Nieuwsarchief

In een voorlopig arrest oordeelt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in de zaak Moor/Zwitserland dat de verjaringstermijn van 10 jaar die Zwitserland bij mesothelioomclaims aanhoudt, verhindert dat slachtoffers hun recht kunnen halen. Dit omdat zij niet konden weten dat zij ziek zouden worden. De vraag is welke gevolgen een en ander voor de Nederlandse situatie zou kunnen hebben. De verjaringstermijn is in Nederland 30 jaar. Bron: EHRM, 11 maart 2014.

In hoger beroep oordeelt het Hof Den Bosch een bouwbedrijf aansprakelijk voor de ziekte mesothelioom bij een werknemer die in 1977/78 gedurende 4 a 5 uur onbeschermd chrysotiel (wit) asbesthoudende golfplaten had gezaagd. Voor het ontstaan van mesothelioom is, anders dan voor asbestose, niet nodig dat er sprake is van een langdurige blootstelling aan de inademing van asbeststof. Ten tijde van de blootstelling stond het risico van chrysotiel (wit) asbest nog ter discussie. Daarom treft het bouwbedrijf geen verwijt dat zij geen specifieke maatregelen had getroffen die erop gericht waren om door wit asbest veroorzaakte gezondheidsschade te voorkomen.Uitgangspunt is echter dan dat het bouwbedrijf destijds niet wist, noch behoorde te weten, dat de onderhavige platen slechts wit asbest bevatten, dat de geringste inademing daarvan mesothelioom kon veroorzaken en ook niet wist dat het risico van asbestose/longkanker in casu niet speelde. Het bouwbedrijf wist echter wel dat met asbestcementplaten werd gewerkt en wist ook, althans had destijds behoren te weten, dat inademing van asbestvezels tot asbestose/longkanker kan leiden. Bron: rechtspraak.nl; Hof Den Bosch, 11 maart 2014, zaaknr. HD 200.042.868-01.

Asbestslachtoffers vroegen de faillissementsrechter in de staat North Carolina producent adembeschermingsmaskers Garlock te veroordelen tot het betalen van 1,2 miljard dollar schadevergoeding voor asbestslachtoffers. Dit bedrag was gebaseerd op het gemiddelde dat de producent de afgelopen jaren voor claims had moeten uitbetalen. De rechter oordeelde echter dat 125 miljoen voldoende is. Uit nader onderzoek van 15 eerder afgehandelde claims bleek dat deze slachtoffers tegenover Garlock verklaard hadden nergens anders aan asbest te zijn blootgesteld, maar na afronding van hun zaak ook claims ingediend hadden bij andere astbestcompensatiefondsen. De rechter oordeelde ook dat de producten van Garlock relatief minder schadelijk waren dan de asbest die in de isolatie was gebruikt. De eerder toegekende vergoedingen waren daarom te hoog volgens de rechter. Bron: North Carolina Lawyers Weekly, 6 februari 2014.

Een opinie-artikel in de New York Times beschrijft de Amerikaanse misstanden in compensatieclaims ten gevolge van asbestblootstelling. Als belangrijkst voorbeeld signaleert de auteur het toenemende aantal claims van longkankerpatienten die stellen dat hun ziekte door asbestblootstelling komt, terwijl ze nog rookten op het moment dat al lang bekend was dat roken gevaarlijk was. Volgens de auteur is de relatie tussen asbestblootstelling en longkanker nog helemaal niet duidelijk. Desondanks vormen asbestgerelateerde longkankerclaims, volgens een ander artikel een nieuwe bedreiging voor verzekeraars, ook wel de derde golf genoemd. De eerste golf bestond uit mensen die in de asbestindustrie direct met asbest hadden gewerkt, de tweede golf uit mensen die beroepsmatig regelmatig met asbest in contact kwamen, bijvoorbeeld als loodgieter of timmerman. In 2012 hebben de verzekeraars door longkankerclaims 12% meer verlies geleden dan in 2011. Bron: New York Times, 3 december 2013, Class Action Reporter, 30 december 2013, Lloyd’s Asbestos Litigation Reporter, 13 februari 2014.

