Disulfiram is een stof die via het middel Antabus al sinds 1950 tegen alcoholisme wordt gebruikt. Onderzoekers hebben nu ontdekt dat deze stof bij muizen de groei van een mesothelioomgezwel vertraagt en de muizen gevoeliger maakt voor sommige chemo-medicijnen. Bron: Surviving Mesothelioma. com, april 2014; Cheriyan, V.T. e.a. (2014).
Biomarkers zijn eiwitten in het bloed die iets kunnen zeggen over de aanwezigheid of verloop van sommige ziektes. Momenteel wordt voor de ziekte mesothelioom onderzoek gedaan naar verschillende markers. Mesotheline en Rantes kunnen bij de screening van risicogroepen worden ingezet. Osteopontine is een hulpmiddel in de diagnostiek en fibrogen helpt bij het voorspellen wat het effect van een operatie kan zijn. Bron: surviving mesothelioma.com, mei 2014 en Comar, M. e.a. (2014).
In ca. 80% van de gevallen van mesothelioom is asbestblootstelling als oorzaak aanwijsbaar. Amerikaans onderzoek laat zien dat het chemicalium vinylidene chloride (VDC) bij ratten een andere oorzaak is. VDC wordt in de industrie gebruikt voor de productie van plastic materialen, films, verpakkingsmateriaal, coatings en films. Een andere oorzaak is Fluoro-edeniet, een vezelachtig mineraal dat in gesteente voorkomt, bijvoorbeeld in de omgeving van Biancaville. Het werkt op dezelfde manier als blauw asbest (crocidoliet). Bron: Blackshear, P.E. e.a. (2014), Conti, S. e.a. (2014).
Mesothelioom is een lastige diagnose omdat de tumor veel overeenkomsten kan vertonen met uitzaaingen van andere vormen van kanker. Kerger pleit voor ondersteuning van de diagnostiek met genetische markers. Een register met genetische kenmerken van mesothelioompatienten zou de diagnostische criteria kunnen verbeteren. Bron: Kerger, B.D. e.a. (2014).
Langdurige asbestblootstelling kan leiden tot chronische ontsteking van het longweefsel. Asbestvezels in de vorm van scherpe naalden blijven vastzitten in het longvlies en zorgen voor ontsteking van het weefsel rondom. Bij ca. 4 procent van de mensen die langdurig aan asbest zijn blootgesteld verandert de ontsteking na tientallen jaren in een kwaadaardige tumor (mesothelioom). Bron: mesothelioma.com, juli 2014.
In het afgelopen jaar is in het mesothelioomonderzoek de meeste vooruitgang geboekt in de behandeling van de ziekte met behulp van immuuntherapie. Dat is één van de conclusies van een symposium over longbesparende behandelingen voor maligne pleuraal mesothelioom dat in mei in Santa Monica (VS) werd gehouden. Een veelbelovend middel is Tremilimumab dat nu in fase 2-studies wordt onderzocht. Bron: PR Newswire, 11 juni 2014.
De universiteit van Pennsylvania heeft 8 miljoen dollar subsidie ontvangen van het Amerikaanse Nationale Kanker Instituut voor een studie naar de effecten van fotodynamische lichttherapie (PDT) bij patienten met mesothelioom. Bron: Universiteit van Pennsylvania, juli 2014.
In het Canadese Toronto worden patienten die voor mesothelioom geopereerd gaan worden ook vooraf intensief bestraald. Bij de standaardbehandeling gebeurt dat alleen achteraf. De resultaten tot nu toe zijn bemoedigend. Bron: Cho, B.C.J. e.a. (2014).
Een 66-jarige Brit is gedurende drie jaar per abuis voor mesothelioom behandeld. Onlangs bleek dat hij een andere niet-levensbedreigende asbestgerelateerde aandoening had. Niet bekend is welke. Bron: Daily Mirror, 12 mei 2014.
Amfibool asbest en erioniet zorgen voor auto-immuunreacties bij muizen. Erioniet is een vezelachtig mineraal dat op asbest lijkt, dat ook mesothelioom kan veroorzaken. Het komt o.a. voor in de natuur in Turkije en het Amerikaanse North Dakota, waar het in gravelwegen is verwerkt. Een overzichtsstudie van Pfau beschrijft de resultaten van epidemiologisch en toxicologisch onderzoek naar de relatie tussen asbestblootstelling op auto-immuunziekten. Bron: Zebedeo, C.N. e.a. (2014); Pfau, J.C. e.a. (2014).
