Nieuwsarchief

Vanwege de vondst van asbesthoudend afval hebben de autoriteiten van Singpore besloten meer dan de helft van St. John’s Island voor bezoek af te sluiten. Bron: The Straits Times, 26 april 2018

De slakken die de grondstof vormden voor het straalgrit waarin asbest is aangetroffen, zijn grotendeels afkomstig uit kolencentrales in de Oekraïne. Dat schrijft staatssecretaris Van Veldhoven (Infrastructuur en Milieu) aan de Tweede Kamer. Bron: rijksoverheid.nl, 26 april 2018

Mensen die door Azie reizen kunnen ongemerkt met asbest in aanraking komen. Vooral budget-reizigers lopen risico, aldus Professor Ken Takahashi van het Australische Asbestos Diseases Research Institute. In landen als China, India, Thailand, Indonesië, Vietnam en Laos wordt nog steeds volop asbest gebruikt. Bron: Financial Review, april 2018

De Hoge Raad oordeelt dat het feit dat mesothelioom altijd wordt veroorzaakt door asbestblootstelling, niet zonder meer meebrengt dat een werkgever bij wie blootstelling heeft plaatsgevonden oorzaak is van en daarmee aansprakelijk voor de asbestziekte die de werknemer heeft gekregen. Van belang zijn duur en intensiteit van de blootstelling bij deze werkgever en van andere blootstellingen gedurende de latentieperiode, en de verhouding daartussen. Bron: recht.nl 6 april 2018: ECLI:NL:HR:2018:53 ; cms.law, 25 april 2018

‘Een grote hoax’, noemt asbestdeskundige Jan van Willigenburg het kabinetsvoornemen om per 2024 asbesthoudende daken te verbieden. De regering wil versneld de laatste grote bron van kankerverwerkkende asbestvezels in onze leefomgeving wegnemen. Maar volgens van Willigenburg negeert de regering wetenschappelijk bewijs dat laat zien dat het risico zeer beperkt is. Dit staat in een artikel op De Monitor, het onderzoeksjournalistieke platform van de KRO-NCRV. Bron: demonitor.kro-ncrv.nl, 19 april 2018

De lezingen die tijdens het IAS Symposium 25 jaar asbestverbod op 16 april jl. zijn gehouden zijn op de website van het IAS geplaatst. U vindt ze hier.

Staatssecretaris Van Ark (SZW) informeert de Tweede Kamer over de inventarisatie door de Inspectie SZW naar de bedrijven waar met straalgrit is gewerkt dat mogelijk vervuild was met asbestvezels. 594 bedrijven hebben mogelijk met het vervuilde grit gewerkt. Het onderzoek van TNO naar de blootstellingsrisico’s loopt vertraging op. TNO heeft moeite om geschikte locaties te vinden waar testen kunnen worden uitgevoerd. Bron: rijksoverheid.nl, 17 april 2018

Werknemers werken vaak ongezond en onveilig. Ruim 4100 mensen overlijden in 2016 als gevolg van een beroepsziekte. Bijna 80 procent van die slachtoffers is dan al gepensioneerd. Beroepsziekten met dodelijke afloop zijn vaak het gevolg van blootstelling aan asbest, lasrook en kwartsstof. Ca. 47000 werknemers werken in bedrijven waar zij kunnen worden blootgesteld aan asbest. Om werknemers te informeren over de stoffen waarmee zij werken, lanceert de Inspectie SZW, in samenwerking met de FNV, de Stoffencheck. Deze app geeft informatie over het werken met gevaarlijke stoffen: wat de risico’s zijn, of je er ziek van kunt worden en welke maatregelen nodig zijn om veilig te werken. Bron: Inspectie SZW, 17 april 2018

25 jaar na asbestverbod sterven jaarlijks nog honderden mensen aan asbestziekten

In Nederland sterven jaarlijks enkele honderden mensen aan de gevolgen van het onbeschermd omgaan met asbest. Ook 25 jaar na het verbod op het gebruik van asbest, worden bij het Instituut Asbestslachtoffers (IAS) jaarlijks nog zo’n 600 aanvragen ingediend voor een tegemoetkoming. Dit aantal is al circa 10 jaar stabiel. Naar verwachting zal tot 2035 nog bij zo’n 8000 mensen een asbest gerelateerde ziekte worden ontdekt. In de meeste gevallen is deze dodelijk. Lees verder

‘In zekere zin een paradox’ noemde bestuursvoorzitter Rob van der Heijden het in zijn welkomwoord. Want ondanks het verbod uit 1993, wordt er nog elke dag in gebouwen of in de grond asbest gevonden. En er melden zich elke dag wel één of twee asbestslachtoffers bij het IAS, bij wie een asbestziekte is geconstateerd. ‘Mensen bij wie deze diagnose als bij een donderslag het hele toekomstbeeld op zijn kop zet’, aldus van der Heijden.

Zo begon vanmiddag in het SER-gebouw te Den Haag een symposium onder de titel ’25 jaar asbestverbod’. Het is dit jaar precies een kwart eeuw geleden dat er in ons land een volledig asbestverbod kwam. Voor het Instituut een goed moment om vandaag stil te staan bij de ontwikkeling van de astbestproblematiek sinds die tijd.

