Driekwart van de oud-werknemers met de asbestziekte mesothelioom wordt geconfronteerd met verjaring als ze aanspraak maken op een schadevergoeding. ‘Onwenselijk’, vindt het Instituut Asbestslachtoffers (IAS). Minister Asscher vraagt het IAS eerst zelf oplossing te vinden. Hoe oordeelt straks de Hoge Raad in cassatie? Bron: vakblad Arbo, september 2016
Hou elkaar scherp en zet er sámen de schouders onder! Alleen dan kunnen we ervoor zorgen dat er over veertig jaar niemand meer overlijdt aan de gevolgen van asbest.’ Dat was de overkoepelende boodschap tijdens het Nationale AsbestFeitenCongres. In de Jaarbeurs in Utrecht ontmoetten ruim 400 asbestprofessionals elkaar om hun kennis en ervaring op het gebied van asbest te delen. Het thema van dit jaar was ‘Veilig werk(t)!’. De belangrijkste conclusie: asbest is een maatschappelijk probleem dat we met de hele keten moeten aanpakken. Bron: Searchbv.nl, 13 september 2016
In antwoord op kamervragen over de vondst van bospaden met asbest rond Apeldoorn antwoordt staatssecretaris Dijksma dat in het verleden in heel Nederland asbesthoudend puin is gebruikt om wegen en paden te verstevigen. Het betreft fiets- en wandelpaden en wegen en erven van zowel private als publieke eigenaren in de voornamelijk agrarische buitengebieden. Onbekend is welke wegen op deze wijze zijn versterkt. De onverharde bospaden in het bos zijn verstevigd met puin waarin hechtgebonden asbest kan voorkomen. Sinds 1 januari 2000 zijn asbestwegen verboden. Ze dienen conform het Besluit asbestwegen gemeld te worden bij de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT). Jaarlijks worden er 100-150 wegen gemeld voor sanering. Bron: rijksoverheid.nl, 6 september 2016
Bob Ruers, bekend asbestadvocaat, eerste kamerlid SP en lid van de Raad van Toezicht van het IAS, pleit in de Limburgse media voor een nationale inventarisatie van alle panden die voor 1993 gebouwd zijn. In ongeveer 80 procent van die gebouwen zit volgens Ruers asbest, vaak zonder dat de bewoners dat weten. Ruers stelt voor controleurs in het hele land op pad te sturen om woningen te inspecteren op de aanwezigheid van asbest. Ruers wil burgers niet dwingen asbest te saneren, want op bepaalde plekken kan het geen kwaad. Wel is het belangrijk om te weten waar het zit, teneinde de mensen te beschermen. Dan kun je efficiënt werken, aldus Ruers. Bron: De Limburger, 1limburg.nl, 12 en 13 augustus 2016
Het televisieprogramma Zembla maakte in januari 2014 melding van asbest in ovens van bakkerijen. Op 8 juni 2016 werd opnieuw aandacht geschonken aan het onderwerp. Minister Asscher antwoordt op diverse kamervragen die naar aanleiding van deze uitzending werden gesteld en verwijst daarbij eveneens naar de informatie die het IAS daarover heeft gegeven. De minister meldt o.a. dat op basis van de incidenten en de Zembla-uitzending van 2014 de betrokken werkgeversorganisaties met de betrokken inspectiediensten in overleg zijn gegaan. Op basis hiervan zijn stappen ondernomen om het risico op blootstelling aan asbest in de branches in kaart te brengen en met de achterban hierover in gesprek te gaan. De branches hebben een digitale brochure ontwikkeld. Het betreft een uitvoerige handreiking voor bedrijven om vast te stellen waar zich mogelijk asbesthoudend materiaal bevindt, de risico’s ervan te bepalen en de maatregelen vast te stellen die genomen kunnen worden. Partijen willen de bestaande branche RI&E hierop aanpassen en de huidige arbocatologus met het risico op blootstelling aan asbest aanvullen. Bron: rijksoverheid.nl, 7 juli 2016
De maatregelen na een brand in een volière in Munstergeleen, waarbij asbest vrij kwam, waren buiten proporties volgens burgemeester Cox van Sittard-Geleen. Hij wil daarom bij de Vereniging Nederlandse Gemeenten een discussie op gang brengen of niet anders kan worden omgegaan met kleine incidenten. De maatregelen (het afzetten van een erg ruim gebied) in Munstergeleen wekten volgens Cox bovendien onterecht de indruk dat er iets ernstigs aan de hand was. Ook diverse media deden door de omvang van de maatregelen uitvoerig verslag. De volièrebrand kreeg zo zelfs landelijke aandacht. „Die maatregelen kosten tienduizenden euro’s”, zegt Cox. Volgens de burgemeester is keurig volgens protocol gehandeld, maar is het een discussie waard of bij een dergelijk klein asbestincident wel alles uit de kast moet worden getrokken, inclusief ‘mannen in witte pakken’ die de straten afzoeken naar asbestdeeltjes. Dagblad de Limburger, 6 juli 2016
De verbouw van het voormalige pand van de Topografische Dienst in Emmen valt vier miljoen euro duurder uit dan verwacht. Achter alle gevelplaten van het gebouw zit asbest. Het Rijksvastgoedbedrijf ging ervan uit dat het zo’n vijftien miljoen euro zou kosten om het pand geschikt te maken voor de nieuwe gebruikers. Dit blijkt nu te optimistisch. Het pand is aan de buitenkant bedekt met grote grijze platen. Bij een nadere inspectie blijkt achter al deze platen asbest te zitten. Een andere strop betreft de verbouwing van het Gelders Provinciehuis in Arnhem, waarvoor veertig miljoen euro was uitgetrokken. Deze gaat door een onvoorziene asbestvondst zes miljoen euro extra kosten. Dat geld wordt gebruikt om de asbest indien mogelijk te verwijderen of anders in te kapselen. Bron: De Stentor, 16 juni; Dagblad van het Noorden, 17 augustus 2016
De Canadese regering geeft jaarlijks 1,7 mln Canadese dollar uit aan kanker door beroepsgerelateerde asbestblootstelling. Samen met de niet-beroepsgerelateerde kankers worden de totale kosten geschat op 2 miljard Canadese dollar (ca. 1,3 miljard euro) per jaar. Bron: Asbestos.com, 29 juni 2016
Nieuw Zeeland heeft in juni een verbod ingevoerd op import van asbesthoudende materialen, veel later dan Australië (2003) en Nederland (1993). Sinds 1930 heeft het land asbest gebruikt. De import bereikte net als in Nederland in de jaren 70 een piek. Nu overlijden er jaarlijks 170 mensen aan asbestgerelateerde ziektes op een bevolking van totaal 4,5 miljoen (Nederland ca. 1000-1400 asbestdoden op 17 miljoen inwoners), Bron: Otago Daily Times, 27 juni 2016, IAS Editorial, september 2010.
De regering van de Australische deelstaat New South Wales meldt dat de gemiddelde afhandelingsduur voor mensen met een ziekte door blootstelling aan gevaarlijke stoffen is gedaald van 136 naar 66 dagen sinds vorig jaar wijzigingen in de procedure zijn aangebracht. Onduidelijk is nog welk effect de wijziging op het resultaat van de afhandeling heeft. Bron: The Sydney Morning Herald, 29 juni 2016
