Nieuwsarchief

De marechaussee op Schiphol heeft een man overmeesterd die dreigde asbest te verspreiden. De man droeg beschermende kleding en een mondkapje en had een zak met een zandachtige substantie bij zich. Een ‘arrestatiehond’ schakelde de man uit waarna hij is opgepakt. Onderzoek wees uit dat de man geen asbest bij zich had. Hij wilde aandacht vragen voor het asbestprobleem, dat volgens hem door de woningcorporaties en de politiek wordt genegeerd. Aanleiding was de vondst van asbest in zijn tuin in Buitenveldert. Bron: Trouw, 19 januari. Parool, 28 januari 2008.

Zowel longarts Sinninghe Damste als wetenschapscommentator Simon Rozendaal noemen de asbest-opruimactie in Vroomshoop zwaar overdreven. Er is, volgens de longarts, niets aan de hand als je eens een keer een asbestvezel inademt. “Het heeft geregend, het is nat, de deeltjes slaan neer en 99 procent van het asbest ben je zo kwijt via het riool.” Sinninghe Damste meent dat de asbestverharding op wegen ‘mateloos veel gevaarlijker is dan wat nu in Vroomshoop aan asbest is verspreid. Volgens Rozendaal “verwekken de meeste zogenaamd kankerverwekkende stoffen helemaal geen kanker. In potentie zijn ze weliswaar mutageen dan wel carcinogeen maar in werkelijkheid niet, bijvoorbeeld omdat de concentraties waaraan mensen worden blootgesteld, miniem zijn. En bij asbest worden allerlei vormen, gevaarlijk en ongevaarlijk, op een hoop gegooid”. Na de brand in Vroomshoop werden ogenblikkelijk drie scholen gesloten. Het autoverkeer werd omgeleid, als maanmannetjes verklede schoonmakers bezetten het dorp en de bevolking mocht zich niet op straat begeven. Bron: Tubantia/Twentsche Courant 17 januari 2008, Elsevier 19 januari 2008.

De tijd tussen het eerste moment van asbestblootstelling en het moment waarop de ziekte mesothelioom wordt vastgesteld wordt steeds langer en is nu al gemiddeld 45 jaar. Bij werkgerelateerde blootstelling is de latentietijd gemiddeld korter dan bij mensen die via asbest in het milieu de ziekte opgelopen hebben. Dit concluderen Italiaanse onderzoekers na analyse van gegevens van 2544 patiënten die tussen 1993 en 2001 mesothelioom kregen. Bron: Marinaccio, A. et al.,(2007). Analysis of latency time and its determinants in asbestos related malignant mesothelioma cases of the Italian register. European Journal of Cancer. Dec.43(18):2722-8.

Marinaccio, A. et al.,(2007). Analysis of latency time and its determinants in asbestos related malignant mesothelioma cases of the Italian register. European Journal of Cancer. Dec.43(18):2722-8.

Italy was an important producer of raw asbestos until 1992 (when it was banned) and it is now experiencing severe public health consequences due to large-scale industrial use of asbestos in shipbuilding and repair, asbestos-cement production, railways, buildings, chemicals and many other industrial sectors. Latency of malignant mesothelioma generally shows a large variability and the relationship with the modality of asbestos exposure is still not fully clarified. We present an analysis of latency period among the case list collected by the Italian mesothelioma register (ReNaM) in the period of diagnosis 1993-2001 (2544 malignant mesothelioma (MM) cases with asbestos exposure history). Exposure is assessed retrospectively by interview. Statistical univariate analyses were performed to estimate median and variability measures of latency time by anatomical site, gender and diagnosis period. The role of diagnostic confidence level, the morphology of the tumour and the modalities of asbestos exposure were verified in a regression multivariate model. We found a median latency period of 44.6 years increasing in recent years with a linear trend. Anatomical site, gender and morphology were not relevant for MM latency time whereas a shorter latency period was documented among occupationally exposed subjects (43 years) with respect to environmentally and household exposed ones (48 years).

