Nieuwsarchief

De gemeente Stede Broec en de leiding van het Martinuscollege leggen een geschil over een rekening van 4,5 miljoen euro voor asbestsaneringskosten van de school aan de rechter voor. Vanwege asbestvondsten moest de middelbare school in Grootebroek vanaf augustus 2011 een half jaar dicht. De leerlingen moesten worden ondergebracht in noodlokalen in Grootebroek. En in kantoorruimtes in Hoorn, waar ze dagelijks met bussen heen worden gebracht. Dit kostte samen met de sanering van het asbest totaal 4,5 miljoen. Stede Broec schoot dit geld voor om een snelle oplossing mogelijk te maken. De leerlingen mochten immers niet de dupe van het asbest worden. Later zou de vraag beantwoord moeten worden wie voor de kosten moest opdraaien. Hier zijn beide partijen niet uitgekomen. Bron: Noordhollands Dagblad, 6 mei 2014.

Tien medewerkers van de Franse farmaceut Sanofi vorderen via de rechter elk 30.000 euro compensatie voor de angst die hun blootstelling aan asbest heeft veroorzaakt. De farmaceut erkent dat die blootstelling lang geleden, rond 1975 heeft plaatsgevonden. Dit was echter een periode waarin alle fabrieken nog met asbest werkten. Aangezien de latentietijd volgens Sanofi tussen de 20 en 40 jaar ligt, lopen de werknemers nu vrijwel geen risico meer. De uitspraak wordt rond 11 juli verwacht. Bron: International Ban Asbestos Secretariaat, 28 april 2014.

Staalverwerkingsbedrijf Nedstaal in Alblasserdam mag een proef doen met het omsmelten van asbesthoudend schroot. Dat heeft de rechtbank in Den Haag dinsdag bepaald. Nedstaal wil deze zomer al starten met de proef. Het staalbedrijf had toestemming voor de proef gekregen van de Provincie Zuid-Holland, op advies van de Omgevingsdienst Zuid-Holland Zuid (OZHZ). Tegen dat besluit werd door het aktiecomite Asbest Nedstaal Nee en de colleges van B&W van Alblasserdam, Papendrecht en Hendrik Ido Ambacht beroep aangetekend. De Haagse rechtbank heeft de bezwaren nu afgewezen. Bron: rechtbank Den Haag, 14 april 2014, SGR 13/8712 en 13/8715.

In antwoord op SP-kamervragen meldt Minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) dat de Nederlandse wet- en regelgeving in tegenstelling tot de Zwitserse wel in overeenstemming is met de uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) over de verjaringstermijn van civiele vorderingen van asbestslachtoffers en de toegang tot het recht. In Nederland geldt een langere verjaringstermijn en geldt vanaf 2004 een speciale regeling voor verborgen personenschade. Verder heeft de Hoge Raad gezichtspunten opgesteld aan de hand waarvan kan worden bepaald of een beroep op verjaring naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Daarnaast bestaat in Nederland het Instituut Asbestslachtoffers (IAS). Het IAS biedt asbestslachtoffers met mesothelioom of asbestose die geen schadevergoeding kunnen krijgen in samenwerking met de Sociale Verzekeringsbank (SVB) een financiele tegemoetkoming op basis van de Regeling TAS of TNS. Doordat de regeling voorziet in een voorschot, kunnen het slachtoffer en diens nabestaanden op korte termijn na ontdekking van de asbestgerelateerde schade over een uitkering beschikken. Dit voorschot hoeft niet te worden terugbetaald als geen schadevergoeding wordt verkregen. Het IAS bemiddelt daarnaast tussen het slachtoffer en de door hem aansprakelijk gestelde (ex-) werkgever over het betalen van een schadevergoeding. Bron: IAS Nieuws, 11 maart, Rijksoverheid.nl, 2 mei.

In een voorlopig arrest oordeelt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in de zaak Moor/Zwitserland dat de verjaringstermijn van 10 jaar die Zwitserland bij mesothelioomclaims aanhoudt, verhindert dat slachtoffers hun recht kunnen halen. Dit omdat zij niet konden weten dat zij ziek zouden worden. De vraag is welke gevolgen een en ander voor de Nederlandse situatie zou kunnen hebben. De verjaringstermijn is in Nederland 30 jaar. Bron: EHRM, 11 maart 2014.

