Volgens staatssecretaris Krom (SZW) zijn schoolbesturen zelf verantwoordelijk voor onderzoek naar de asbestsituatie in de schoolgebouwen. Dit was zijn reactie naar aanleiding van een pleidooi van D’66 kamerlid Kaya voor zo’n onderzoek. De staatssecretaris vindt wel dat de arbeidsinspectie soms strenger mag optreden bij het certificeren van bedrijven die gespecialiseerd zijn in het verwijderen van asbest. Bron: volkskrant, 18 januari 2011.
Volgens minister van Buitenlandse Zaken Rosenthal heeft in de Surinaamse regio Wageningen geen grondig onderzoek plaatsgevonden naar de vervuiling van water en bodem als gevolg van de aanwezigheid van asbest, noch naar de mogelijke causale verbanden tussen het voorkomen van kanker en de aanwezige asbest. Vanwege het ontbrekenvan onderzoeksdata is door de Surinaamse autoriteiten niet vast te stellen in hoeverre de bedrijfsvoering van Stichting Machinale Landbouw (SML) van invloed is op negatieve ontwikkelingen in de leefomgeving van Wageningen en omstreken. Bij de bouw van het door de Landbouwhogeschool Wageningen opgezette project werd veel asbest gebruikt. Bij de onafhankelijkheid in 1975/76 eindigde de betrokkenheid van de Hogeschool bij het complex. In het onafhankelijkheidsverdrag zijn geen specifieke afspraken gemaakt over mogelijke aansprakelijkheid van Nederland voor toekomstige schade voor de volksgezondheid, natuur en milieu. Het complex verkeert al jaren in een deplorabele staat. Bron: rijksoverheid.nl, 21 december 2010.
De gemeente Amsterdam en hulpdiensten hebben steken laten vallen na de explosie in een flat in Amsterdam-Noord in juli. Zo constateerden zij te laat dat bij de ontploffing asbest was vrijgekomen en handelden zij daarna ook te langzaam. Dat staat in een rapport over het incident dat onlangs is verschenen. Volgens de onderzoekers waren de instanties onvoldoende alert op de aanwezigheid van asbest. Dat had wel gemoeten, onder meer omdat in de directe omgeving een asbestsaneringsprogramma aan de gang was. Bron: Nu.nl, 19 januari 2011.
Ouders, leerlingen, gemeenten en schoolbesturen kunnen sinds 16 januari zelf checken of hun schoolgebouw in een openbaar asbestregister vermeld is via www.asbestopschool.nl. Naar aanleiding van het tv-programma Zembla stelt een groot asbestonderzoeks- en adviesbureau kosteloos de gegevens uit zijn asbestvolgsysteem in schoolgebouwen ter beschikking via de site. Volgens directeur Gribnau is asbest potentieel gevaarlijk, maar als het gestructureerd en volgens de regels wordt geinventariseerd en verwijderd, is er geen probleem. Onwetendheid is de belangrijkste reden waarom dit risico in een reeel gevaar kan veranderen. Voor een erkend en gecertificeerd bureau is het, volgens Gribnau, eenvoudig om dit op te sporen en vervolgens advies te geven over een asbestveilige oplossing. De kosten zijn dan niet erg hoog, in de meeste gevallen minder dan 1000 euro. Bron: ANP Perssupport 15 januari 2011.
Haber onderzocht de medisch dossiers van 238 Amerikaanse mesothelioompatienten bij wie de diagnose tussen 1977 en 2009 was gesteld. Bij 91% was een relatie met asbestblootstelling aanwijsbaar. De gemiddelde leeftijd was 70 jaar bij diagnose. De gemiddelde latentietijd was 48,5 jaar en bij vrouwen langer dan bij mannen. Patienten leefden gemiddeld nog 8,8 maanden na diagnose. Bron: Haber & Haber (2010).
De Australische regering stort 1,5 mln dollar in het Asbest Innovatie Fonds. Dit fonds zal de komende drie jaar projecten financieren gericht op het beheersen van asbest en op verbetering van de behandeling van asbestslachtoffers. Bron: ABC, 14 december 2010.
De Dust Diseases Board van de Australische staat New South Wales heeft in 2010 145 mesothelioomclaims behandeld. De laatste drie jaar is het jaarlijkse aantal behandelde claims steeds toegenomen. In totaal ontvangt deze instantie 300 tot 400 asbestgerelateerde asbestclaims per jaar. New South Wales is verantwoordelijk voor ongeveer een derde van alle Australische asbestslachtoffers. Bron: ABC, 10 december 2010.
Sinds 1 januari 2011 geldt in Turkije een verbod op productie, gebruik en handel voor alle asbestsoorten. Bron: BBC, 30 december 2010.
Op zaterdag 15 januari besteedde de Vara in twee tv-programma’s aandacht aan de gevaren van asbest. Het programma Kassa gaat in op de hoge kosten van asbestverwijdering waardoor vooral particulieren gemakkelijk in de verleiding komen om een goedkopere oplossing te kiezen. Zij nemen hun toevlucht tot illegale asbestverwijderaars die zich op internet aanbieden. Omdat deze ‘free riders’ het niet zo nauw nemen met de regels blijven de bewoners achter met een huis vol rondzwevende asbestvezels. Met alle risico’s van dien. Zembla belicht daarnaast de aanwezigheid van asbest in woningen, kantoren en schoolgebouwen. Volgens het programma zit in 70% van onze huizen, scholen en gebouwen nog asbest. Bij een op de vier middelbare scholen die voor 1993 zijn gebouwd bestaat de kans dat kinderen en leraren aan asbest worden blootgesteld. Scholen blijken geen idee te hebben waar in hun gebouwen asbest zit. In het verleden zijn wel risico-inventarisaties gemaakt, maar die blijken niet altijd afdoende. Bron: Vara: Kassa en Zembla, januari 2011.
In het Verenigd Koninkrijk zijn de meningen verdeeld over of alle asbest uit scholen verwijderd zou moeten worden. Voorstanders beargumenteren dat driekwart van de scholen asbest heeft dat in slechte staat verkeert, dat kinderen extra gevoelig zijn voor blootstelling, de overheid de risico’s heeft onderschat en het beleid heeft gefaald. Tegenstanders stellen dat de risico’s niet zijn onderschat, dat er geen relatie is tussen sterfgevallen en asbestblootstelling op scholen, dat de overheid continue bezig is geweest met de verwijdering van asbest in slechte staat en dat inmiddels een derde tot de helft is verwijderd. Verder is het vaak niet mogelijk asbest geheel te verwijderen omdat het zodanig in een gebouw verwerkt is dat verwijdering de structuur aan zou tasten. Bovendien levert de situatie na asbestverwijdering meer risico’s voor de gezondheid op dan indien niets wordt gedaan, behalve als de verwijdering volgens een zeer strenge standaard is gebeurd. De uitdaging zit in het zoveel mogelijk verlagen van blootstellingsniveaus. Dan kunnen meer keuzes worden gemaakt, zoals: verzekeren, omsluiten of verwijderen. Bron: The Times, 10 december 2010.
