Nieuwsarchief

Minister Cramer van Vrom heeft geen aanwijzingen dat er met een bepaald doel asbest in speelgoed wordt verwerkt, noch dat speelgoed met asbest in de EU en Nederland ingevoerd zou worden of op de markt zou zijn. Dit concludeert zij in haar antwoord op kamervragen van CDA-kamerlid Vietsch d.d. 2 november jl. . Mevrouw Vietsch had deze vragen gesteld naar aanleiding van een bericht in de IAS-nieuwsbrief van oktober jl. Daarin stond vermeld dat de Canadese regelgeving toestaat dat asbest in speelgoed voorkomt. Dit betekent overigens niet dat asbest daadwerkelijk voor de productie van speelgoed wordt gebruikt. Volgens een woordvoerder van Health Canada (het federale departement voor Volksgezondheid) wordt in Canada geen asbesthoudend speelgoed verkocht. Bron: Kamervraag nr. 2070804030 d.d. 2 november jl., antwoordnr. 2007114795. Meer http://www.vrom.nl/

Italiaanse wetenschappers zijn er in geslaagd chrysotiel (wit) asbest onschadelijk te maken door toepassing van een combinatie van ultrasound techniek met oxaal zuur. Bron: Chemical Science, 11 oktober 2007. Meer http://www.rsc.org/

De Belgische journalisten Marleen Teugels, Nico Krols en Frieda Joris hebben een prijs gewonnen van de Vereniging Van Onderzoeks Journalisten (VVOJ) voor hun reeks artikelen over asbest in het Belgische weekblad Knack en in Het Laatste Nieuws, de grootste krant van Belgi&euml.. Ze schreven onder meer dat de Europese Commissie reeds in 1962 en 1966 de overheid en de bedrijven waarschuwde voor de kankerrisico’s van asbest. Daarmee werd ingegaan tegen de boodschap van de industrie dat er indertijd te weinig bekend was over de schadelijke gevolgen van asbest. Bron: ANP, VVOJ, november 2007. Meer http://www.vvoj.nl/

Onder vrouwen van (ex-)werknemers en omwonenden van een voormalige Italiaanse asbestcementfabriek komt de ziekte mesothelioom vaker dan gemiddeld voor. De onderzoeksgroep bestond o.a. uit 1780 vrouwen die tussen 1988 en 2003 met een man getrouwd waren die in de Eternit Fabriek van Casale Monferrato (Piedmont, Itali&euml.) werkte. Bij andere asbestziektes, zoals asbestgerelateerde longkanker werd geen hoger risico gevonden. De voormalige asbestfabriek was tussen 1907 en 1986 in werking in de plaats Casale Monferrate (Piedmont, Itali&euml.). Bron: Ferrante, D. et al., (2007). Cancer mortality and incidence of mesothelioma in a cohort of wives of asbestos workers in Casale Monferrato, Italy. Environmental Health Perspectives, 115, nr. 10, oktober 07, p. 1401-05. Maule M. et al, (2007). Modeling mesothelioma risk associated with environmental asbestos exposure. Environmental Health Perspectives, 115, nr.10, p.1066-71.

