Volgens een schatting kregen tussen 1997 en 2008 jaarlijks bijna 1800 Britten, 3 op de 100.000, de diagnose asbestose, een chronische stoflongziekte door blootstelling aan asbest. De jaarlijkse incidentie neemt sinds 2006 af. Bron: Amar, R.K. e.a. (2012).
Asbest en bouw.nl wijst op de vaak onverwachte asbestrisico s bij verbouwing van huizen. Een belangrijke risicogroep is de doe-het-zelver. Bij veel kleine of grote verbouwingen in huizen/gebouwen van voor 1993 (asbestverdacht) is het risico aanwezig dat er asbestmateriaal vrijkomt. De ideale situatie zou zijn dat elke huiseigenaar een asbestinventarisatie laat doen en op de hoogte is van de risicoplekken in zijn huis. En als hij dan met die risicoplekken bezig gaat dat hij ook weet welke voorzorgsmaatregelen/aanpak nodig zijn. De praktijk is echter anders: huiseigenaren weten niet of en waar het asbest in hun huis zit en wat de risico’s zijn. Engeland heeft al vele jaren uitgebreide campagnes die waarschuwen voor de gevaren van asbest. Volgens recent onderzoek van de British Lung Foundation wist slechts 22% van de ondervraagden dat alle vormen van asbest uiteindelijk werden verboden in de jaren 1990, terwijl 67% aangaf niet te weten hoe ze asbest in en om het huis zouden moeten herkennen. Bron: asbestenbouw.nl, 6 augustus 2012
Op basis van een analyse van het IAS, informatie van het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) en het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten (NCvB) komt NRC Next tot de conclusie dat de stelling dat in Nederland per jaar 900-1300 mensen door asbest overlijden waar is. Bron: NRC Next, 31 juli.
Sinds 1998 heeft de Universiteit van West Australie al vijf claims geschikt van werknemers die mesothelioom hebben gekregen. Een deel hangt samen met asbestblootstelling in de natuurkunde en scheikundegebouwen. Deze gebouwen zaten in de jaren 70 vol asbest dat als isolatiemateriaal werd gebruikt, o.a. voor bepaalde soorten branders. Bron: The West Australian, 7 juli 2012.
Amerikaanse mijnwerkers die in de staat New York talk hebben gewonnen, krijgen vaker dan gemiddeld mesothelioom. De talk was vervuild met tremoliet en antrophyliet asbestvezels. Bron: Finkelstein, M.M. (2012).
Asbestblootstelling was in 2004 in Groot Brittannie de belangrijkste oorzaak van beroepsgerelateerde kanker en verantwoordelijk voor bijna een derde (4216) van het totaal aantal beroepsgerelateerde kankers in dat jaar (13.598). Vooral werknemers in de bouw werden hierdoor getroffen. Bron: Rushton, L. e.a. (2012).
Myojin e.a. voorspellen dat de jaarlijkse sterfte aan mesothelioom in Japan tot 2027 toe zal blijven nemen. Het totaal aantal mensen dat tussen 2003 en 2050 aan de ziekte zal overlijden wordt geschat op 66.327 mensen. Dat aantal kan nog afnemen als de regelgeving goed nageleefd gaat worden. Bron: Myojin, T. e.a. (2012).
Het Amerikaanse National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH) laat in een figuur zien dat de jaarlijkse sterfte aan mesothelioom sinds 2005 afneemt. Bron: Niosh, maart 2012.
Linton e.a. bevestigen het verband tussen asbestcontact en mesothelioom aan de hand van een overzicht van asbestblootstellingsbronnen. Zij pleiten voor een wereldwijd asbestverbod omdat asbest nog steeds zowel in de werkomgeving als in het milieu duidelijke gevaren oplevert. Bron: Linton, A. e.a. (2012).
De mesothelioomsterfte is in Italie het hoogst in gebieden met veel activiteiten gerelateerd aan bouw (o.a. door de voormalige asbestcementindustrie) en in gebieden met veel scheepswerven. De effecten van beperkende regelgeving en het asbestverbod in 1992 zijn nog steeds niet zichtbaar in de jaarlijkse mesothelioomsterftecijfers. Dit komt door de lange latentietijd; het duurt 35 tot 40 jaar voordat iemand ziek wordt. Gatto en Di Tanna verwachten dat de jaarlijkse mesothelioomsterfte in Italie de komende 10 jaar nog toe zal blijven nemen. Furlan en Montarino voorspellen dat in Casale Monferrato, de stad waar een Eternit asbestfabriek was gevestigd de mesothelioomsterfte tot tenminste 2031 zal duren. In de komende twee decennia zullen er nog 505 mensen aan deze ziekte overlijden. Bron: Gatto, M.P. & Di Tanna, G.L. (2012); Furlan, C & Mortarino, C (2012).