In hoger beroep oordeelt het Hof Den Bosch een bouwbedrijf aansprakelijk voor de ziekte mesothelioom bij een werknemer die in 1977/78 gedurende 4 a 5 uur onbeschermd chrysotiel (wit) asbesthoudende golfplaten had gezaagd. Voor het ontstaan van mesothelioom is, anders dan voor asbestose, niet nodig dat er sprake is van een langdurige blootstelling aan de inademing van asbeststof. Ten tijde van de blootstelling stond het risico van chrysotiel (wit) asbest nog ter discussie. Daarom treft het bouwbedrijf geen verwijt dat zij geen specifieke maatregelen had getroffen die erop gericht waren om door wit asbest veroorzaakte gezondheidsschade te voorkomen.Uitgangspunt is echter dan dat het bouwbedrijf destijds niet wist, noch behoorde te weten, dat de onderhavige platen slechts wit asbest bevatten, dat de geringste inademing daarvan mesothelioom kon veroorzaken en ook niet wist dat het risico van asbestose/longkanker in casu niet speelde. Het bouwbedrijf wist echter wel dat met asbestcementplaten werd gewerkt en wist ook, althans had destijds behoren te weten, dat inademing van asbestvezels tot asbestose/longkanker kan leiden. Bron: rechtspraak.nl; Hof Den Bosch, 11 maart 2014, zaaknr. HD 200.042.868-01.

Asbestslachtoffers vroegen de faillissementsrechter in de staat North Carolina producent adembeschermingsmaskers Garlock te veroordelen tot het betalen van 1,2 miljard dollar schadevergoeding voor asbestslachtoffers. Dit bedrag was gebaseerd op het gemiddelde dat de producent de afgelopen jaren voor claims had moeten uitbetalen. De rechter oordeelde echter dat 125 miljoen voldoende is. Uit nader onderzoek van 15 eerder afgehandelde claims bleek dat deze slachtoffers tegenover Garlock verklaard hadden nergens anders aan asbest te zijn blootgesteld, maar na afronding van hun zaak ook claims ingediend hadden bij andere astbestcompensatiefondsen. De rechter oordeelde ook dat de producten van Garlock relatief minder schadelijk waren dan de asbest die in de isolatie was gebruikt. De eerder toegekende vergoedingen waren daarom te hoog volgens de rechter. Bron: North Carolina Lawyers Weekly, 6 februari 2014.

Een opinie-artikel in de New York Times beschrijft de Amerikaanse misstanden in compensatieclaims ten gevolge van asbestblootstelling. Als belangrijkst voorbeeld signaleert de auteur het toenemende aantal claims van longkankerpatienten die stellen dat hun ziekte door asbestblootstelling komt, terwijl ze nog rookten op het moment dat al lang bekend was dat roken gevaarlijk was. Volgens de auteur is de relatie tussen asbestblootstelling en longkanker nog helemaal niet duidelijk. Desondanks vormen asbestgerelateerde longkankerclaims, volgens een ander artikel een nieuwe bedreiging voor verzekeraars, ook wel de derde golf genoemd. De eerste golf bestond uit mensen die in de asbestindustrie direct met asbest hadden gewerkt, de tweede golf uit mensen die beroepsmatig regelmatig met asbest in contact kwamen, bijvoorbeeld als loodgieter of timmerman. In 2012 hebben de verzekeraars door longkankerclaims 12% meer verlies geleden dan in 2011. Bron: New York Times, 3 december 2013, Class Action Reporter, 30 december 2013, Lloyd’s Asbestos Litigation Reporter, 13 februari 2014.

Een technisch installatiebureau moet van de Groningse bestuursrechter. een boete van ruim 34.000 euro betalen, omdat medewerkers van dat bedrijf in 2012 aan asbest zijn blootgesteld. Bij werkzaamheden in een gebouw viel een plaat met asbest naar beneden. Het personeel dat is blootgesteld heeft volgens de rechter een verhoogd risico op kanker. Het bedrijf in Roden had volgens de rechter kunnen weten dat er asbest in het gebouw zat omdat het pand dateert uit de zeventiger jaren. Bron: rtvdrenthel.nl, 13 februari 2014

Het boek Asbest, Toezicht en Handhaving biedt een juridisch overzicht van de asbestgerelateerde wet- en regelgeving. De tweede, herziene druk geeft een overzicht van het bestuursrechtelijk kader en van alle (nieuwe) relevante jurisprudentie. Bron: Huijbregts, P.A. & Segers (2014). Berghauserpont.nl, tweede druk.