Nieuwsarchief

Op het eerste gezicht lijken roken en asbest twee verschillende onderwerpen, maar er zijn veel overeenkomsten die elk van groot maatschappelijk belang zijn. Dit zei Prof. Dr. P. Baas in zijn oratie ter gelegenheid van zijn benoeming tot hoogleraar Pulmonale Oncologie aan de Universiteit van Amsterdam. Asbest en roken vormen beide een ernstig gezondheidsrisico. Tabak en asbest worden door mensen gewonnen of bereid en zijn bekende kankerverwekkende stoffen. Ze worden getolereerd door de overheden en er wordt goud geld mee verdiend. Er is een aanhoudende lobby gaande om negatieve publiciteit te pareren en rookgordijnen op te werpen om de ware aard van de producten te verdoezelen. En tot slot: de beste therapie voor de ziekten die tabak en asbest veroorzaken, is preventie. Bron: Universiteit van Amsterdam en Nieuwsbank, 8 september 2011.

Een bepaald soort virus (RCR), een koolhydraat-arm, proteine-rijk dieet en Indiase geelwortel kunnen de groei van een mesothelioomtumor vertragen, aldus resultaten van Japans, Canadees en Amerikaans onderzoek bij muizen. Bron: mesothelioma. Com, juni en juli 2011.

Een groep Franse artsen waarschuwt collega’s en patienten voor het risico van vals-positieve ct-scans bij de diagnose van mesothelioom. Radiologen hebben een speciale training nodig om de resultaten van een ct-scan voor deze ziekte goed te kunnen interpreteren. Bron: mesothelioma.com, 1 augustus 2011.

Het analyseren van de adem op concentraties van bepaalde stoffen kan in de toekomst een nuttig instrument zijn voor de diagnose van asbestgerelateerde ziekten. Bron: Chapman, E.A. e.a. (2011).

Volgens Van der Bij e.a. (2011) is er momenteel te weinig wetenschappelijk bewijs om de waarde van tests met niet-invasieve markers voor de diagnose van mesothelioom te kunnen bepalen. Niet-invasief wil zeggen zonder belasting voor de patient. Van der Bij onderzocht de diagnostische waarde van serum- en cytologische markers: bepaalde stoffen die in het bloedplasma, in vocht achter de longen of in de buikholte voorkomen en als indicator voor de diagnose mesothelioom kunnen dienen. Het onderzoek werd gedaan als onderdeel van het Medisch Onderzoeksprogramma IAS. Bron: Van der Bij, S. e.a. (2011).

Pre-klinisch onderzoek (in celculturen en bij muizen) heeft aangetoond dat het medicijn temsirolimus het effect van chemotherapie bij mesothelioom kan verbeteren. Dit medicijn wordt momenteel gebruikt voor de behandeling van nierkanker. Bron: Hoda, M.A. e.a. (2011).

De Duitse koepel van bedrijfsverenigingen (DGUV) heeft een nieuwe richtlijn gepubliceerd op grond waarvan beter en meer uniform beoordeeld kan worden of een ziekte door beroepsgerelateerd asbestcontact is ontstaan. Een belangrijke verbetering zit in de nu meer uniforme omschrijving van de verschillende categorieen van de ziekte Asbestose. Bron: DGUV, 3 mei 2011.

Het Amerikaanse Insituut voor Beroepsgerelateerde Veiligheid en Gezondheid (NIOSH) heeft een nieuw rapport gepubliceerd met de stand van de wetenschap op het gebied van asbestvezels en andere mineraal deeltjes met een langvezelige structuur. Op basis van dit rapport is beleidswijziging op het gebied van asbest niet noodzakelijk. Bron; Workplace Safety, 28 maart 2011.

Amerikaanse onderzoekers hebben op de jaarvergadering van de American Association for Cancer een dna-test gepresenteerd die de ziekte mesothelioom in ca. 80% van de gevallen in een vroeg stadium kan herkennen. Bron: Workers Compensation, 5 april 2011.

Onderzoekers van VUmc CCA en het derde grootste Italiaanse ziekenhuis Instituto Clinico Humanitas (IRCCS) hebben biomarkers gevonden die het succes van een op maat gemaakte behandeling voor mesothelioom kunnen voorspellen. In de studie vond tegelijkertijd op twee manieren onderzoek plaats. In Italie werden patienten in de kliniek behandeld en kregen ze een op maat gemaakte behandeling met medicijnen. Daarnaast onderzochten onderzoekers in VUmc in het laboratorium tumor weefsel op biomakers (‘voorspellers’) voor het aanslaan van bepaalde medicatie bij patienten. Gegevens uit het klinisch onderzoek en het laboratorium zijn met elkaar vergeleken. Resultaat: de gevonden biomarkers bleken goed te kunnen voorspellen bij welke patient de medicatie aan zou slaan. Bron: VUMC, 15 april 2011.