Nieuwsarchief

IJzer is mogelijk een belangrijke trigger bij de ontwikkeling van mesothelioom. Healthtechzone, 25 oktober 22; IAS Nieuwsarchief

Nog steeds is niet helemaal duidelijk hoe asbest in het lichaam na tientallen jaren mesothelioom veroorzaakt. Chronische ontsteking en irritatie en ijzer spelen mogelijk een rol. Japans onderzoek meldt nu dat aantasting van het immuunsysteem ook een factor kan zijn. Bron: surviving mesothelioma.com 28 september 2020

Er is te weinig bewijs voor een relatie tussen de bron en intensiteit van de asbestblootstelling en het type mesothelioom dat iemand krijgt. Dat concludeert Franklin na analyse van dossiers over de periode 1962 tot 2012 in het mesothelioomregister van West Australië. Salamatipour meldt dat asbest in droog materiaal veel meer ijzer bevat en daardoor gevaarlijker is dan asbest in nat materiaal.

Onderzoek bij ratten laat zien dat het ontstaan van mesothelioom in het buikvlies samengaat met een hoog ijzerniveau op die locatie. Of dit bij mensen ook zo zal zijn, is nog niet duidelijk. Bron: mesothelioma.com,  18 november 2014.

Asbestvezels die lange tijd in de longen blijven, veroorzaken daar ijzerconcentraties. Dat concluderen Italiaanse onderzoekers na analyse van longweefsel van 10 arbeiders die op een scheepswerf aan asbest waren blootgesteld. Een Japanse studie constateerde al eerder dat de ijzerconcentratie direct invloed heeft op de ontwikkeling van mesothelioom. Bron: Pascolo, L. e.a. (2013).

Dodson en collega’s analyseerden longweefsel van 54 mensen met mesothelioom. Deze mensen hadden een breed scala aan beroepen gehad, waaronder de typische beroepen met asbestblootstelling zoals isoleerders, maar ook ‘witte boorden’ beroepen zoals een architect, onderwijzer of een chirurg. Bij het merendeel van de proefpersonen werden verschillende soorten asbest gevonden. De vezels varieerden in lengte, hoewel meer korte dan lange vezels gevonden werden. Amfiboolvezels werden het meest gevonden, vooral amosiet. Chrysotiel was het minst aanwezig. Ijzerhoudende deeltjes werden vooral gevonden bij mensen die aan amfibool-asbest waren blootgesteld (amosiet of crocidoliet). In 10 van de 54 gevallen week het aantal gevonden asbestvezels niet af van dat wat bij de algemene bevolking wordt gevonden, een teken dat ook lage blootstellingsniveaus mesothelioom kunnen veroorzaken. Bron: Dodson RF, et al. (2005). Asbestos burden in cases of mesothelioma from individuals from various regions of the United States. Ultrastructural Pathology, sep-oct. 29(5):415-33.
Dodson RF, Graef R, Shepherd S, O’Sullivan M, Levin J., (2005). Asbestos burden in cases of mesothelioma from individuals from various regions of the United States. Ultrastructural Pathology, sep-oct.29(5):415-33.

Abstract

Mesothelioma is a rare tumor that is considered an asbestos marker disease. It occurs in individuals following a longer latency period from first exposure than other asbestos-related diseases. The tumor also occurs in individuals with a wide range of exposures, including individuals with lower level or secondary exposures. In the present study lung tissue from 54 individuals with a pathological diagnosis of mesothelioma was evaluated for ferruginous body and uncoated asbestos fiber content. The data were compared with an earlier study of mesothelioma cases from the northwestern United States. Tissue was prepared via a digestion procedure, with the collected digestate reviewed by light microscopy for quantification of asbestos bodies and analytical transmission electron microscopy for determination of uncoated fiber burden. Twenty-seven cases in the present study had over 1000 ferruginous bodies per gram of dry tissue. The data suggest that amosite provides a more likely stimulus for ferruginous coating than the other forms of asbestos. All individuals were found to have asbestos fibers in their lung tissue. Amosite was the most commonly found fiber, with anthophyllite being the second most commonly found type of asbestos. The finding of tremolite in the tissue most often was associated with the finding of anthophyllite. A limited number of asbestos fibers of each type would have been seen in the light microscope, with the least detected being chrysotile. The majority of all fiber types were found as short fibers (< 8 mum), although some longer fibers were represented in each type of asbestos. The majority of the individuals were found to have mixed types of asbestos in their lungs.

Nog steeds is niet helemaal duidelijk hoe asbest kanker veroorzaakt. Men denkt dat ijzer daarbij een rol speelt. De meest gevaarlijke asbestsoorten hebben een relatief hoog ijzergehalte. Baldys en Aust onderzochten de werking van asbestvezels en ijzer op de Epidermale Groei Factor Receptor (EGFR) in menselijke epitheel en mesotheelcellen uit long en longvlies. Zij gebruikten drie soorten asbest, t.w. crocidoliet, amosiet en chrysotiel met respectievelijk 27, 27 en 2% ijzer. Zij vonden dat ingekapselde crocidoliet asbestvezels de EGFR receptor inactiveerden en daarmee indirect de celdeling kunnen ontregelen. IJzer lijkt daarbij een mediërende werking te hebben. Baldys, A. & Aust, A.E. (2005). Role of Iron in Inactivation of Epidermal Growth Factor Receptor after Asbestos Treatment of Human Lung and Pleural Target Cells. American journal of respiratory cell and molecular biology. vol. 32, afl. 5, pag. 436-442 (7).
American Journal of Respiratory Cell and Molecular Biology. Vol. 32, pp. 436-442, 2005

Abstract

Although the mechanism by which asbestos causes cancer remains unknown, iron associated with asbestos is thought to play a role in the pathogenic effects of fibers. Here, we examined the effects of asbestos on the epidermal growth factor receptor (EGFR) in human lung epithelial (A549) cells, human pleural mesothelial (MET5A) cells, and normal human small airway epithelial (SAEC) cells. Treatment of A549, MET5A, and SAEC cells with asbestos caused a significant reduction of EGFR tyrosine phosphorylation. This was both time- (15 min to 24 h) and concentration-dependent (1.5, 3, and 6 µg/cm2) in A549 cells. Also, treatment with 6 µg/cm2 crocidolite for 24 h diminished the phosphorylation levels of human EGFR 2 (HER2). Exposure of A549 cells to 6 µg/cm2 crocidolite for 3–24 h resulted in no detectable Y1045 phosphorylation and no apparent degradation of the EGFR. Inhibition of fiber endocytosis resulted in a considerable inhibition of EGFR dephosphorylation. Removal of iron from asbestos by desferrioxamine B or phytic acid inhibited asbestos-induced decreases in EGFR phosphorylation. The effects of crocidolite, amosite, and chrysotile on the EGFR phosphorylation state appeared to be directly related to the amount of iron mobilized from these fibers. These results strongly suggest that iron plays an important role in asbestos-induced inactivation of EGFR.