Een technisch installatiebureau moet van de Groningse bestuursrechter. een boete van ruim 34.000 euro betalen, omdat medewerkers van dat bedrijf in 2012 aan asbest zijn blootgesteld. Bij werkzaamheden in een gebouw viel een plaat met asbest naar beneden. Het personeel dat is blootgesteld heeft volgens de rechter een verhoogd risico op kanker. Het bedrijf in Roden had volgens de rechter kunnen weten dat er asbest in het gebouw zat omdat het pand dateert uit de zeventiger jaren. Bron: rtvdrenthel.nl, 13 februari 2014

Het boek Asbest, Toezicht en Handhaving biedt een juridisch overzicht van de asbestgerelateerde wet- en regelgeving. De tweede, herziene druk geeft een overzicht van het bestuursrechtelijk kader en van alle (nieuwe) relevante jurisprudentie. Bron: Huijbregts, P.A. & Segers (2014). Berghauserpont.nl, tweede druk.

Garlock, een producent van adembeschermingsmaskers was ten gevolge van asbestcompensatieclaims bijna failliet, maar een Amerikaanse rechter heeft dit voorkomen. De rechter oordeelde het asbestrisico van de maskers laag in verhouding tot het aantal en de hoogte van de schadevergoedingen die het bedrijf eerder had toegekend en gaf het bedrijf toestemming diepgaand onderzoek te doen naar 15 claims die in zo’n schadevergoeding hadden geresulteerd. Het waren claims waarin de slachtoffers hadden gesteld alleen bij Garlock aan asbest te zijn blootgesteld. Uit het onderzoek kwam echter naar voren dat de slachtoffers na ontvangst van hun schadevergoeding vorderingen bij een dozijn andere asbestcompensatietrustfondsen hadden ingediend. Dit patroon kwam in elk van de 15 dossiers naar voren. Bron: The New York Times, 14 januari 2014

Het Osaka Hooggerechtshof houdt de Japanse overheid aansprakelijk voor de asbestziekten bij 58 fabrieksarbeiders, omdat de overheid verzuimd heeft deze arbeiders tegen asbest te beschermen. In totaal is hen 340 miljoen yen (ca. 2,4 miljoen euro) schadevergoeding toegekend. Bron: International Ban Asbestos Secretariaat, 25 december 2013.

Een man is als scheepsbouwer aan asbest blootgesteld en aan mesothelioom overleden. Zijn nabestaanden houden de ex-werkgever, een scheepswerf aansprakelijk waar hij van 1957 tot 1959 en van 1980 tot 1985 heeft gewerkt. Na weging van de gezichtspunten (arrest Hese/De Schelde, 2000) oordeelt het Gerechtshof Arnhem in hoger beroep dat het beroep van de werkgever op verjaring slaagt voor zover het betrekking heeft op blootstelling aan asbest gedurende de eerste periode van het dienstverband van [X], de jaren 1957 – 1959. Voor wat betreft de tweede periode, de jaren 1974 – 1985, slaagt het beroep indien, wanneer in die periode sprake is geweest van blootstelling, deze blootstelling vanaf 13 juli 1977, het moment van verjaring, was geeindigd. Het hof stelt daarbij voorop dat vaststelling van mogelijke asbestblootstelling van de man onvoldoende bewijs is. De nabestaanden dienen te bewijzen dat de man daadwerkelijk na 13 juli 1977 bij de werkgever aan asbest blootgesteld s geweest. Verder betekent het enkele feit dat een werkgever aansprakelijk is op grond van artikel 7:685 BW niet dat hem per definitie een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden, 26 november 2013: nr. 200.104.783-01.

Een projectontwikkelaar hoeft voorlopig geen dwangsom te betalen aan de provincie voor asbestverontreiniging. Dat zegde de provincie toe tijdens een spoedprocedure bij de Raad van State in Den Haag. Met de dwangsom van maximaal 40.000 euro wilde de provincie Drenthe de man dwingen asbestpuin achter een boerderij aan de Hoofdstraat weg te halen. De projectontwikkelaar wil wel saneren maar pas als hij woningen gaat bouwen op het perceel. Bron: rtvdrenthe.nl, 27 november 2013.