De gemeente Utrecht gaat een eigen informatiepakket samenstellen over hoe te handelen als ergens asbest wordt aangetroffen. Informatie over de gezondheidsrisico’s van vrijkomende asbest is een rijkstaak, maar de gemeente is altijd verantwoordelijk bij een crisis. Na de gebeurtenissen in de ‘asbestwijk’ Kanaleneiland wil de gemeente zelf alvast de zaken op orde hebben. Bron: ANP, 10 december, RTV Utrecht, 21 december 2012.
De uitzending van KRO Brandpunt van zondag 2 december 2012 meldde hoe de angst voor asbest bestuurders verlamt en de maatschappij onnodig op hoge kosten jaagt. Angst en paniek bepalen de keuzes aldus de reportage. Staatssecretaris Mansveld (I&M) is het niet eens met dit beeld. Zij schrijft aan de Tweede Kamer dat de overheid voor asbest terecht strenge normen hanteert. Die zijn gebaseerd op een rapport van de Gezondheidsraad uit 2010. Niet in alle gevallen leidt de aanwezigheid van asbest echter tot blootstelling. Asbest dat goed zit ingesloten, kan niet tot blootstelling leiden. De regelgeving kent dan ook geen verplichting om in alle gevallen, uitsluitend op basis van de geconstateerde aanwezigheid van asbest, over te gaan tot bijvoorbeeld sluiting of ontruiming van het betreffende gebouw. De eigenaar van het gebouw en het bevoegd gezag dienen op basis van een lokaal uitgevoerde risico-inschatting gepaste maatregelen te nemen. Daar vindt dan ook de afweging plaats welke maatregelen proportioneel zijn. Bron: brandpunt.kro.nl, 2 december,
rijksoverheid.nl, 20 december 2012.
De provincie Utrecht heeft de miljoenenstrop rond het asbestdebacle over zichzelf afgeroepen. Dat zegt de advocaat van vastgoedondernemer De Waal die het provinciehuis eerder dit jaar kocht.
De rechter bepaalde dat het provinciebestuur de ondernemer 66.000 euro per dag moet betalen zolang het oude provinciehuis niet asbestvrij is. Die boete ging bovendien met terugwerkende kracht in waardoor de teller nu al op anderhalf miljoen euro staat. Ook moet de provincie er alsnog voor zorgen dat al het asbest uit het pand wordt verwijderd. Bron: rtv Utrecht, 17 december 2012.
De mesothelioomincidentie bij mannen heeft in Noorwegen in 2004 een piek bereikt. Sindsdien neemt deze licht af. In 1974 was Noorwegen een van de eerste landen die beperkende maatregelen tegen gebruik van asbest invoerde. In 1984 werd een verbod van kracht dat in 1991 werd aangescherpt (Nederland: 1993). De gemiddelde overlevingsduur van mesothelioompatienten is in Noorwegen tussen 1970 en 2009 gestegen van 4 tot 9,3 maanden (na diagnose). Dit komt waarschijnlijk door vroegere diagnose en verbeterde chemotherapie. Bron: Helland, A. e.a. (2012).
Laurie Kazan-Allen beschrijft in een artikel, aan de hand van een overzicht van rechtzaken hoe Britse vrouwen de laatste 100 jaar door asbest ziek zijn geworden. Eerst door de asbestindustrie, bijvoorbeeld als naaister in een asbest-textielfabriek. Anderen waren echtgenote of dochter van mannen die met asbest werkten. Zij kwamen via de werkkleding van de mannen met asbest in aanraking. Ze beschrijft verder een onderwijzeres en een vrouw die in de omgeving van een asbestfabriek woonde. Bron: International Ban Asbestos Secretariaat, juli 2012
Sloveense onderzoekers analyseerden dossiers van 444 patienten die tussen 1974 en 2008 de diagnose pleuraal mesothelioom hadden gekregen. Zij concluderen dat chemotherapie, met name behandeling met de middelen gemcitabine in lage dosis en cisplatine, de levensduur van de patienten verlengde. Oostenrijkse onderzoekers concluderen na behandeling van 82 patienten dat chemo en een longbesparende operatie de levensduur van patienten kan verlengen. Vrouwen, niet-rokers en patienten met het eptheloide type mesothelioom hadden de beste prognose. Bron: Kovac, V. e.a. (2012), Lindenmann, J. e.a. (2012).
Onderzoekers vonden in drie Colombiaanse garages extreem hoge concentraties chrysotiel asbest. Colombia gebruikt namelijk nog steeds volop producten met asbestremvoeringen. Het land importeerde in 2011 20.048 ton asbest, 63% meer dan in het jaar daarvoor. Bron: International Ban Asbestos Secretariaat, 8 december, Cely Garcia, M.F. e.a. (2012).
De Rwandese Coordinator voor Asbestverwijdering waarschuwt de bevolking tegen het camoufleren van asbestgolfplatendaken die als gezondheidsrisico zijn aangewezen. Rwanda is sinds juni 2012 op landelijk niveau bezig met verwijdering van asbestdaken. Naar verwachting loopt dit project tot eind juni 2013. 44% van de Rwandese overheidsgebouwen heeft asbesthoudende daken. Bron: Africa News, 30 november 2012.
Op www.ias.nl vindt u het vernieuwde informatieboekje over het Instituut Asbestslachtoffers. Hierin een toelichting op de werkwijze van het instituut en interviews. Jean Schrader, Henk Robbe en mevrouw Kranenburg zijn elk op verschillende wijze met asbest in aanraking geweest. Hun verhalen en ervaring met de bemiddeling door het IAS worden in het boekje verteld. U kunt de papieren uitgave bestellen bij het secretariaat van het IAS: [email protected]. Bron: Instituut Asbestslachtoffers, 17 december 2012.
Dat hij in oktober 2011 vier tienerjongens zijn schuur met asbest liet slopen, is een 64-jarige man bij de Zwolse economische politierechter duur komen te staan. Hij verliet de rechtszaal met een voorwaardelijke celstraf van vier weken en een boete van 13.500 euro, waarvan 10.500 euro voorwaardelijk. De rechter veroordeelde hem wegens milieuverontreiniging, slopen zonder vergunning en slopen zonder een zogeheten asbestinventarisatierapport. De politie startte een onderzoek nadat iemand meldde dat de schuur werd gesloopt, terwijl er asbestdragende platen in het dak zaten. Een toezichthouder ging erop af en zag de jeugdigen flink werken. Bron: De Stentor, 5 december 2012.
