Nieuwsarchief

Voormalig asbestverwerker Uralita moet drie vrouwen van arbeiders van een fabriek schadevergoeding betalen wegens hun asbestziekte. Zij zijn ziek geworden door het wassen van de met asbest besmette kleding van hun man. Het Hooggerechtshof vindt dat het bedrijf had moeten voorkomen dat de vrouwen in aanraking met de kleding kwamen.Vanaf de jaren 40 van de vorige eeuw werden de risico’s van asbest geleidelijk aan steeds bekender. De schadevergoeding varieert tussen 22.000 en 74.000 euro. Bron: El Pais, 29 december 2015.

“De asbestregelgeving is adequaat, is op sommige punten misschien zelfs wel wat doorgeschoten. Het probleem is de naleving. Regels maken het alleen maar moeilijker, die worden niet door iedereen begrepen.” Dat zegt Jan Tempelman, asbestautoriteit en oud-winnaar van de Job de Ruiterprijs, vlak voor zijn pensioen in een interview in het vakblad Cobouw. Overheid en sector zijn zich daar ook van bewust, zegt Tempelman. “Maar pas op voor illegale saneerders en onderaannemers die tegen lage prijzen werken en hun personeel onvoldoende waarschuwen.” Tempelman stelt vraagtekens bij de subsidiering van der vervanging van asbestdaken. “Moet dat allemaal uit de kas van de rijksoverheid komen? Veel van deze daken zijn aan het einde van hun levensduur, de eigenaren hadden ze sowieso moeten vervangen. Verder doen provincies als Gelderland en Overijssel financieel al flink mee, evenals verzekeringsmaatschappijen en LTO. Alle partijen beseffen dat je er beter preventief geld in kunt stoppen dan dat je achteraf miljoenen moet betalen aan opruimingskosten.” Tempelman is redelijk optimistisch over de innovatie in de sanering. “Juist onder druk van de tijd worden er allerlei nieuwe emissiearme technieken ontwikkeld, zoals het gebruik van robots.”. Hij neemt met een tevreden gevoel afscheid, maar laat onze expertise niet ten prooi vallen aan bezuinigingen, waarschuwt hij tot slot. Bron: Cobouw, 11 december 2015

Bij een grote brand vorig jaar in een verfloods in Wateringen kwam er asbest vrij. Juriste Yvonne Waterman heeft in opdracht van de provincie onderzoek gedaan naar de brand. In het rapport staat dat de gemeente bewoners daarna heeft blootgesteld aan grote gezondheidsrisico’s, omdat de vrijgekomen asbest niet goed is opgeruimd. Burgemeester Sjaak van de Tak van de gemeente Westland is het niet eens met de kritiek. De provincie ‘betreurt’ dat het vertrouwelijke stuk openbaar is geworden. Het was ‘slechts een onderliggend juridisch concept-advies’ dat onderdeel uitmaakt van de bredere afweging’ die het provinciebestuur volgende week gaat maken, citeert Omroep West uit een verklaring.  In vervolg op het onderzoek laat de gemeente tien huizen, waar nog geen onderzoek is gedaan, inventariseren. Bron: nos.nl, 6, 7 en 8 januari 2016, ad.nl, 14 januari 2016.

De EU steunt de regering van Vietnam bij het vinden van substituten voor de asbest in dit land. Probleem is dat de meningen in Vietnam over de schadelijkheid van asbest verdeeld zijn. Een deel denkt dat als de juiste productie-procedures worden toegepast, het materiaal minder schadelijk voor mensen kan zijn. Bovendien zijn andere materialen vaak vier tot vijf keer duurder dan asbest. Bron: Thai News Service, 24 december 2015.

Een 40 jarige man is onlangs aan mesothelioom overleden omdat hij 20 jaar geleden aan asbest zou zijn blootgesteld toen hij drie weken lang als beveiliger op een plek werkzaam was, waar een bom van de IRA was ontploft. Bron: Independent, 26 december 2015.

