Normaal gesproken wordt in het Britse recht het but for- ofwel conditio sine qua non-principe toegepast. Volgens dit principe is het aan de eiser om met meer dan 50% waarschijnlijkheid te bewijzen dat er een verband is tussen een bepaalde oorzaak en de geleden schade. Omdat dit bewijs voor veel slachtoffers een niet te nemen horde kan vormen is het leerstuk van de material increase of the risk of contraction of the disease tot ontwikkeling gekomen. Bij mesothelioomzaken legt de wetgever op basis van dit principe dwingend een volledige hoofdelijke aansprakelijkheid op aan iedereen die een ander onrechtmatig blootstelt aan asbest door middel van een material increase of risk of for any other reason. Onlangs oordeelde het Britse hooggerechtshof in dit kader een bedrijf volledig aansprakelijk voor de ziekte mesothelioom bij een vrouw. De kans dat de asbestblootstelling bij dit bedrijf de oorzaak was van de ziekte bij deze vrouw was 18% hoger dan op grond van normale omgevings-blootstelling kon worden verwacht. Daarmee wordt de slachtofferbescherming bij mesothelioomzaken optimaal, maar worden, volgens Drion, de causaliteitsregels wel heel extreem opgerekt. Bron: Drion, C.E. (2011). NJB, 2011-16, 793.