Mensen laten oefenen in zaken die nauwelijks voorkomen is niet zinvol. Ze kunnen beter voorbereid worden op processen die altijd een cruciale rol spelen, zoals de communicatielijnen: wie belt wie, zitten de juiste mensen in het crisisteam, wie is verantwoordelijk en wie doet wat? Als dat duidelijk is, kunnen de professionals in Nederland het werk verder wel aan, aldus een van de auteurs van het rapport Lessen uit crises en mini-crises 2012. Een voorbeeld van hoe het niet moet is de aanpak van de asbestcrisis in de flats op Kanaleneiland. Hier reageerde de woningcorporatie te traag, werd in het begin te snel opgeschaald en had de gemeente daarmee te snel het aapje op haar schouders. Vervolgens springen de media er bovenop, maar ook diegenen die te pas en te onpas zich druk maken over het gevaar van asbest, en die de ophef gaan gebruiken en zelfs vergroten. Bestuurders hebben nogal eens een risicoregelreflex als er iets gebeurt dat niet was voorzien. Zodra een ramp of crisis zich voordoet, hebben ze de neiging meteen een procedure of protocol te verzinnen waarbij aan alles wordt gedacht. Maar dat is slechts een illusie, aldus het rapport. Bron: Trouw, 10 september 2013.