Ferrante, D. et al., (2007). Cancer mortality and incidence of mesothelioma in a cohort of wives of asbestos workers in Casale Monferrato, Italy. Environmental Health Perspectives, 115, nr. 10, oktober 07, p. 1401-05.
ABSTRACT
BACKGROUND: Family members of asbestos workers are at increased risk of malignant mesothelioma (MM). Although the hazard is established, the magnitude of the risk is uncertain, and it is unclear whether risk is also increased for other cancers. Few cohort studies have been reported.
OBJECTIVE: The &quot.Eternit&quot. factory of Casale Monferrato (Italy), active from 1907 to 1986, was among the most important Italian plants producing asbestos-cement (AC) goods. In this article we present updated results on mortality and MM incidence in the wives of workers at the factory.
METHODS: We studied a cohort of 1,780 women, each married to an AC worker during his employment at the factory but not personally occupationally exposed to asbestos. Cohort membership was defined starting from the marital status of each worker, which was ascertained in 1988 from the Registrar’s Office in the town where workers lived. At the end of follow-up (April 2003), 67% of women were alive, 32.3% dead, and 0.7% lost to follow-up. Duration of exposure was computed from the husband’s period of employment. Latency was the interval from first exposure to the end of follow-up.
RESULTS: The standardized mortality ratio (SMR) for pleural cancer [21 observed vs. 1.2 expected. SMR = 18.00. 95% confidence interval (CI), 11.14-27.52] was significantly increased. Mortality for lung cancer was not increased (12 observed vs. 10.3 expected. SMR = 1.17. 95% CI, 0.60-2.04). Eleven incident cases of pleural MM were observed (standardized incidence ratio = 25.19. 95% CI, 12.57-45.07).
CONCLUSIONS: Household exposure, as experienced by these AC workers’ wives, increases risk for pleural MM but not for lung cancer.

Maule M. et al, (2007). Modeling mesothelioma risk associated with environmental asbestos exposure. Environmental Health Perspectives, 115, nr.10, p.1066-71.
ABSTRACT
BACKGROUND: Environmental asbestos pollution can cause malignant mesothelioma, but few studies have involved dose-response analyses with detailed information on occupational, domestic, and environmental exposures.
OBJECTIVES: In the present study, we examined the spatial variation of mesothelioma risk in an area with high levels of asbestos pollution from an industrial plant, adjusting for occupational and domestic exposures.
METHODS: This population-based case-control study included 103 incident cases of mesothelioma and 272 controls in 1987-1993 in the area around Casale Monferrato, Italy, where an important asbestos cement plant had been active for decades. Information collected included lifelong occupational and residential histories. Mesothelioma risk was estimated through logistic regression and a mixed additive-multiplicative model in which an additive scale was assumed for the risk associated with both residential distance from the plant and occupational exposures. The adjusted excess risk gradient by residential distance was modeled as an exponential decay with a threshold.
RESULTS: Residents at the location of the asbestos cement factory had a relative risk for mesothelioma of 10.5 [95% confidence interval (CI), 3.8-50.1), adjusted for occupational and domestic exposures. Risk decreased rapidly with increasing distance from the factory, but at 10-km the risk was still 60% of its value at the source. The relative risk for occupational exposure was 6.0 (95% CI, 2.9-13.0), but this increased to 27.5 (95% CI, 7.8-153.4) when adjusted for residential distance.
CONCLUSIONS: This study provides strong evidence that asbestos pollution from an industrial source greatly increases mesothelioma risk. Furthermore, relative risks from occupational exposure were underestimated and were markedly increased when adjusted for residential distance.

In een artikel in het Reformatorisch Dagblad worden vraagtekens gezet bij een rekenmodel dat thans regelmatig door de kantonrechter wordt gehanteerd. Op basis van dit model wordt de kans dat een niet-roker door asbestblootstelling longkanker heeft gekregen geschat op 63,5% en voor een fervent roker wordt deze kans op 55% geschat. Dit geringe verschil roept vraagtekens op. Een ander probleem dat in het zelfde artikel wordt gesignaleerd is dat de juristen zelf over onvoldoende deskundigheid beschikken om de betrouwbaarheid van deze rekenmodellen te beoordelen. Bron: Reformatorisch Dagblad, 12 november 2007.

Amerikaanse rechters oordelen verschillend over de aansprakelijkheid van werkgevers voor mesothelioom bij huisgenoten. De ene wijst claims af omdat de zorgplicht van werkgevers alleen het eigen personeel kan betreffen of omdat bij blootstelling aan asbest buiten de werksituatie andere oorzaken een rol kunnen spelen. Rechters die claims toewijzen oordelen dat bepalend is of de werkgever het risico op asbestblootstelling had kunnen voorzien. Dit soort rechtzaken waarbij niet-werknemers werkgevers aanspreken op hun verantwoordelijkheid, worden in de VS pas gestart als er geen kans meer is op schadevergoeding wegens productaansprakelijkheid. Het aantal zaken neemt toe omdat zoveel voormalige asbestproducenten inmiddels failliet zijn gegaan door de claims. Bron: Lawyers USA, 22 oktober 2007.

