lees hier het verhaal van Piet Kootje.

Gerrit Kamp, oud onderhoudsmonteur

‘Het is al zo lang geleden en je denkt: het zal toch allemaal wel meevallen? Je weet wel dat je met asbest hebt gewerkt, maar dat was ook weer niet elke dag. Eigenlijk denk je er niet meer aan.’

Freek Mombarg, oud timmerman

‘Na de diagnose heb je zoiets van: we moeten verder’

Mieke Peijters-Devilliers, oud calculator

‘Wie moet je aanspreken als het bedrijf niet meer bestaat?’

Jacoba Geerts, oud kleuterleidster

‘Op internet heb ik gevonden dat in Vlissingen relatief veel asbestkanker voorkomt, ook bij mensen die niet met asbest hebben gewerkt. In hoeverre mijn vader het heeft meegenomen of het in de lucht zat, zullen we wel nooit weten.’

Joop van der Schild, oud tegelzetter

‘Al die jaren heb ik er met plezier gewerkt. Maar de arbeidsomstandigheden waren natuurlijk niet goed, al neem ik mijn ziekte niemand kwalijk.’

Frans Swanink, oud servicemonteur

‘Toen ik achttien was, wist ik al wat ik wilde worden. Servicemonteur, maar dan wel internationaal. Over de wereld heen zwerven, liefst met grote uitdagingen. Alles wat ik van het leven wilde is uitgekomen, alleen dit had ik niet gewild.’

Meer persoonlijke verhalen