Daarbij deed van der Heijden een dringend beroep op alle betrokken partijen, zoals werkgevers en verzekeraars, om een einde te maken aan het probleem van de verjaring bij schadeclaims. Want de verjaringstermijn van 30 jaar komt steeds meer op gespannen voet te staan met een steeds langere latentietijd bij asbestziektes. Hij droeg het stokje over aan Jan Warning, directeur van het IAS, die als middagvoorzitter begon met een vragenrondje in de zaal over persoonlijke ervaringen met asbest.

Maar eerst was er nog een filmpje over een primeur, namelijk de introductie op de website van het IAS van het ‘Asbestregister’. Met dit register kan iedereen die in het verleden met asbest in aanraking is geweest voortaan een eigen dossier aanmaken. Het doel hiervan is om de bewijslast van asbestblootstelling in het verleden te vergemakkelijken als iemand in de toekomst onverhoopt het slachtoffer wordt van een asbestziekte.

Het was de opmaat naar het eerste gedeelte van het programma, waarin de circa 140 deelnemers konden luisteren naar diverse sprekers. Met allereerst een verhaal over het asbestverbod in historisch perspectief van voormalig advocaat Bob Ruers, die schetste hoe moeilijk het nog steeds is om asbest de wereld uit te krijgen en het moeizaam werkende systeem van handhaving en toezicht. Simone Aarendonk, beleidsmedewerker van het IAS, hield een lezing over de asbestslachtoffers ‘als erfenis van het asbestgebruik’, waarbij veel demografische gegevens voorbijkwamen over sterfte van mannen en vrouwen aan een asbestziekte, leeftijd en blootstelling in risicosectoren en beroepen. Lex Burdorf, hoogleraar Gezondheidskunde aan de Erasmus-Universiteit, legde vervolgens de zaal zijn modellen voor van de verheugende afnemende tendens van aantallen asbestslachtoffers na 2017/2018. Toch zal tot 2035 nog bij ongeveer 8000 mensen een asbestziekte worden ontdekt. Jody Schinkel van TNO tot slot ging in zijn bijdrage in op ‘een tweede erfenis’ van het asbestgebruik: asbest in-en op gebouwen, in de bodem en in de buitenlucht.

Conclusie: Nederland zit nog vol met asbest en vaak zijn mensen zich daar niet van bewust. Als laatste onderdeel voor de pauze vertelden drie asbestslachtoffers met mesothelioom hun soms opzienbarende verhaal. Over hun plotselinge ziekte, de schok die dit teweegbracht in hun persoonlijke leven en de steun die ze van het IAS hadden gekregen bij de het verkrijgen van schadevergoeding of een tegemoetkoming voor asbestslachtoffers. Het relaas van de slachtoffers was voor de aanwezigen in de zaal een indrukwekkend onderdeel van dit symposium.

 Verjaring steeds vaker een probleem

 ‘Doen we genoeg’? De rol van convenantspartijen daarbij was het onderwerp van een eerste paneldiscussie na de pauze met vertegenwoordigers van partijen die bij de oprichting van het instituut betrokken waren. Wim van Veelen (FNV), ‘uitvinder’ van het asbestregister, Mario van Mierlo (VNO-NCW/ MKB-Nederland en lid van de Raad van toezicht en advies en Arie Woltmeijer, voorzitter van de Raad van toezicht en advies waren het over één ding eens: Verjaring is steeds vaker een probleem. Er zijn schrijnende gevallen, waarbij de ziekte zich pas zeer laat openbaart en een slachtoffer vanwege verjaring geen schadevergoeding kan krijgen. De gedachten gaan nu uit naar het oprichten van een deskundigenpanel, eventueel in een ‘pilot’, dat kan adviseren over het beroep op verjaring in uitzonderlijke gevallen.

In een tweede paneldiscussie ‘Doen we genoeg’ ging het om de rol van ‘professionals’. Jos Rooijakkers, longarts, Ben Ale, emeritus hoogleraar veiligheid en rampenbestrijding en Udo Waltman, directeur van SGS-search kruisten de degens met elkaar in levendig gesprek. Hieruit kwam naar voren dat er op allerlei terreinen, ook op asbestgebied, veel werk moet worden gedaan, maar dat er mechanismen zijn, die voorkómen dat problemen worden opgelost. Zoals het dilemma van geld verdienen op korte termijn en gezondheidsschade op lange termijn. Een vraagstuk dus van ethiek en moraliteit.

We waren inmiddels bijna aan het einde gekomen van ‘een boeiende en leerzame middag’, zoals bestuursvoorzitter Rob van der Heijden het verwoordde. Hij deed nogmaals een beroep op partijen om de verjaringsproblematiek op te lossen. Tot slot was er de uitreiking van de Job de Ruiterprijs. Een ‘wisseltroffee’, genoemd naar de grondlegger van het instituut, die om de twee jaar wordt uitgereikt aan iemand die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor asbestslachtoffers. Het beeldje van de kunstenaar Kees Verkade, symboliseert ‘de mens die steun krijgt van anderen’. Leon Widdershoven, voorzitter van de Asbestslachtoffers Vereniging Nederland, won de prijs en werd de opvolger van longarts Sjaak Burgers, die de laureaat toesprak in een video-boodschap.  

Lezing 1. Bob Ruers: het asbestverbod in de historische context
Lezing 2. Simone Aarendonk: kerncijfers over asbestslachtoffers
Lezing 3. Lex Burdorf: prognose toekomstig aantal slachtoffers
Lezing 4. Jody Schinkel: asbest in en om gebouwen en in de grond