Klinisch arbeidsgeneeskundige Van der Laan gaat in een commentaar in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde in op de geschiedenis en schadelijke gevolgen van het asbestgebruik in Nederland en internationaal. Hij vraagt zich o.a. af waarom het zo lang geduurd heeft voor er een asbestverbod kwam. Economische belangen, waaronder werkgelegenheidsargumenten en de sterke lobby van de asbestindustrie hebben daarin een belangrijke rol gespeeld. Bron: Laan, G. van der (2007). Mesothelioom rond Goor en ver daarbuiten: het asbestdrama ontvouwt zich verder. Ntvg, nr. 46, 17 november, online gepubliceerd. Meer http://ntvg.nl/

52 amerikaanse wetenschappers hebben verklaard dat chrysotiel asbest in remvoeringen mesothelioom kan veroorzaken. Zij stellen dat ook kortdurende en lage niveaus van asbestblootstelling mesothelioom kunnen veroorzaken. In de wetenschappelijke literatuur komen honderden gevallen van mesothelioom onder automonteurs voor. De verklaring is een reactie op de verdediging die de Amerikaanse auto-industrie voert bij het Hooggerechtshof van Michigan. Men probeert daar aan te tonen dat het aangevoerde bewijs voor mesothelioom door chrysotiel asbest in remvoeringen wetenschappelijk ondeugdelijk is (“junk science”. Bron: Welch, L.S. et al., (2007). Asbestos Exposure Causes Mesothelioma, But Not This Asbestos Exposure: An Amicus Brief to the Michigan Supreme Court. International Journal of Occupational Environmental Health.13:318-327.

Welch, L.S. et al., (2007). Asbestos Exposure Causes Mesothelioma, But Not This Asbestos Exposure: An Amicus Brief to the Michigan Supreme Court. International Journal of Occupational Environmental Health.13:318-327.
Abstract
Manufacturers of asbestos brakes, supported by many manufacturing and insurance industry amicus curie, requested the Michigan Supreme Court to dismiss testimony of an expert regarding the ability of asbestos dust from brakes to cause mesothelioma as “junk science” Scientists are concerned with the sweeping and unequivocal claims that any conclusion that asbestos from brakes caused a signature asbestos-related disease in a particular person must be “junk science.” The manufacturers” sweeping pronouncements are what veer
from accepted, reliable mainstream scientific methods and conclusions. This article outlines the evidence supporting the conclusion that asbestos from brakes can and does cause mesothelioma, and describes the defendants” attempts to fabricate doubt about this conclusion.

Onderzoek onder 3434 ex-werknemers van een Italiaanse Eternitfabriek laat zien dat zij een verhoogd risico hebben op pleuramesothelioom (longvlieskanker), peritoneaal mesothelioom (buikvlieskanker), longkanker en bij vrouwen baarmoederhals- en eierstokkanker. Het risico neemt bij longkanker vanaf 15 jaar en bij pleuramesothelioom vanaf 30 jaar na het laatste moment van asbestblootstelling af. De piek in de latentietijd, de periode tussen het eerste moment van blootstelling en de ontdekking van de ziekte, ligt bij longkanker tussen de 30 en 40 jaar en bij pleura mesothelioom tussen de 30 en 50 jaar. Bij peritoneaal mesothelioom vertoont deze een continue stijgende lijn tot meer dan 50 jaar na het eerste moment van asbestblootstelling. De voormalige asbestfabriek was tussen 1907 en 1986 in werking in de plaats Casale Monferrate (Piedmont, Italië). Bron: Magnani, C. et al., (2007). Cancer risk after cessation of asbestos exposure. A cohort study of Italian asbestos cement workers. OEM online, 17 aug., doi:10.1136/oem.2007.032847.

