Warenhuis Marks & Spencer heeft van de Britse rechter 1 miljoen pond boete gekregen omdat het verzuimd heeft tijdens twee renovaties klanten en werknemers tegen risico s van asbestblootstelling te beschermen. Bron: Bournemouth Echo, 28 september 2011.
Medewerkers van vier Britse verzekeraars krijgen een bonus op het moment dat ze er in slagen de compensatie van asbestslachtoffers te beperken. Het gaat in totaal om vorderingen van 25000 families met een lid dat mesothelioom heeft of daaraan is overleden. De vier verzekeraars proberen in hoger beroep voor elkaar te krijgen dat werkgeversaansprakelijkheid pas gaat gelden vanaf het moment dat de ziekte mesothelioom zich openbaart en niet vanaf het moment dat asbestblootstelling heeft plaatsgevonden, gemiddeld 40 jaar eerder. Volgens een woordvoerder van het Britse Verbond van Verzekeraars wordt dit standpunt van de vier maatschappijen als controversieel gezien en door de meeste verzekeraars niet gedeeld. Bron: The Independent on Sunday, 15 oktober 2011.
Ondanks verjaring van de vordering is voormalig asbestproducent Eternit aansprakelijk, omdat het bedrijf heeft nagelaten te waarschuwen voor het gevaar van gebruik van asbestafval afkomstig van de fabriek. Dat stelt het gerechtshof in Arnhem in hoger beroep. De zaak was aangespannen door de weduwnaar van een 2004 aan mesothelioom overleden vrouw. De vrouw was via het erf van haar ouderlijk huis aan asbest blootgesteld. Dat erf was in 1958, 1960 en 1963 met van Eternit afkomstig asbesthoudend bedrijfsafval verhard. Bron: Hof Arnhem, 9 augustus 2011, LJN: BR5350.
Advocate Dufour concludeert in juridisch vakblad PIV-Bulletin dat de regels uit -kort gezegd- De Schelde/Eternit/Hertel- jurisprudentie niet een op een toegepast kunnen worden op vorderingen van (oud-)leerkrachten met mesothelioom op schoolbesturen. Dit omdat de intensiteit en duur van de asbestblootstelling niet in de buurt komt van de blootstelling in de industrie en een schoolbestuur qua kennis van de gevaren verbonden aan asbest niet op een lijn kan worden gesteld met de kennis van grote werkgevers in de risico-industrie.
Eerder dit jaar besloot het kabinet dat eigenaren van schoolgebouwen van voor 1994 nog een jaar de tijd hebben om een asbestinventarisatie uit te laten uitvoeren. Een grondige en gedetailleerde uitgevoerde inventarisatie zal van belang zijn om een mogelijke aansprakelijkheidsvraag bij mesothelioom te kunnen beantwoorden. Bron: L.C. Dufour, PIV-Bulletin 5, juni 2011.
Een man uit Amsterdam is veroordeeld tot een boete van 500 euro, waarvan de helft voorwaardelijk. Hij stripte zijn pand zonder sloopvergunning en zonder asbest-inventarisatierapport. Een controleur legde de werkzaamheden stil en nam twee monsters uit de container met afval. daarin werd geen asbest gevonden. Op de zoldervloer werd later wel asbeststof aangetroffen. De man moest 6500 euro aan extra kosten uittrekken, onder meer om een asbestverwijderingsbedrijf in te schakelen. Bron: Haarlems Dagblad, 13 juli 2011.
Een bouwmaterialenhandel heeft zijn zorgplicht niet geschonden omdat het bedrijf niet verplicht was te waarschuwen voor de risico s van de asbestcementgolfplaten die het tussen 1982 en 1984 zou hebben verkocht. Dergelijke producten mochten destijds vrijelijk en zonder enige beperking in het verkeer worden gebracht. Bron: rechtbank Almelo, 27 april 2011, LJN:BQ4019.
De Rotterdamse kantonrechter oordeelt een scheepsbouwer niet aansprakelijk wegens verjaring van de vordering. Het betreft de zaak van de nabestaande van een aan mesothelioom overleden oud-werknemer. De man had tussen 1957 en 1961 als scheepsbeschieter aan asbest blootgestaan. De vordering wordt afgewezen omdat diverse gezichtspunten (arrest HR, 28 april 2000) in het nadeel van de nabestaande uitvallen: de gevorderde vergoeding komt ten gunste van de nabestaande niet van het slachtoffer zelf (a), er is al een vergoeding betaald via de Regeling TAS (b), de werkgever kan zich in redelijkheid nauwelijks verweren op het punt van de aansprakelijkheid en de verwijtbaarheid (e) en de vordering van de nabestaande is niet voortvarend genoeg ingesteld (g). Bron; rechtbank Rotterdam, 21 januari 2011, LJN: BQ3062.
In hoger beroep oordeelt het Hof Arnhem dat een koper beroep kan doen op non-conformiteit indien hij heeft aanvaard dat er op een aantal plaatsen in de woning (mogelijk) asbest aanwezig is en na de koop blijkt dat nog meer asbest gevonden wordt. De zaak gaat om de aanwezigheid van niet-hechtgebonden asbest die normaal gebruik van de woning in de weg staat, omdat dit een onaanvaardbaar gezondheidsrisico oplevert. Kopers hoefden niet te weten of te begrijpen dat bijna alle binnenwanden asbest zouden bevatten, aldus het Hof. Verkopers dienen de schade van kopers te vergoeden. Bron: RVR 2011/36; Hof Arnhem, 14 december 2010.
Normaal gesproken wordt in het Britse recht het but for- ofwel conditio sine qua non-principe toegepast. Volgens dit principe is het aan de eiser om met meer dan 50% waarschijnlijkheid te bewijzen dat er een verband is tussen een bepaalde oorzaak en de geleden schade. Omdat dit bewijs voor veel slachtoffers een niet te nemen horde kan vormen is het leerstuk van de material increase of the risk of contraction of the disease tot ontwikkeling gekomen. Bij mesothelioomzaken legt de wetgever op basis van dit principe dwingend een volledige hoofdelijke aansprakelijkheid op aan iedereen die een ander onrechtmatig blootstelt aan asbest door middel van een material increase of risk of for any other reason. Onlangs oordeelde het Britse hooggerechtshof in dit kader een bedrijf volledig aansprakelijk voor de ziekte mesothelioom bij een vrouw. De kans dat de asbestblootstelling bij dit bedrijf de oorzaak was van de ziekte bij deze vrouw was 18% hoger dan op grond van normale omgevings-blootstelling kon worden verwacht. Daarmee wordt de slachtofferbescherming bij mesothelioomzaken optimaal, maar worden, volgens Drion, de causaliteitsregels wel heel extreem opgerekt. Bron: Drion, C.E. (2011). NJB, 2011-16, 793.
Een 60-jarige timmerman krijgt 50.000 euro schadevergoeding omdat hij door zijn werk asbestose, een stoflongziekte heeft gekregen. FNV Bureau Beroepsziekten heeft dit via een schikking met de verzekeraar van de werkgever geregeld. De man had als werknemer van een bouwbedrijf twintig jaar lang onderhoudswerk gedaan bij ruimtevaartonderneming ESTEC in Noordwijk. Gedurende deze periode moest hij heel vaak plafondplaten vervangen waarboven asbest zat. Het IAS werkt momenteel samen met sociale partners aan een compensatieregeling voor mensen met deze ziekte. Bron: FNV, 18 mei 2011.