Gamble vond in epidemiologische studies geen ondersteuning voor de hypothese dat asbestblootstelling het risico op maag-darmkanker vergroot. Bron: Gamble, J., (2007). Risk of gastrointestinal cancers from inhalation and ingestion of asbestos. Regul. Toxicol. Pharmacol., DOI:10.1016/j.yrtph.2007.10.009.

Gamble, J., (2007). Risk of gastrointestinal cancers from inhalation and ingestion of asbestos. Regul. Toxicol. Pharmacol., DOI:10.1016/j.yrtph.2007.10.009.

This paper summarizes the weight of epidemiological evidence to evaluate the hypothesis that asbestos exposure is causally associated with increased risk of gastrointestinal (GI) cancers as suggested by Selikoff in an early study of insulation workers. This review looks at populations that develop GI cancers, namely stomach, colorectal, colon and rectal. Guidelines for assessing causality are strength of association, biological gradient and consistency of the associations. Exposure-response (E-R) was evaluated using three methods to estimate exposure. Rate Ratios (RRs) for lung cancer and percent of mesothelioma are used as surrogate measures of asbestos exposure for all the cohorts of exposed workers. Quantitative or semi-quantitative estimates of cumulative exposure to asbestos were also used to assess E-R trends and were compared to E-R trends for lung cancer and mesothelioma in individual studies. Surrogate measures are important since there are few individual studies that have assessed E-R. None of the various methods to estimate asbestos exposure yielded consistent E-R trends and the strength of the associations were consistently weak or non-existent for the four types of GI cancers. The epidemiological evidence detracts from the hypothesis that occupational asbestos exposure increases the risk of stomach, colorectal, colon, and rectal cancer.

Het Russische schip de Nisjnevolsjkiy is begin januari na een periode van maanden uit de haven van Velsen vertrokken. In augustus 2007 werd de bemanning van boord gehaald vanwege ernstige gezondheidsgevaren. Op het schip was een zodanig hoog percentage niet-hechtgebonden asbest aangetroffen, dat de opvarenden direct van boord moesten. Het schip lag sinds half juni in de haven van Velsen-Noord. De eigenaar was niet in staat om de kosten voor geleverde olie en verzorging bemanning te voldoen. De bemanningsleden sloopten hierop delen van het schip om om via de verkoop van materialen aan inkomsten te komen. Zo kwam ook asbesthoudend materiaal vrij. Inmiddels is het schip verkocht en met behulp van een sleepboot terug naar Rusland versleept. Bron: Het Financieele Dagblad, 8 januari 2008.

Sinds 1 januari dit jaar kunnen alle Australische asbestslachtoffers met de ziekte mesothelioom chemotherapeutische behandeling met het dure medicijn Alimta vergoed krijgen. Deze behandeling kost in Australië 20.000 Australische dollar per kuur (ca. 12.500 euro). In Australië worden jaarlijks ca. 600 gevallen van mesothelioom geregistreerd. Bron: Canberra Times, 1 januari 2008.

Bronchoalveolaire lavage (BAL) is te riskant en waarschijnlijk onvoldoende effectief voor het asbestarm maken van de luchtwegen. Dit meldt het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten (NCVB) in verband met twee medewerkers die enkele dagen asbestvezels hadden ingeademd tijdens onderhoudstimmerwerk. BAL is een methode om de luchtwegen schoon te maken. Bron: NCVB nieuwsbrief, december 2007. Meer http://www.beroepsziekten.nl/

In hoger beroep heeft een Franse rechter bevestigd dat bandenmaker Michelin verwijtbaar nalatig is geweest door het blootstellen van drie (ex-)werknemers aan asbest. Twee van de drie zijn inmiddels overleden. De uitspraak betekent dat Michelin, naast schadevergoeding, ook een maandelijkse uitkering aan de weduwen is verschuldigd ter hoogte van het salaris van de overleden echtgenoot. Bron: Forbes, 8 januari 2008. Meer http://www.forbes.com/

Asbestblootstelling verhoogt het risico op longkanker. Amfibool-asbestsoorten en verwerking door raffinage geven daarbovenop een extra risico. Er zijn situaties gevonden waarin beroepsmatige blootstelling aan chrysotiel (wit) asbest geen aanwijsbaar risico op longkanker gaf. Bron: Berry, G., Gibbs, G.W., (2007) An overview of the risk of lung cancer in relation to exposure to asbestos and of taconite miners. Regul. Toxicol. Pharmacol., doi:10.1016/j.yrtph.2007.09.012.

