Nieuwsarchief

Het Comite Asbestslachtoffers doet een dringend beroep op alle longartsen alerter te zijn op asbest als oorzaak van longkanker. Volgens de belangenvereniging draagt dat enorm bij aan kennis over asbestziekten en krijgen slachtoffers bovendien gelegenheid schadeclaims in te dienen bij werkgevers en producenten. Schattingen van het aantal mensen dat in Nederland jaarlijks door asbestblootstelling longkanker krijgt varieren van 400 tot 1000 mensen per jaar. Bron: Comite Asbestslachtoffers, 19 oktober 2010, IAS editorial september 2010

Het Britse Hof van Beroep is niet duidelijk ten aanzien van het moment waarop een verzekeraar aansprakelijk is voor de ziekte van een asbestslachtoffer. Het Hooggerechtshof bepaalde in 2008 dat die aansprakelijkheid vanaf het eerste moment van asbestblootstelling geldt. Verzekeraars stellen dat aansprakelijkheid pas kan gelden vanaf het moment waarop de eerste symptomen vande ziekte zich openbaren. Het Hof van Beroep steunt, afhankelijk van de bewoording van de polis, in het ene geval het oordeel van het Hooggerechtshof en in het andere de verzekeraars. Dit creeert onzekerheid en verwarring onder alle betrokkenen. Bron: BBC News, oktober 2010.

Het Duitse Bundesgerichtshof oordeelt in een zaak dat de aanwezigheid van asbest bij de verkoop van een huis niet verzwegen mag worden, ook als de koper daar niet naar heeft geinformeerd. Bron: Allgemeine Zeitung, 30 september 2010.

De minister van SZW antwoordt op kamervragen naar aanleiding van het bericht dat de nieuwe strengere eisen van het ministerie honderden sloop- en verwijderingsbedrijven de kop dreigen te kosten. Volgens de minister is het niet waar dat het invoeren van de regels niet mogelijk is als de branche, bij monde van haar brancheorganisaties, hier geen fiat op geeft. Het opstellen van de regels gebeurt vrijwillig door deskundigen van betrokken partijen (o.a brancheorganisaties, vakbeweging en woningcorporaties) in het Centraal College van Deskundigen Asbest. Deze worden vervolgens ter vaststelling aan de minister voorgelegd. De minister houdt in grote mate rekening met de eisen zoals die door de branche zijn opgevoerd. Voor de meeste bedrijven zal de nieuwe regelgeving, ook uit concurrentieoogpunt, geen onoverkomelijke problemen geven. De minister onderschrijft de stelling dat regels in het algemeen niet mogen leiden tot een scheefgetrokken speelveld waarin bedrijven met dezelfde kwaliteit, maar met een kleinere omvang een minder kansrijke marktpositie krijgen. Bron: Overheid.nl, 8 oktober 2010.

Voormalig asbestverwerker Eternit wordt door nabestaanden aansprakelijk geacht voor de buikvlieskanker bij een vrouw die daaraan in 2006 overleed. De diagnose werd in 2000 bij haar gesteld. De oorzaak lag volgens de nabestaanden in het asbestafval van Eternit dat in de periode 1955 tot 1960 toegepast is als wegverhardingsmateriaal voor de verbindingsweg met de Rijssenseweg te Markelo. Zij had daar van 1987 tot 2003 gewoond. Volgens de rechtbank is niet met zekerheid vast te stellen dat die verharding in de jaren 1955-1960 met van Eternit afkomstig asbestafval heeft plaatsgevonden. Eternit wijst erop dat bij vrouwen optredend buikvlieskanker niet uitsluitend en zeker niet zonder meer asbestgerelateerd is en met name wordt gezien in het kader van hoge blootstelling (in de beroepssfeer) en dat de latentieperiode bij deze lage blootstellingsgraad onwaarschijnlijk kort is. De rechtbank erkent dat het causaal verband niet zonder meer gegeven is en daarvoor meer bewijslevering cq deskundigenonderzoek noodzakelijk zal zijn. De absolute verjaringstermijn van 30 jaar is verstreken omdat de verharding in de jaren 60 plaatsvond en de waarschuwingsverplichting van Eternit rond 1969 gold. De relatieve verjaringstermijn van 5 jaar is ook verstreken omdat de diagnose bij de vrouw al in 2000 is gesteld. Naar oordeel van de rechter is het slachtoffer op dat moment of kort daarna op de hoogte geweest met de daaruit vloeiende schade en het daarvoor aansprakelijke Eternit. Bron: rechtbank Almelo, 29 september 2010.

Professor van Zandwijk, directeur van het Australische Asbestos Diseases Research Institute (ADRI) wil in de staat New South Wales een register opzetten met een overzicht van de wegen waar asbest als wegverharding is gebruikt. In Nederland heeft zo’n inventarisatie enkele jaren geleden plaatsgevonden in Overijssel en Gelderland vanwege het asbestafval van de voormalige asbestfabrieken in Harderwijk en Goor dat daar in de omgeving eveneens als wegverharding werd gebruikt. Van Zandwijk was voorheen als longarts werkzaam in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Bron: Sydney Morning Herald, 9 oktober 2010.

Een chemokuur met het middel Pemetrexed (merknaam Alimta) werkt beter bij mesothelioompatienten met bepaalde specifieke genetische kenmerken. Zij leven langer dan gemiddeld. Bron : Vlastos, F. e.a. (2010).

De vakcentrale FNV heeft de Canadese regering opgeroepen het produceren en exporteren van asbest te verbieden. Daarmee maakt het land zich mede verantwoordelijk voor de dood van vele duizenden arbeiders in landen als India, Vietnam en China, aldus de vakcentrale. Canada zelf kent strenge grenzen voor het gebruik van asbest in bijvoorbeeld huizen. Maar volgens de FNV wordt de stof er nog wel gedolven en geexporteerd, als zuivere grondstof maar ook in halffabricaten. Onlangs gaf de regering van de deelstaat Quebec nog een garantie voor een krediet van $3,5 miljoen aan een asbestmijn in de plaats Asbestos, schrijven diverse Canadese media. Ook in eigen land krijgt de Canadese regering kritiek op het asbestbeleid.Bron: FNV, 29 september 2010, Telegraaf, 30 september 2010.

Een Pet/CT-scan lijkt een betere methode om de kwaadaardigheid van een asbestgerelateerde longafwijking te constateren dan een meting van het niveau van de stof osteopontine in het bloedplasma. Bron: Kurata, S. e.a. (2010).

Het aantal gevallen van mesothelioom zal in de Australische staat New South Wales pas over vijf tot tien jaar een piek bereiken. Sinds 1980 is de incidentie verviervoudigd. Tussen 1972 en 2007 werden in deze regio 3922 gevallen van mesothelioom geregistreerd, waarvan 210 in 2007. De groep bestond voor 85% uit mannen van gemiddeld 75 jaar. De ziekte komt zelden voor bij mensen onder de 50. Bron: Cancerinsitute NSW, 22 september 2010.