Straten, plantsoenen en daken schoonmaken na een brand waarbij asbest vrijkomt, kost gemeenten veel geld dat niet of nauwelijk is te verhalen. Maar ook al worden er miljoenen euro’s uitgegeven en is het gevaar voor de bevolking nihil, de gemeente doet het nooit goed, dat schrijft het vakblad Cobouw in een artikel. Omroep West citeert uit een blog van Menno van Duin, lector aan het Instituut Fysieke Veiligheid (IFV), een onafhankelijk adviesorgaan van de veiligheidsregio’s. Van Duin stelt vraagtekens bij asbestcrisissituaties en de rol van asbestsaneerders en adviesbureaus hierin. Mogelijk is sprake van belangenverstrengeling. De grens tussen adviseur en aannemer van het werk is niet altijd duidelijk, aldus Van Duin. Bron: wos.nl, 8 januari, cobouw.nl, 12 januari 2016

Grootschalige asbestincidenten komen in de nabije toekomst vaker voor. Om incidenten niet uit te laten groeien tot rampen, zouden met name verzekeraars vaker hun maatschappelijke verantwoordelijkheid moeten nemen. Dat is de eensgezinde conclusie van vier (ervarings)deskundigen uit de asbestbranche. Gebouweigenaren zijn soms niet of onvoldoende verzekerd tegen de gevolgen van een asbestbrand, maar even vaak vervalt een calamiteit in een langdurig juridisch steekspel tussen gedupeerden en verzekeraars. Volgens de vier zouden verzekeringsmaatschappijen vaker hun maatschappelijke verantwoordelijkheid moeten nemen en soms ook ruimhartiger moeten zijn in de afhandeling van de schade. Ook zouden verzekeraars al in een vroeger stadium mee moeten denken over tijdige vervanging van een asbestdak, eventueel in combinatie met zonnepanelen. Bron: Cobouw, 5 januari 2016

Een brandweerman uit Ede krijgt 60.000 euro schadevergoeding, nadat zijn vrouw aan mesothelioom is overleden. Zijn werk bij de brandweer was de oorzaak van haar ziekte. Ze werd aan asbest blootgesteld doordat ze geregeld de kazerne bezocht. Aannemelijk is dat het gebeurde bij werkzaamheden in de kazerne. Bij het schoonspuiten van de remmen van brandweerwagens zou asbest uit de remvoeringen zijn vrijgekomen. Bron: nos.nl, 5 januari 2016.

De Kantonrechter Midden Nederland erkent het beroep op verjaring van een bouwbedrijf als verweer tegen de vordering van de weduwe van een in 2012 overleden man. De man zou tussen 1963 en 1970 bij een rechtsvoorganger van het huidige bedrijf als verwarmingsmonteur aan asbest zijn blootgesteld. Bij weging van de gezichtspunten (Van Hese/De Schelde NJ2000, 430) leggen de argumenten voor doorbreking van de verjaring onvoldoende gewicht in de schaal. Zo al aan (de rechtsvoorganger van) [gedaagde] een verwijt kan worden gemaakt van het nalaten van beschermingsmaatregelen, is dit verwijt beperkt. Het beroep op verjaring kan daarom niet als onredelijk en onbillijk worden beoordeeld. De kantonrechter ziet geen aanleiding om de Hoge Raad over (de geldigheid van) dit toetsingskader een prejudiciële vraag te stellen, omdat een antwoord daarop niet nodig is om op de eis van [eiseres] te beslissen. Er kan naar het oordeel van de rechter niet worden geoordeeld dat uit het arrest Moor/Zwitserland volgt dat toepassing van de gezichtspunten die de HR heeft geformuleerd in het arrest Van Hese/De Schelde leidt tot strijd met artikel 6, paragraaf 1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Bron: rechtbank Midden-Nederland, 16 december 2015

Huurders van de Twentse woningcorporatie Welbions krijgen na afloop van een asbestinventarisatie een ‘asbestkaart’ toegestuurd, met daarop de locaties in hun woning waar dit materiaal zich bevindt. Daar kunnen ze dan rekening mee houden bij klussen en verbouwingen. Zolang asbest niet wordt beschadigd of bewerkt, is het niet gevaarlijk, aldus het bericht. Momenteel brengt de corporatie in Borne de asbest in 1.573 woningen in kaart: dat zijn alle vóór 1994 gebouwde huizen. Zo’n onderzoek duurt gemiddeld 30 tot 40 minuten. Als een ‘risicovolle’ situatie wordt aangetroffen, wordt verder onderzoek gedaan. In dergelijke situaties worden de betrokken huuders persoonlijk op de hoogte gesteld. Welbions werkt daarbij samen met de gemeente, asbestdeskundigen en de gezondheidsdienst GGD Twente. Bron: Tubantia.nl, 28 december 2015.