Nieuwsarchief

De verbouwing van de Albert Heijn in een winkelcentrum in Veenendaal zou in een weekend moeten worden afgerond. Uiteindelijk duurde het maanden voordat Albert Heijn en omringende winkels weer open konden. Oorzaak: ernstige asbestbesmetting. Begin 2013 oordeelde de rechter dat zowel huurder Ahold als gebouweigenaar ING aansprakelijk zijn. Beide partijen draaien nu op voor de geleden schade. Voor sommige betrokken winkeliers was dat te laat: zij zijn failliet gegaan door het gemis aan omzet gedurende 3 maanden. Bron: Inspectie SZW Nieuwsbrief Asbest, 30 mei 2013.

Voormalig asbestverwerker Eitanit Construction Products moet de helft van de kosten betalen om de asbestvervuiling in Noord Israel te verwijderen. Dit bevestigt het Israelische Hooggerechtshof in hoger beroep en volgt daar mee het principe dat de vervuiler moet betalen. Eitanit had gesteld dat het bedrijf niet de werkelijke vervuiler was en dat het niet correct was het bedrijf zonder bewijs aansprakelijk te houden en andere partijen daarvan uit te sluiten. Bron: International Ban Asbestos Secretariaat, 20 mei 2013.

Woningbouwcorporatie Woonbron krijgt geen 40 miljoen euro schadevergoeding van de Poolse overheid. Woonbron had de claim ingediend omdat Polen de oplevering van het cruiseschip SS Rotterdam fors had vertraagd, maar het Europese Hof in Straatsburg wees de claim af. Dat meldde een woordvoerder naar aanleiding van een bericht in het Financieele Dagblad.

Het schip lag in 2006 in de haven van de Poolse stad Gdansk, waar het opgeknapt zou worden. Het schip bleek echter vol met asbest te zitten, moest vertrekken en mocht vervolgens niet terugkeren. Dat laatste was wel de afspraak met de Polen. Het werd vervolgens in Duitsland opgeknapt. Bron: ANP, 22 maart 2013

Een bedrijf uit Yerseke krijgt van de rechtbank in Middelburg een boete van 10.000 euro, waarvan de helft voorwaardelijk. Het bedrijf had bij werkzaamheden met asbest een lintafzetting verwijderd zonder dat de arbeidsinspectie daar toestemming voor had gegeven. Bron: PCZ, 29 maart 2013.

De asbestcrisis in Kanaleneiland is mogelijk veroorzaakt door een onderaannemer die zonder medeweten van de hoofdaannemer door de asbestverwijderaar is ingeschakeld. De hoofdaannemer en asbestverwijderaar zijn in een loopgravenoorlog beland over de aansprakelijkheid voor de crisis. Woningcorporatie Mitros heeft de rekening voor de circa zes miljoen euro asbestschade al bij beiden neergelegd. Maar nu blijkt er nog een derde partij te zijn, die door de asbestverwijderaar aan het werk is gezet. De hoofdaannemer wist hier niet van. Tot nu toe is onduidelijk gebleven wie precies op het dak van de flat aan de Stanleylaan heeft gewerkt aan de verwijdering van de gevaarlijke asbest kitranden. Uit het onderzoek van de Commissie Jansen blijkt dat al snel na het begin van het werk duidelijk was dat er asbest achter de kitrand zat. Bron: AD/Utrechts Nieuwsblad, 22 maart 2013.

Een rechter uit de staat Montana kent de advocaten die asbestslachtoffers van de Grace mijn in Libby Montana hebben bijgestaan meer dan 4 mln us-dollar compensatie voor onkosten toe: 20% van het totale bedrag van de schikking met Grace & co. Sommige slachtoffers vonden dit bedrag excessief. Zij vroegen de rechter het bedrag toe te kennen aan medische zorg voor de meer dan 220 mensen die door de asbest ziek zijn geworden. Bron: AP, 5 april 2013.

In het tijdschrift European Review of Private Law wordt in vier artikelen de stand van zaken in de aansprakelijkheid in het asbestletselschaderecht in Nederland, Duitsland, Italie en Tjechie beschreven. Daarbij wordt een relatie gelegd met de Fairchild, Sienkiewicz en Barker zaken die in Groot Brittannie voor een belangrijke doorbraak hebben gezorgd. Bron: Samii, S.M. & Keirse, A.; Coggiola, N.; Wagner, G; Tichy, L. (2013).

Wat deed je in de jaren zeventig als je een stukje asbest nodig had? Je kocht een grote plaat, pakte een figuurzaag en je maakte de vorm die je nodig had. Oud-topambtenaar Jan Willem Henfling vindt het onbegrijpelijk dat het gerechtshof in Den Haag onlangs bepaalde dat twee voormalige Rotterdamse scheepswerven verantwoordelijk zijn voor asbestkanker bij gepensioneerde werknemers, voor een besmetting die beide mannen in de vroege jaren vijftig al moeten hebben opgelopen. Volgens het hof begint de aansprakelijkheid al in 1948, toen asbestose (stoflongen door het inademen van asbestvezels) in Nederland officieel werd erkend als beroepsziekte.Vanaf dat moment kenden werkgevers een van de risico’s van asbest en hadden zij hun werknemers moeten beschermen, aldus het hof in twee arresten, die overigens nog niet onherroepelijk zijn. Er staat nog cassatie open bij de Hoge Raad. Henfling vraagt zich af hoe redelijk het, moreel gezien is, werkgevers nog aansprakelijk te houden voor de gevolgen van iets dat destijds door niemand echt serieus werd genomen. Met de wetenschapppelijke kennis van nu is het makkelijk juridisch oordelen over vroeger, zegt Henfling. Maar tussen iets kunnen weten op basis van wetenschappelijke informatie en het in de praktijk toepassen van die kennis, bestaat een enorme kloof. Bron: Trouw, 12 januari 2013.

Een man is door de rechtbank veroordeeld tot een boete van ruim 11.000 euro. Hij liet vier tieners een schuur vol asbest slopen. De rechter legde hem ook een voorwaardelijke celstraf van vier weken op. Volgens de rechtbank beging de man maar liefst vijf overtredingen: slopen zonder vergunning, slopen zonder asbestinventarisatierapport, milieuverontreiniging en overtreding van de arbeidsomstandighedenwet. Bron: ANP/Cobouw, 12 december 2012.

Op grond van een uitspraak van het Landesgericht Berlijn kunnen Duitse verhuurders nu al aansprakelijk gehouden worden voor toekomstige gezondheidsschade bij hun huurders, indien er sprake is van asbest in slechte staat in een woning. Een moeder van drie kinderen had een zaak aangespannen tegen haar woningcorporatie. De rechter oordeelt dat haar drie kinderen recht hebben op schadevergoeding tot 100.000 euro per persoon, als zij in de toekomst ziek worden door de asbestblootstelling die in de woning heeft plaatsgevonden. Bron: Berliner Morgenpost, 12 januari , B.Z., 1 maart 2013.