Berry, G., Gibbs, G.W., (2007) An overview of the risk of lung cancer in relation to exposure to asbestos and of taconite miners. Regul. Toxicol. Pharmacol., doi:10.1016/j.yrtph.2007.09.012.

Abstract
Exposure&ndash.response relationships between the relative risk of lung cancer and quantitative measures of exposure to asbestos are available from a number of epidemiological studies. Meta-analyses of these relationships have been published by Lash et al. (1997) [Lash, T.L., Crouch, E.A.C., Green, L.C., 1997. A meta-analysis of the relation between cumulative exposure to asbestos and relative risk of lung cancer. Occup. Environ. Med. 54, 254&ndash.263] and Hodgson and Darnton (2000) [Hodgson, J.T., Darnton, A., 2000. The quantitative risks of mesothelioma and lung cancer in relation to asbestos exposure. Ann. Occup. Hyg. 44, 565&ndash.601]. In this paper, the risks derived in these meta-analyses have been compared. Lash et al., concentrated on process and found that the risk of lung cancer increased as the asbestos is refined by processing. Hodgson and Darnton concentrated on fibre type and found that the risk was highest for exposure to amphibole asbestos (crocidolite and amosite), lowest for chrysotile and intermediate for mixed exposure. Some of the differences
between the conclusions from the two meta-analyses are a consequence of the choice of studies included. The range of asbestos types included in the studies in the analysis of Hodgson and Darnton was wider than that in Lash et al., enabling differences between fibre types to be analyzed more readily. There are situations where occupational exposure to chrysotile asbestos has shown no detectable increase in risk of lung cancer. Taconite miners have shown no increased risk of mortality due to lung cancer.

Volgens een overzichtsstudie geeft blootstelling aan de amfibool-asbestsoorten crocidoliet en tremoliet het hoogste risico op de ziekte mesothelioom. Het lijkt erop dat contact met chrysotiel (wit) asbest in pure vorm een zeer laag of nihil risico geeft op deze ziekte. Het verschil in schadelijkheid heeft vooral te maken met de lengte van de asbestvezels. Bron: Gibbs, G.W., Berry, G., (2007) Mesothelioma and asbestos, Regul. Toxicol. Pharmacol. (2007),doi:10.1016/j.yrtph.2007.10.003.

Gibbs, G.W., Berry, G., (2007) Mesothelioma and asbestos, Regul. Toxicol. Pharmacol. (2007),doi:10.1016/j.yrtph.2007.10.003.

Abstract
The current state of knowledge concerning mesothelioma risk estimates is reviewed. Estimates of the risk of mesothelioma exist for the commercial asbestos fiber types chrysotile, amosite and crocidolite. Data also exist on which to assess risks for winchite (sodic tremolite) and anthophyllite asbestos. Uncertainty in estimates is primarily related to limitations in measurements of exposure. Differences in the dimensions of the various fiber types and of the same fiber types at different stages of processing add a further complication. Nevertheless, in practical terms, crocidolite presents the highest asbestos related mesothelioma risk. The risk associated with sodic tremolite (winchite) appears to be similar.
In chrysotile miners and millers, the mesothelioma risk has been linked with exposure to asbestiform tremolite. Exposure to chrysotile in a pure form seems likely to present a very low if any risk of mesothelioma. While the majority of mesothelial tumors result from exposure to the asbestos minerals, there are other well established and suspected etiological agents.
While a practical threshold seems to exist for exposure to chrysotile, it is unlikely to exist for the amphibole asbestos minerals, especially for crocidolite. To date there is no indication of an increased risk of mesothelioma resulting from non-commercial fiber exposure in the taconite industry.