Nieuwsarchief

De schadevergoeding voor Britse milieu-asbestslachtoffers met mesothelioom wordt met 40% verhoogd tot een niveau gelijk aan mensen die via hun werk de ziekte hebben gekregen.

Een veel nauwere samenwerking tussen gemeenten en Arbeidsinspectie, gecombineerd met veel hogere boetes, is een absolute voorwaarde om een einde te maken aan het ontduiken van de asbestregelgeving.

Het Britse ministerie van justitie kondigt eind februari extra maatregelen af ter ondersteuning van asbestslachtoffers.

Per 1 januari 2011 komen Zuid Koreanen die ziek zijn geworden door blootstelling aan asbest in het milieu in aanmerking voor schadevergoeding.

De Amerikaanse Mesothelioma Applied Research Foundation (MARF) geeft in 2010 800.000 us-dollar subsidie aan acht onderzoeken naar de behandeling van mesothelioom.
Het gaat om een onderzoek naar doelgerichte medicijnen (targeted therapy), een onderzoek naar de rol van hormonen in mesothelioom, een onderzoek naar peritoneaal mesothelioom (buikvlieskanker) en verscheidene onderzoeken die tot doel hebben momenteel al beschikbare medicijnen te verbeteren. De MARF is een non-profit stichting waarin nabestaanden, artsen, juristen en onderzoekers samenwerken in de strijd tegen mesothelioom. In totaal heeft de stichting tot nu toe 7 miljoen us-dollar beschikbaar gesteld voor onderzoek naar de behandeling van mesothelioom. Bron: Marf, 24 februari 2010.

Volgens het Belgische Asbestfonds hebben tot nu toe heel weinig zelfstandigen een beroep gedaan op het fonds.

In twee verschillende zaken oordeelt het Gerechtshof Amsterdam in hoger beroep dat als alle gezichtspunten in combinatie met elkaar worden bezien het beroep op verjaring van de rechtsopvolger van de oud-werkgever naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid terecht is.
In beide gevallen oordeelt het hof ook dat er geen feiten en/of omstandigheden zijn aangevoerd of gebleken op grond waarvan gezegd kan worden dat sprake is van een hoge mate van verwijtbaarheid, waarbij het hof mede in aanmerking neemt dat de werkgevers niet asbestproducerende, niet asbestverwerkende ondernemingen exploiteerden. In een van de twee gevallen oordeelt het hof dat een vordering tot schadevergoeding onvoldoende voortvarend is ingesteld, ook al heeft de bemiddeling door het IAS termijnschorsend gewerkt. De eerste zaak (d.d. 15/12/09) betreft de claim van een nabestaande van een man die tussen 1960 en 1975 bij een Technisch Bureau in dienst was geweest en daar aan asbest was blootgesteld. Deze man overleed in 2006 aan mesothelioom. In het tweede geval gaat het om een nabestaande van een machinebankwerker die tussen 1955 en 1972 in dienst van het bedrijf was geweest en eveneens in 2006 aan mesothelioom is overleden. Bron: Jure; Gerechtshof Amsterdam, LJN BL3708 d.d. 15 december 2009 en LJN BL3742 d.d. 19 januari 2010.

De kantonrechter Venlo oordeelt dat het beroep op verjaring van een werkgever naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is.
Ook het verweer dat de werkgever niet bekend hoefde te zijn met het gevaar van asbestose als gevolg van de blootstelling aan wit asbest wordt niet overgenomen omdat de werkgever ter onderbouwing van dit standpunt geen wetenschappelijke/maatschappelijke publicaties heeft overgelegd en zodoende niet heeft voldaan aan de op haar rustende stelplicht. Bron: Kantonrechter Venlo, 10 februari 2010, BL3084.

Omdat de asbestblootstelling in dit geval beperkt bleef tot een werkdag per 14 dagen behoefde een werkgever tussen 1962 en 1966 (nog) geen maatregelen te nemen om de werknemer tegen asbestose te beschermen.
Begin jaren 60 was algemeen bekend dat langdurige en intensieve blootstelling aan asbest asbestose kon veroorzaken. De werkgever had toen echter nog niet kunnen weten dat werknemers ook bij minder intensieve blootstelling beter beschermd dienden te worden. Daar komt, volgens de rechter, bij dat de vordering verjaard is. Hoewel er omstandigheden kunnen zijn om een verjaringstermijn niet toe te passen, is in dit geval toepassing van de verjaringstermijn niet onaanvaardbaar. De kantonrechter Utrecht oordeelt daarom de rechtsopvolger van een bouwbedrijf niet aansprakelijk voor de gezondheidsschade van een oud-medewerker die van 1962 tot 1966 als metselaar asbesthoudende bouwmaterialen op maat had gezaagd. De man overleed in 2006 aan de ziekte mesothelioom. Bron: Kantonrechter Utrecht, 3 februari 2010, nr. 606219.

Bedrijven die het niet zo nauw nemen met de regels rond asbestverwijdering moeten strenger worden aangepakt, aldus een brief van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) aan de Tweede Kamer.