Magnani, C. et al., (2007). Cancer risk after cessation of asbestos exposure. A cohort study of Italian asbestos cement workers. OEM online, 17 aug., doi:10.1136/oem.2007.032847.
Abstract
Objectives: We aimed at studying mortality for asbestos related diseases and incidence of mesothelioma in a cohort of Italian asbestos cement workers after cessation of asbestos exposure.
Methods: The Eternit factory operated from 1907 to 1986. The cohort included 3434 subjects active in 1950 or hired in 1950-86, recorded from company books, without selections. Local reference
rates were used for both mortality and mesothelioma incidence.
Results: Mortality was increased in both sexes for all causes (overall 1809 obs vs 1312.3 exp. p&lt.0.01), pleural (135 obs vs. 3.6 exp. p&lt.0.01) and peritoneal (52 vs 1.9. p&lt.0.01) malignancies and
lung cancer (249 vs. 103.1. p&lt.0.01). In women, ovarian (9 vs 4.0. p&lt.0.05) and uterine (15 vs 5.8. p&lt.0.01) malignancies were also in excess. No statistically significant increase was found for
laryngeal cancer (16 obs vs. 12.2 exp). In Poisson regression analyses the RR of death from pleural neoplasm linearly increased with duration of exposure while it showed a curvilinear increase with latency and time since cessation of exposure. RR for peritoneal neoplasm continued to increase by latency, duration and time since cessation of exposure. RR for lung cancer showed a reduction after 15 years since cessation of exposure and leveled off after 40 years of latency.
Conclusion: this study of a cohort of asbestos exposed workers with very long follow-up confirmed the reduction of risk of death from lung cancer after the end of exposure. It also suggested a
reduction of risk for pleural mesothelioma with over 40 years of latency while risk for peritoneal mesothelioma showed a continuing increase.

Franse huisartsen zien bij rokende longkankerpatiënten nogal eens over het hoofd dat asbestblootstelling een rol kan hebben gespeeld bij het ontstaan van de ziekte. Franse longartsen zijn daar echter wel alert op. Bron: Verger, P. et al. (2007). Inequities in reporting asbestos-related lung cancer: influence of smoking stigma and physician’s, specialty, workload, and role perception. OEM online, 10 okt 2007, doi:10.1136/oem.2007.035808.

Verger, P. et al. (2007). Inequities in reporting asbestos-related lung cancer: influence of smoking stigma and physician’s, specialty, workload, and role perception. OEM online, 10 okt 2007, doi:10.1136/oem.2007.035808.
Abstract:
Objectives: To study physician barriers to workers&rsquo. compensation claims for asbestos-related cancers, focusing on smokers&rsquo. stigma and physicians&rsquo. speciality and role perception.
Methods: Cross-sectional telephone study of 486 randomly-selected physicians: general practitioners (GPs) and pulmonologists in southeastern France. Standardised questionnaires explored their behaviour, attitudes and practices in the field of occupational health and their responses to a case-vignette about a lung cancer patient with long-term occupational asbestos exposure. Randomised subgroups of GPs and pulmonologists heard alternative versions
varying only in the worker&rsquo.s smoking status. We studied factors associated with the recommendation that the case-vignette patient file a compensation claim with simple and multiple logistic regressions.
Results: The response rate was 64.4% among GPs and 62.5% among pulmonologists. Recommending the filing of an occupational disease claim was significantly associated in multiple logistic regressions with speciality (OR=4.46. 95%CI=2.38-8.37, for pulmonologists versus GPs), patient&rsquo.s smoking status (OR=3.15. 95%CI=2.11-4.70, for non-smokers versus smokers), physician&rsquo.s workload (OR=1.83. 95%CI= 1.17-2.88, for &le.25 consultations per day versus &gt.25), and role perception (OR=2.00. 95%CI=1.22-3.27, for those who considered completing occupational disease medical certificates to be part of their role versus those who did not).
Conclusions: The results of this French study appear applicable to various countries and contexts. To make physicians and especially GPs more aware of occupational health and smoking stigma, officials and educators must give these topics higher priority during initial training and continuing medical education. Tools and equipment that take time constraints into account.